Avonturen van den Onincx – Deel I – Waar het allemaal begon – Tom Onincx

We kennen Tom Onincx natuurlijk al van het bootvissen, wat onder andere in deze video is te zien. In dit eerste deel van zijn nieuwe blog neemt Tom ons mee naar de plek waar het voor hem allemaal begon. De vaste stok, de eerste werphengel en de besmetting van het karpervirus, je leest het allemaal hieronder!

Tom aan het woord: Ik loop al jaren rond met prachtige verhalen over de avonturen die ik beleef samen met mijn beste vrienden. Allereerst wil ik de mannen van KWO bedanken om dit stuk platform te mogen gebruiken zodat ik mijn avonturen met jullie kan delen. Ik hoop dat jullie er even hard van kunnen meegenieten als ik! Voor de lezers die mij nog niet zo goed kennen geef ik in de eerste blog meer informatie over mij als persoon en zeker ook als visser.

Wie ben ik?

Mijn naam is Tom Onincx, ben inmiddels zesendertig jaar oud en woon samen met mijn vrouw Martine in Hoogstraten te België, vlak tegen de Nederlandse grens. Als kind leerde ik van mijn grootvader hoe ik zelf avontuur kon maken en tegelijkertijd vertelde hij hoe hij in de tijd van oorlog veel ging vissen om zo eten op tafel te brengen. Urenlang kon ik luisteren hoe hij vallen zette voor paling of snoek en hoe hij andere vissers weg om de tuin leiden zodat ze zijn stekjes niet konden ontdekken.

Urenlang kon ik luisteren hoe hij vallen zette voor paling of snoek.

Toen ik oud genoeg was om een hengel vast te kunnen houden nam mijn opa mij altijd mee naar de riviertjes in België en Nederland. Zoals velen begon ook ik met de ??vaste stok’ principe. Als we dan een aantal voorns hadden gevangen toverde hij zijn werphengeltje tevoorschijn en reeg hij de voorn aan een staalkabeltje met haak en ging op die manier snoekvissen. Het was altijd overweldigend om te zien hoe hij de grootste snoeken uit het water wist te halen!

Herinnering

Wat mij het meest is bijgebleven uit die tijd is dat mijn opa overal waar hij kwam broodkorsten in het water gooide. Deze dreven dan tussen de rietkragen waar wij visten en na een poosje verdwenen de broodkorsten met een stevige kolk. Op een dag was mijn opa weer met mij, mijn neefje en nichtje aan de waterkant tegenover zijn woning te vinden toen de broodkorsten weer onder water werden gezogen. Mijn opa was inmiddels even naar huis gelopen, dus ik rende naar hem toe om te vragen of ik zijn werphengeltje mocht gebruiken.

Ik rende naar hem toe om te vragen of ik zijn werphengeltje mocht gebruiken.

Karpervirus

Hij knoopte de grootste haak die in zijn koffer zat aan de lijn en gaf me een halfje brood en een schepnet mee. Ik zal nooit meer vergeten hoe ik tussen de rietkragen het broodkorstje aanbood met een slip die potdicht gedraaid stond. Niet wetende hoe zo’n molen inclusief voorslip precies werkte, werd al snel de korst naar binnen geslurpt. BAM! Een mega kolk en keiharde dreunen op opa’s oude hengel die goed stand hield. Niet veel later lukte het ons die (toen mega) grote karper in het net te krijgen. Vanaf die dag was ik, zonder dat ik het wist, bevangen door het ??karpervirus’.

Avonturier

Niet alleen vissen was mijn ding. Van nature ben ik een avonturier/waaghals. Als jonge jongen deed ik veel trucs op de inline skates en op mijn BMX waar ik steeds gedrevener mee aan de slag ging. ??Als ik later groot word ben ik een prof BMX’er!? riep ik altijd tegen iedereen die het maar horen wilde. Als puber gingen we met een groep veel stappen en ik had een bijbaantje gevonden om zo de kosten van ??het weekend’ te kunnen bekostigen.

In die tijd werd ik steeds rebelser, wilde altijd stoer doen met mijn makkers en de waaghals in mij zorgde ervoor dat ik ook altijd van nature een stapje ergens bovenop deed. Niets was te gek en dit kreeg een negatieve invloed op mijn schooltijd. Niet veel later stopte ik dan ook met school, wilde niet meer in het gareel lopen en ben fulltime gaan werken als schadehersteller bij een Volkswagen en Audi garage. In die periode leerde ik ook mijn vrouw kennen en binnen een korte periode gingen we dan ook samenwonen.

In die tijd werd ik steeds rebelser.

Opgesloten

Na een jaartje voelde ik me al snel opgesloten binnen de muren van ons huis in combinatie met de fulltime baan. Het avontuur werd gemist. Altijd maar de vraag: ??Wat gaan we vandaag of dit weekend doen?? Film kijken? Nee niet weer, ik wil naar buiten, het avontuur opzoeken! Op een dag ging er bij mij een lampje branden; “Schatteke, ik ga een paar hengels, beetmelders en stoeltjes aanschaffen, zodat we er lekker op uit kunnen!” Niet direct overtuigd is ze toch meegereden naar de plaatselijke hengelsport winkel om een setje uit te kiezen.

Passie

Diezelfde middag zijn we nog doorgereden naar de waterkant om zo onze eerste gezamenlijke sessie te vissen. Die dag heeft mijn hele leven veranderd, alsof ik tien jaar van mijn leven had gemist. De drang naar meer adrenaline kicks, het was verdwenen? Ik kwam helemaal tot rust aan de waterkant, echt de omgekeerde wereld. De dagjes samen vissen werden al gauw nachtjes en weekenden. Kleine vijvers werden grotere wateren en de vangsten werden ook steeds ??schoner’. Steeds schakelde ik een standje bij en ik kon mijn energie helemaal kwijt in deze herboren passie.

Wateren als het Albertkanaal werden bevist, waar ik acht jaar lang tijdens het voorjaar tot na de paai periode te vinden was. Als ik de bekende brug over reed en beide kanten op keek voelde dat direct als thuiskomen. In al die jaren heb ik super veel gezien en gehoord. Een mooie tool was het gebruik van Google Maps. Hiermee kon ik vanuit de stoel hele gebieden uitkammen en zo stekken tegenkomen die ik graag wilde bevissen.

Als ik de bekende brug over reed voelde het als thuiskomen

Targetvissen

Na die acht jaren aan onder andere het Albertkanaal en andere wateren uit mijn regio besloot ik me meer te gaan richten op het zogenoemde ??targetvissen’. Hele winterperiodes besteedde ik aan het voorbereiden van stekken zodat ik zo snel mogelijk, zodra het mooie weer begon, aan de slag kon en mijn targets kon opjagen. Zo heb ik een hele periode de jacht open gehad op de Mohikaan, de grootste spiegel uit de Benelux met meer dan veertig kilogram aan gewicht. De uitdaging om hem te kunnen strikken was enorm en met veel tegenslagen dat jaar besloot ik in mijn heil in een heel andere manier van vissen te gaan zoeken.

Riviervissen

Steeds meer werd ik getrokken door het riviervissen. Tijdens mijn eerdere verkenningen met Jasper ben ik een aantal keren naar het Franse gedeelte van de Maas gereden voor een paar weekendjes en jongens wat was dat prachtig! Nu wilde ik het serieus gaan bevissen en koos in eerste instantie voor het Belgische gedeelte van de Maas. Vanuit het ??Spiegel Magazine’ zag ik de succesverhalen en ook de vissen die er moesten zwemmen. Vanuit mijn verleden was ik al bekend met een aantal stuwstukken waar een bijzonder bestand aan grote vissen moest rondzwemmen.

Eigenwijs als ik ben wilde ik het natuurlijk weer anders doen dan de menigte die me voor is geweest. Ik begon bij de Frans-Belgische grens en liet me verrassen op een onbekend stuk rivier. De vangsten werden steeds beter al liet het gewicht van de vissen te wensen over. Toch was het de combinatie van avontuur, het gevoel dat je compleet van de wereld verdwenen was en het rivier geweld de sleutel naar dat wat ik mijn hele leven gezocht hebt.

Het was de combinatie van avontuur, het gevoel dat je compleet van de wereld verdwenen bent en het riviergeweld waar ik mijn hele leven naar gezocht hebt.

Bootvissen

Binnen een korte periode kwam ik in aanmerking met het vissen vanuit een boot en weer werd er een hoofdstuk toegevoegd aan mijn leven als karpervisser. Mijn eerste boot werd aangeschaft en ik viste vanuit de boot op de Maas, iets wat toen amper gedaan werd door de andere vissers. Nederland werd ontdekt en mijn vrouw vond het varen door bijvoorbeeld de Biesbosch echt geweldig. De potentiële stekken van de Biesbosch werden opgeslagen en in het nieuwe jaar schafte ik mijn eerste Nederlandse vispas aan.

Tegen de stroom in; iets wat ik mijn hele leven al deed werd ook nu herhaald. Veel Hollanders komen naar België om hun geluk in de putten en bijvoorbeeld de Maas te beproeven. Andersom was natuurlijk een optie en ga ik als Belg liever naar het immense Nederlandse rivierenstelsel. Het mag dan ook niet verwonderlijk zijn dat ik nu al drie jaar geen Belgische visvergunning meer heb aangeschaft! Mijn vissershart is verloren aan Nederland en leidt nu een super gelukkig leven. Mijn vrouw, beste vrienden en het avontuur zijn verbonden als een spinnenweb en zoals gezegd deel ik deze avonturen graag via de KWO blog met jullie.

Tot de volgende blog!

Tom Onincx

Stay tuned voor meer avonturen van den Onincx. In het volgende deel blikt Tom terug op het jaar 2019. Voor meer gave foto’s en video’s van Tom volg je hem op Facebook en Instagram. Check ook het Instagram en YouTube account van Cuyten Boilies voor alles van de Running Water boys!