Back to my Roots – Remco Akkermans
Dikke karpers, verre reizen, alles geven voor een vangst… Remco Akkermans heeft het allemaal meegemaakt in zijn ‘carrière’ als karpervisser. Nu hij vader is van twee kinderen staat zijn leven meer en meer in het teken van het gezin en dat bracht Remco terug naar zijn ‘roots’…
Elk voorjaar worden de plannen gesmeed voor het visseizoen dat moet komen, zo ook dit jaar. Het was vroeg in het jaar dat ik voor de keuze stond om een nieuw stuk kanaal aan te pakken of om eindelijk terug te keren naar mijn oude liefde… Namelijk het water waar het voor mij allemaal begon! Omdat ik de afgelopen jaren veel moeite had om mezelf vast te bijten in een water, heb ik dit water altijd vermeden, op een aantal pensessies na. Dus dit jaar moest het er maar eens van komen.
Eén van de topvissen die er vroeger rond zwommen.
Op het desbetreffende water ben ik ooit begonnen en er zat toen een bijzonder bestand aan spiegelkarper op voor die tijd. De afgelopen jaren had het water flink wat klappen gehad. Een grote vissterfte had bijna het hele oude bestand laten verdwijnen, waardoor er maar een kleine groep karpers over was gebleven.
Twee jaar geleden ving ik met de pen al één van de oude schubs.
Het enige voordeel van deze sterfte was dat de oude vissen na jaren van stilgestaan te hebben, ineens weer gingen groeien. Door deze gebeurtenissen vond ik het tijd om mezelf meer in te zetten voor de visvereniging. Naast leuke dingen zoals het organiseren van jeugdcursussen ben ik ook lid geworden van de Visbestandcommissie (VBC).
Genieten van de sfeer.
Ondertussen hebben we twee spiegelkarperprojecten kunnen uitvoeren en op deze manier hebben we een ideale mix van nieuwe en oude vissen gezocht. Hierdoor is het water weer zo speciaal voor me, dat elke sessie weer dezelfde spanning geeft zoals toen ik als 13-jarig mannetje mijn eerste nachtje aan het water doorbracht.
De eerste nacht
Het is april als het nachtvisseizoen wordt geopend en ik mijn eerste nacht van het jaar heb ingepland. Bij aankomst merk ik gelijk hoe druk het is op het water. Alle vaste stekken zijn bezet maar gelukkig is de stek waar ik twee dagen heb voorgevoerd nog vrij. Ondanks dat er links en rechts andere vissers in de beurt zaten, krijg ik rond 23 uur mijn eerste aanbeet. Bij het scheppen denk ik met een uitzetspiegel van doen te hebben, maar als ik goed kijk zie ik dat het om één van de oudste bewoners van het water gaat. Hij is niet mooi en niet zwaar, maar man wat is het super om zo’n oude vis op de kant te krijgen.
Mijn eerste vis is er gelijk één van het oude bestand!
Het gaat hier om een vis die in 1995 als 2-jarig visje is uitgezet en nu dus al 22 jaar oud is! Dit waren de soort karaktervissen die mij terug deden gaan naar dit water. Graag wilde ik er meer vissen, alleen die drukte aan het water, ja, daar had ik wel moeite mee. De week erna was ik terug, maar het water zat nog voller met vissers dan de week ervoor. Door al die lijnen in het water merkte je dat de vissen het voor gezien hielden.
Geen enkele vis kwam er op het hele water uit en na overleg met mijn maat Thijs besloten we om even afstand te nemen van het water. Thijs had vorig jaar ook al een aantal nachten daar gevist en hij gaf aan dat de drukte de eerste weken van het seizoen toen ook zo erg waren. De remedie: een paar weken wachten tot het rustiger werd op het water en dan langzaam weer een stek opbouwen door laat in de avond even snel te voeren.
In de tussentijd
Even liet ik het water links liggen maar natuurlijk wilde ik wel vissen in de tussentijd. De keuze viel al snel op het stuk kanaal vlak bij mijn werk. Ook dit water zat al een paar jaar in de planning dus hier ging ik aan de slag. Doordeweeks voerde ik en in de weekenden gooiden ik mijn hengels uit. Al snel kwam ik er achter dat er vooral een groot bestand aan kleine schubs zit.
Eén van de betere kanaalvissen van de nieuwe stek.
Zo kwamen er elke nacht vaak meerdere vissen uit maar het gewicht viel erg tegen. Ondanks dat ik hier lekker rustig mijn eigen ding kon doen, begon het toch weer te kriebelen om terug te gaan naar het andere water. Na overleg met Thijs smeden we nieuwe plannen. Eind mei keren we terug en kiezen we een stek waarop we beiden een apart gedeelte van het water kunnen bevissen, terwijl we toch dicht bij elkaar kunnen zitten.
Nieuwe kansen
Thijs en ik voeren de nieuwe stekken en plannen op een woensdag onze eerste sessie. Bij aankomst zien we een andere visser vlak bij onze stek zitten. Wat nu? Hij zit niet precies op de voerstek maar om nu pal naast hem te gaan zitten.
We kiezen ervoor om een ander gedeelte van het water instant te bevissen. Dit pakt gelukkig voor mij niet slecht uit en ik vang die nacht twee projectspiegels, één van de kleinere vissen en één van de grotere projectspiegels. Ondanks dat we hier twee mooie vissen vingen, wilden we toch verder op de stek waar we in eerste instantie wilden gaan vissen. We besloten om door te voeren, dit deden we ‘s avonds laat en we lieten ons zo min mogelijk aan het water zien. We visten alleen doordeweeks, kwamen laat aan en gingen vroeg weg, in de hoop dat we wat rust rond onze stek hielden.
Een projectspiegel met een mooie toekomst!
Tijdens de weken die volgen vissen we fanatiek door en blanken hoort er gelukkig zelden bij. Bijna elke nacht komen er één of meerdere vissen op de kant met uiteindelijk weer één van de oude bewoners. Een mooie warrelschub die ik voor het laatst in 2001 ving, gleed over de rand van mijn net! Maar ook nu merk ik weer dat onze aanwezigheid de afgelopen weken niet geheel ongemerkt voorbij is gegaan.
Het weerzien van een oude bekende, altijd mooi!
De drukte rond onze stek neemt weer toe en we houden het weer even voor gezien. De zomervakantie staat weer voor de deur dus na de vakantie gaan we opnieuw op jacht naar de oude krijgers die hier nog steeds hun rondjes maken, want er zwemmen nog een aantal toppers die ik nog heel graag terug wil vangen na al die jaren.
Een oudere schub die na de vissterfte toch nog iets is doorgegroeid.
De zomer staat voor de deur
De vakantie komt eraan en dat betekent dat we er met het gezinnetje op uit gaan. Het vissen zal op een laag pitje komen te staan maar er gaan natuurlijk wel een paar hengeltjes mee naar Frankrijk. Ook dit jaar staan we op een camping in de buurt van een Franse rivier, dit keer de rivier la Vezere.
Samen drillen met mijn zoontje Kenzo!
Een water dat bekend staat om nieuwe barbelen maar er zwemt natuurlijk ook karper op deze rivier die in verbinding staat met de Dordogne. De planning is om een aantal korte sessie te maken met één hengel op de barbeel en één hengel op de karper. Nu maar hopen dat we een visje kunnen pakken, liefst samen met mijn zoontjes want ook daar begint het vissersbloed door de aderen te stromen… 🙂
De cirkel is weer rond!
