Barbie Jo – De winterbak van Sander van Kooten

Het vangen van een monstervis is niet vanzelfsprekend. Zeker niet in de winter. Toch wist Sander dit afgelopen winter voor elkaar te krijgen en in dit artikel lees je hoe de vangst van zijn BAK tot stand kwam.

Dit jaar heb ik een wintervergunning kunnen bemachtigen voor het water van Kevin Maddocks: Mar Peche. Dit water is ongeveer 10 hectare groot. Voor een privé water zit hier relatief weinig vis en daarnaast staat het vol met wier. Dit zorgt ervoor dat de vissen hier gemiddeld groot, maar ook zeer lastig te vangen zijn.

Sander-van-Kooten-sfeer-avond

Twee jaar geleden heb ik er ook al eens een poging gewaagd, toen helaas zonder succes. In het vorige winter seizoen zijn op dit mooie water, ondanks de zachte winter, maar enkele karpers gevangen.

Now is the time

November 2014: De omstandigheden waren nu zeer gunstig en een korte drie daagse trip werd ingepland. Toen wij op het water aankwamen zag ik tot mijn blijdschap dat 1 van de betere stekken vrij was. Dus de keus was dan ook snel gemaakt. Met behulp van mijn voerboot bekeek ik de zone voor mij. Er stond nog enorm veel wier maar op een afstand van 100/125 meter vond ik enkele schone stukken. Normaal gesproken mag je hier alleen ingooien dus ik dacht dat op deze afstand de vis niet zo veel bevist zou worden.

De rigs hield ik vrij simpel ik gebruikte een combi rig van 15 cm lang. De Tungsten anti tangle sleeves zijn daarbij heel belangrijk. Zij zorgen ervoor dat de onderlijn (ook na eventuele aasopname) gestrekt ligt. Ik heb een Incizer Hook maat 6 gebruikt, in combinatie met een 14 mm boilie (Trigga Ice van Nutrabaits) en een 12 mm (Pink Pepper) pop up. Op deze manier is de rig perfect uitgebalanceerd.

Sander-van-Kooten-aas-frankrijk-karpervissen

Een succesvolle combinatie!

Daarnaast heb ik 3 soorten pellets en een paar handjes gebroken boilies bij gevoerd. De haak boilies waren gesoakt in Bait Soak Complex. Toen het aas in de boot lag besprenkelde ik deze nog met een flinke scheut Multimino. De vis kan mijn plek nu niet missen. Ik viste op alle drie mijn hengels met dezelfde montage/rigs omdat ik er simpelweg veel vertrouwen in heb gekregen de laatste jaren.

De eerste avond/nacht hoorde ik enkele vissen springen waarvan 3 stuks in de buurt van mijn middelste hengel. Ik bleef zo lang mogelijk wakker om de vissen te kunnen horen. Rond 2 uur sloeg echter de vermoeidheid toe en viel ik in slaap.

De volgende dag gebeurde er eigenlijk weinig maar ik liet mijn hengels liggen. Omdat ik wist dat er vis actief was geweest had ik veel vertouwen in de stekken waar ik aan het vissen was.

Een trage oploper…

Net voor zonsondergang kreeg ik een trage aanbeet op mijn linker hengel. De waker liep op en zakte weer om vervolgens weer strak te lopen. Ik sloeg een gat in de lucht en had het idee dat er witvis voor verantwoordelijk was. In ieder geval was er beweging op mijn stekken te zien. Later deze avond zaten we achter mijn hengels de vele ratten te bekijken toen ik uit het niks een aantal piepen kreeg op m’n middelste hengel. Ik liep naar mijn hengel en op het moment dat ik deze wilde oppakken liep er flink lijn van de spoel. Ik sloeg aan en voelde een logge weerstand.

Ik kon bijna niet geloven dat ik hier een aanbeet had tijdens mijn 2e nacht. De vis trok direct 30/40 meter lijn van mijn molen. Dit voelde echt goed aan. Na ongeveer 20 minuten zat de vis onder de kant en hadden we allebei door dat hier iets bijzonders aan de lijn hing. Nadat de vis onder de kant een paar keer boven was gekomen kon Hans de vis scheppen. Een enorme spiegel karper lag rustig in mijn net.

BAM, wat een BAK !!

BAM, wat een BAK !!

Ik zei meteen dat deze vis wel over de 30 kg zou gaan. Toen Hans de vis op de mat had gelegd zei hij dat de vis wel over de 35 kg zou gaan. Beiden hadden we al eens eerder een grote vis gezien maar dit sloeg werkelijk alles.

In eerste instantie herkende ik de vis niet, waarschijnlijk door de opwinding over de vangst. Maar ineens herkende ik de vis als de zwaarste vis van het water: Barbie Jo. De weegschaal werd op nul gezet en de vis werd in de sling gestopt en gewogen. De naald knalde direct ver, heel ver, door om op stilstand te komen op maar liefst 39,4 kg .

Back she goes!

Back she goes!

Ik kon mijn ogen niet geloven. De vis werd kort gezakt om even tot rust te laten komen en om de foto camera klaar te maken. De bak was door zijn enorme breedte nauwelijks te tillen. Gelukkig had ik enkele mooie foto’s en werd de vis snel terug gezet. Die nacht viel ik pas rond 3 uur in slaap en ondanks enkele springende vissen bleef het stil.

Sessie geslaagd!

De laatste nacht verplaatste ik 1 hengel naar een stek waar ik 3 maal een vis had horen springen maar dat leverde niks op. Maar eerlijk gezegd maakte ik mij daar niet druk om. De buit was inmiddels binnen.

Niet slecht voor m'n eerste karper van het water  ;-)

De buit is binnen. Niet slecht voor m’n eerste karper van het water 😉

Half december ben ik wederom voor een 3 daagse sessie terug gegaan, Het water was inmiddels flink afgekoeld. Elke nacht ben ik lang wakker gebleven om te horen of er vis actief was. Maar helaas heb ik geen enkele vis kunnen zien of horen. Eigenlijk was het een beetje een saaie sessie omdat er geen leven op het water te zien was. Ik heb mijn hengels drie dagen op de zelfde stekken laten liggen maar ik heb er geen piep op gehad.

Begin 2015 staan er nog twee korte sessie op de agenda. Hopelijk kan ik dan nog een vis vangen op dit lastige watertje, Maar dat zal voor een groot gedeelte van de weersomstandigheden afhangen.

Sander van Kooten

Bekijk ook