Blanken & Knallen – Zomerupdate van Rik van Heugten

In deze blog blikt rasvisser Rik van Heugten terug op de laatste maanden waarin hij blanks af wisselde met kanaalberen en een flink aantal prachtvissen op een nieuw water…

Meimaand ‘Maasmaand’ is voorbij en het zijn nu de putjes aan de beurt zijn! Zomaar afscheid nemen van de kolkende rivier zal niet makkelijk zijn en ik zal het zicht van deze oneindige watervlakte wel missen als ik naar een kleiner water ga. Maar tijdens mijn absentie op de Maas zal ik het kanaal niet vergeten, doordat dit dichter aan huis ligt worden hier dan ook de doordeweekse nachtjes gevist.

Zomerse flarden trekken over het land…

Zo ook begin juni, het zijn de eerste zomerse dagen van het jaar en ik vermoed dat de vis (eindelijk) ligt te wachten op het jaarlijks paairitueel. Aangekomen op de stek zie ik tot mijn verbazing geen enkele vis. Waar er vorig jaar tientallen karpers bijeen kwamen, daar zat er nu geen één. Toch werd er snel een nachtje gevist en dit bleek de juiste zet. Zo mocht ik een mooie dertiger scheppen en hiermee begon de maand juni weer in volle glorie…

Ik ‘zoek’ graag een goede stek uit… Met als resultaat deze prachtige kanaal dertiger!

Een paar dagen later keer ik dan ook tot op het bot gemotiveerd terug. Het zonnetje komt weer lekker door en met een zakje nieuwe test boilies (voor het komende jaar) in mijn tas stijgt het vertouwen enorm. Zorgvuldig gaan de lijnen te water en vanuit mijn ooghoek zie ik dat er een paar goede vissen op mijn stek draaien. Snel voer ik er enkele bollen rond en het wachten kan beginnen. Als ik ergens halverwege ben in mijn boekje ‘vertrekt’ er ineens een stok. De slip tikt als een dolle en door de korte snelle stoten weet ik al hoe laat het is. Een torretje! Het is niet dat ik niet graag kleine karpers vang, maar als je voor 100% weet dat er een paar goede vissen op je stek rondhangen. Dan is het wel jammer dat je daar net de kleinste tussenuit vangt. Maargoed, we gaan in ieder geval niet blanken! Weer vis op de mat en op naar de volgende.

Dit doe ik toch eigenlijk het liefste de hele dag…   😉

Blanken, blanken en nog eens blanken…

“De volgende”, wat een bluf: de rest van de maand juni vang ik namelijk helemaal niets. De vis is nergens te vinden en hierdoor is het vertrouwen weer eens flink geschaad. Ik ka nu wel een oppepper gebruiken…

De oplossing komt vanuit onverwachte hoek want voor mijn werk mag ik aan de slag in een oud vervallen bungalowpark. Het decor is fraai; de omgevallen bomen achter de steiger van de chalet zijn niet te tellen en dan heb ik het over de vele lelievelden nog niet gehad. De bodem is zo zacht als wat, maar daar vinden we wel wat op.

Het aller belangrijkste is dat ik weet dat er op dit water een mooi bestand zit. De boot moet mee, een voorslagje moet erop en er word met wartellood in de prut gevist. De lange onderlijnen die ik gebruik worden in zijn geheel ‘ingefoamd’, om zo zeker te zijn dat ik scherp aan het vissen ben. Tevens is het ook gemakkelijk wanneer je de lijnen uitvaart; de foampjes komen boven drijven en daar voer je bij met de werpbuis of katapult.

Voor het eerste visweekend ben ik toch wel enigszins gespannen. De onzekerheid verdampt als snel als de rigs in het water liggen en binnen no time er een hengel vertrekt! Een mooie schub van een kilo of 13 bijt de spits af! De schroom valt van me af en door mijn fanatisme voer ik de stek meteen grof aan. Dit blijkt een goede keuze want de stek loopt meteen als een trein en in dit weekend krijg ik 19 runs waarvan ik er helaas maar 14 op het droge krijg. Veelal kleintjes van rond de 6 a 7 kilo zijn het die aan de oppervlakte verschijnen op een paar uitzondering na.

Niet de grootste vis, maar damn, wát een beauty!!!

Een grote vis op de Big Activator boilies van Pro Line.

In de laatste uurtjes van de avonden loop ik telkens een rondje met mijn vriendin die sinds jaren weer eens mee vissen is. Met een spinhengel en wat brood ben ik voorzien en hiermee moet het gebeuren. Ook aan de oppervlakte is de vis helemaal los en zo weet ik er op deze manier ook nog eens zeven te vangen, waaronder ook mijn eerste korstdertiger van het jaar!

Een mooi moment: een dertiger van de oppervlakte!

Wat een sessie… Deze vangsten hebben de werkplanning flink overhoop gehaald en hierdoor kan ik het KWO Summer Event (een feestje voor schrijvers, bloggers en moderators) helaas niet bijstaan omdat ik eerder terug moest zijn op het werk, balen dus!

Wel strooi ik regelmatig wat voer, dit doe ik om de karpers eens even flink om mijn stek te laten verzamelen om de volgende keer te kunnen ‘hakken’.

Back for more!

Een viertal dagen later ben ik terug, ook nu gaan de hengels er zo snel mogelijk in. En hoe kan het ook anders dan dat er één van de stokken direct vertrekt.

Dit maal loopt het nog harder dan voorheen en het ene na het andere prachtexemplaar passeert de lens. Als de teller uiteindelijk op 26 runs staat met maar 1 losser kan ik niks anders doen dan in mijn handjes klappen. Ook was het gemiddelde gewicht nu een stuk hoger en zaten er ook nog eens een paar van de toppers bij. Rara hoe het kan dat ik het werk nog niet klaar heb!

Het ene prachtexemplaar na het andere passeert de lens…

Nu moet ik alweer terug, gelukkig zitten er nu twee weken tussen en zo kan ik de stek hopelijk weer voldoende rust geven. Mijn vriendin wil niet meer mee, want ze had in jaren niet meer zo slecht geslapen. Dus nu gaat vismaat Teuntje mee om me bij te staan. Tijdens het weekend word er hard gewerkt en weinig gevangen; deze twee dagen krijgen we met zijn 2e maar zes aanbeten. In tegenoverstelling van de vorige weken toch een enorm verschil.

Het loopt minder goed als tijdens de eerdere trips. Toch landen we een aantal mooie vissen.

Maar wat nog niet is kan nog komen. Nog één keer laat ik mijn lijnen een weekend te water. Eerst moet ik nog een paar dingen moeten nog afgemaakt worden op het bungalowpark (voor mijn werk) en dit is de ideale gelegenheid om het nog één keer te proberen. Roy Tinnemans, een andere kameraad van me, is nu het ‘slachtoffer’ en samen gaan we er voor de laatste keer tegenaan. Het zit er nu een beetje tussenin qua vangsten. Regelmatig krijgen we een aanbeet en gelukkig wordt er maar een enkele vis gelost. We krijgen ditmaal toch nog een tiental runs maar helaas geen giganten. Het was genieten en als ik zo terugkijk op deze vier weekenden, dan ben ik meer dan tevreden.

Na deze mooie avonturen twijfel ik over mijn volgende sessies. Zal ik weer terug gaan naar het kanaal, op zoek naar iets nieuws of weer naar de Maas? Wie zal het zeggen..? Daarover de volgende keer meer, dit was het weer voor nu en tot de volgende keer. Vang ze!