Code gekraakt – Succesvolle sessie op XXL water – Arjan Ouwehand

Vissen en vakantie: Arjan Ouwehand koos vorige zomer voor deze combinatie! Samen met zijn vriendin en hun samengestelde gezin vertrok hij naar het zuiden, waar een XXL water van 5000 hectare het strijdtoneel werd. Zes weken had hij de tijd om de code te kraken en of dat hem lukte… Dat lees je hieronder!

Arjan aan het woord: Na een lange rit met de vouwwagen, in een auto die tot aan de nok gevuld is, pik ik onderweg de eerste indrukken op van dit immense meer. Het is een stelsel van meren die met kanaaltjes in verbinding staat. In totaal wel 5000 hectare groot! De kraakheldere binnenzee bevat volop inhammen, taluds en een berg aan natuurlijk voedsel. Kortom: een onbekend water met veel uitdaging!

Het water laat mijn vissershart sneller kloppen!

Dit alles laat mijn vissershart sneller kloppen. Het zal geen voorgekauwde koek worden, hier moest een code gekraakt worden!

Stekbepaling

Door middel van waterkaarten of Google Earth kan je eigenlijk al een redelijke selectie maken qua bereikbaarheid, dieptes en ga zo maar door. Ik gebruik een voerboot met dieptemeter, omdat ik fysiek zelf niet in staat ben om met een rubberboot aan de slag te gaan. Op zo’n groot water zou dat natuurlijk wel het meest ideale zijn. Met een rubberboot kan je meer risico nemen om dichter tegen de wierbedden aan te vissen en de vis na een aanbeet te halen, maar dit is voor mij geen optie.

Ik laat mijn voerboot te water en zie dat de bodem verloopt van 1,5 meter via een rustig, glooiend talud naar 4,2 meter. Op sommige plekken ga je gelijk vanaf het talud een jungle in van hele dikke waterplanten die tot wel honderden meters uit de kant lopen! Deze plekken laat ik links liggen. Een klein beetje wiergroei kan geen kwaad om toch nog op een normale manier je vis vanaf de kant te kunnen landen. Links vind ik op een punt een prachtige schone zandplaat met hier en daar verspreid wat hoogstaande waterplanten. Het ligt redelijk in de luwte qua zwemmers, suppers en ander watervolk. De stek is bepaald!

Bepaalde plekken met veel wiergroei laat ik links liggen.

Voeren

Omdat ik zes weken de tijd heb voer ik de eerste dagen flink. Behoorlijk wat partikels van Rotterdam Visaas worden verspreid over een gebied van 100 meter uit de kant bij 50 meter breed. Gebruikmakend van mijn voerboot en al lopend in mijn waadpak met voerschep voorzie ik een brede strook van voer. Aangezien ik alles vanaf de kant wil bevissen en deze stek elke avond wil aanvoeren (zonder het gebruik van een voerboot), verklein ik gedurende de dagen de voerplek. Ik voer steeds nauwkeuriger naar de stek die ik daadwerkelijk wil gaan bevissen.

Door de hoeveelheid partikels komt de stek tot leven. Brasems, grote zeelt en windes zullen de plek bezoeken en mijn gedachte is: ??zien eten, doet eten’. Vanwege de lange periode die ik heb om dit water te bevissen is het goed te doen, maar mocht je maar een week de tijd hebben dan kun je de partikels beter achterwege laten.

Mijn idee achter deze strategie is dat de karper afkomt op de azende witvis.

Na vier dagen partikels verander ik de hoeveelheid door steeds meer en grotere boilies aan het voer toe te voegen zodat de selectie kan plaatsvinden. Mijn idee achter deze strategie is dat de karper afkomt op de azende witvis. Door steeds meer boilies te voeren gaat de karper de voerstek vanzelf domineren!

Eindelijk vissen

Na een week de stek elke dag te hebben voorzien van aas kan er eindelijk gevist worden. Het is wel even een week lang op je handen zitten om niet eerder te gaan vissen, maar als je overdag lekker naar het strand kan en de omgeving kan verkennen dan is het best vol te houden. Het voornemen is om alleen avonden te vissen omdat het water overdag erg druk is met zeilers, zwemmers en boten.

Het idee is om alleen de avonden te vissen.

De avond valt en aangekomen bij het water plaats ik mijn rodpod langs de rietkraag in het water. Ik gooi twee hengels, beaasd met een snowman vijftien en twintig millimeter in de voerzone, op de beoogde stekken. De andere beaas ik met een single twintig millimeter voordat ik deze uitloop en onderaan het talud op vier meter laat zakken.

Vertrouwen

Het vertrouwen is groot en de spanning enorm. Dit is voor mij de ultieme manier van karpervissen. Al staande in je waadpak in het kraakheldere water, uitkijkende over zo’n enorme slok water. Het natuurlijke openbare water, een herberg der giganten. Een water waar elke vis voor mij een dubbele lading heeft!

Ik voer nog wat freebees bij met mijn voerschep (nadat ik alles op scherp heb gezet) en blijf nog even naast mijn hengels staan. Dit omdat uit ervaring is gebleken dat wanneer ik zo uitgebreid en langdurig heb gevoerd zonder te vissen er meestal een aanbeet volgt binnen het halfuur. Net als ik me omdraai en het water uit loop, krijg ik een harde tik op mijn top gevolgd door een halve run. Ik ren naar mijn hengels toe en zie mijn waker klem tegen mijn hengel staan en besluit aan te slaan. De top gaat krom en al snel komt de vis het talud op. Even denk ik dat ik te maken heb met een kleine karper, maar al snel komt er een hele dikke, goudgele zeelt boven.

De kop is er af

Een prachtige vis en terwijl ik hem in het water probeer te onthaken gaat die er nog een keer vandoor en schiet hij onder mijn rodpod door. Wat volgt is een pieporkest en een wankelende rodpod met aan de andere kant een boze zeelt. Na veel geklungel weet ik de vis uiteindelijk aan de andere kant van mijn rodpod te onthaken. Niet de gewenste karper, maar de kop is eraf. Ik loop door het water om mijn rig weer onder aan het talud te plaatsen als opeens mijn buitenste hengel actie vertoont. Ik zwoeg in mijn waadpak terug naar mijn hengels, gooi mijn andere hengel in het water en sla aan. Al binnen enkele seconden gaat mijn top volledig krom en neemt de vis lijn. KARPER! De vis komt na een paar minuten het talud op dwars door het riet waar toch nog wel een goede 1.5 meter water staat.

Ik bedenk me geen moment en pak mijn net, wat al drijvend naast mijn hengels lag en trek het achter me aan richting de vis. Als ik tot mijn middel tussen het riet sta komt de vis richting mijn net en kan ik hem scheppen. Het blijkt een kleine, woeste spiegel te zijn en ik ben zo blij als een kind. “Grootwatervissen op zijn best” denk ik als ik de vis vereeuwig op de gevoelige plaat en hem terugzet in zijn element.

Ik bedenk me geen moment en pak mijn net. Dit moet een snelle actie worden!

Terwijl ik bezig ben met het opnieuw bevestigen van een boilie op de hair, krijg ik twee piepen op de andere hengel. Binnen enkele seconden wordt deze gevolgd door een monotone piep. Ik ren het water in en sla aan. Na een korte en felle dril verschijnt er een spiegel in het kraakheldere water, die niet lang daarna de waterspiegel doorbreekt en vermoeid mijn net inglijdt.

Nummer twee is ook binnen! Ik ben toch wel vermoeid in verband met mijn wat gebrekkige lichamelijk conditie. Samen met alle energie die voorbereiding heeft gekost besluit ik om niet opnieuw in te gooien. Ik ruim de spullen op, gooi ze op mijn kar en zet de wandeling in terug naar de nabijgelegen camping. Ik ben moe maar voldaan, een zeelt en twee spiegels.

The beauty and the beast

De opeenvolgende dagen is een herhaling van zetten, alleen worden de partikels nu vervangen door enkel boilies. Het plan is om de twee drie dagen te vissen, afhankelijk van het weer en de dagelijkse bezigheden. Vol vertrouwen zit ik weer op mijn stek en liggen de hengels spot on. Wederom sta ik een tijdje naast mijn hengels, maar naar gelang de tijd verstrijkt ga ik zitten op mijn stoel, die tussen het riet in staat. De minuten worden uren zonder een enkele piep. De avond valt en terwijl ik mij afvraag waarom ik geen beet krijg, vertrekt zonder voortekenen mijn middelste hengel. Ik ren getooid met mijn hoofdlamp naar mijn hengels en zie in de stralen licht dat er nog net geen stoom van mijn molens afkomt. Vervolgens pak ik mijn hengel op en deze gaat meteen goed krom!

De slip blijft maar lopen en elke keer als ik denk dat ik weer wat lijn weet te winnen, wordt er weer genomen. Na een gevecht van 25 minuten heb ik de vis eindelijk onderaan het talud. Met klotsende oksels sta ik te wachten wat er in de bundel van mijn hoofdlamp verschijnt. De verwachting van een hele grote karper maakt al snel plaats voor een desillusie als ik een dikke meerval omhoog zie komen uit de diepte.

De slip blijft maar lopen…

Prachtig gehaakt en met een zwaaiende single 25 millimeter in zijn onderlipje schep ik de vis. Eenmaal op de kant bel ik mijn vriendin dat ze toch echt even met de kinderen langs moet komen. Ik vang ze niet graag als bijvangst, maar na de reactie van mijn zoontje en het zoontje van mijn vriendin kan ik oprecht zeggen dat dit toch wel een hele mooie ervaring was.

Als de vis is teruggezet kan ik enigszins bedenken waarom ik verder geen beet kreeg. Heer meerval had waarschijnlijk lekker op mijn voer gelegen waardoor de karpers een blokkie om hadden gezwommen. Niet veel later kreeg mijn veronderstelling de bevestiging, want na een halfuur kreeg ik een volle fluiter op wederom de middelste hengel. Na het aanslaan voelde ik vrijwel direct dat ik te maken had met een goede vis. Rustige en logge dreunen kreeg mijn hengel te verduren. Eenmaal op het talud schoot de vis weer dwars door het riet. Daar sta ik dan, wederom tot mijn middel tussen het riet. De enige toeschouwer was de volle maan en een vis aan de andere kant van de lijn…

Terwijl ik druk blijf zetten voel ik de lijn langs de rietstengels schuren. Ik besluit toch om wat dichterbij te lopen door de rietkraag. De vis komt dichterbij en terwijl ik mijn hoofdlamp aanzet zie ik de flank van een grote rijen. Die schrikt overigens van de hoeveelheid licht en neemt nog een laatste spurt. Nadat ik deze eenmaal gepareerd heb, kan ik hem scheppen en kijk ik over mijn netkoord. Wat een fantastische vis! Een galavoorstelling in een prachtig decor met als hoofdrolspelers the beauty (de rijen) and the beast (meerval).

De grote schub

De weken erna vang ik redelijk tot goed. Tactiek werkt en de vruchten werpen zich af. Na de prachtige grote rijen bezoeken de wat kleinere vissen met enige regelmaat mijn onthaakmat. Ik besluit daarom om mijn tactiek iets aan te passen. Het plan is om een week niet te vissen en alleen maar te voeren met 25 millimeter.

Op de dag van het vissen heb ik alles bij de tent al klaargemaakt. Boilies erop gedaan, rodpod en waadpak op mijn kar, tas met drinken en gas erop. Na een uur ligt alles op zijn plek en kan het wachten beginnen. Wat mij opviel bij de vorige vangsten is dat ik vaak eerst enkele piepen kreeg, gevolgd door een volledige run. Misschien komt dit door de maagdelijkheid van de vissen, die gewoon doorazen terwijl ze eigenlijk al gehaakt zijn en pas later schrikken van de prik.

Turend naar mijn wakers en vol verwachting krijg ik wederom een paar piepen. Ik ren erheen en nog voordat de pieper een monotoon geluid laat horen heb ik de hengel al in mijn handen. De vis vecht rustig en beheerst. Hij is niet enorm sterk en komt al snel het talud op. In de avondzon kan ik hem vrij gemakkelijk scheppen.

Een bak van een schub? YES!

Ik kijk over het koord en zie een hele brede rug in mijn net liggen. Een bak van een schub? YES! Ik loop naar de kant met een brede glimlach en bel mijn vriendin. Samen zetten we na een waterballet mijn PB schub op de foto. Sessie geslaagd!

Code gekraakt

Terwijl de avond valt zit ik na te genieten met een koude kronenbourg. Onder de fantastische sterrenhemel hoor ik een vis springen. Ik zie in de maneschijn de grote kring midden op mijn stek. De spanning stijgt en bij elke piep zit ik rechtop in mijn stoel.

Minuten lijken uren te duren en even als ik wil gaan plassen krijg ik knalharde run. Rennend door het water en hijgend als een hert kom ik aan bij mijn hengel en sla ik aan. Wederom voel ik een log gewicht aan de andere kant van de lijn. De vis doet zijn best en zwemt van mij af. Ik voel enkele waterplanten tegen mijn lijn schuren.

De code is gekraakt!

Rustig en beheerst, maar met een flinke dosis adrenaline, kan ik de vis het talud op loodsen. Als ik eenmaal mijn voorslag knoop op mijn molen heb, weet ik dat het niet meer mis kan gaan. Terug op de kant kan ik een bak van een spiegel bekijken. Wat een vis en wat een vakantie. De code is gekraakt!

Op naar de volgende vakantie!

Arjan Ouwehand

Meer zien van Arjan? Neem dan eens een kijkje op zijn Instagram-account!