De Eerste Keer … Ramon van Ingen

De_druktemaker_op_de_foto.jpg

De eerste keer… De een ervaart het als een hoogtepunt in het leven, de ander neemt het voor lief om zichzelf door te ontwikkelen voor meer. Nu zullen er vele karpervissers zijn die deze tekst lezen met een gefronste wenkbrauw en denken “waar zou dit over gaan”? Nee, ik ga het niet hebben over de eerste keer van bil gaan, of misschien toch een beetje. Dit artikel zal gaan over het voor de eerste keer doorbreken van de magische grens. De magische grens in het karpervissen. Het moment van het vangen van je eerste veertiger. In dit artikel wil ik jullie meenemen naar dit bijzondere moment in mijn visserij.

De voorbereiding

Het is januari, 2012. Dit jaar heb ik mezelf voorgenomen om er volgas voor te gaan. Aangezien mijn vismaat Mathieu er ook zo over denkt starten we in januari met het uitpeilen van ons thuiswater. We wisten al van de dieptes af, maar wilden graag alle details van het water ontdekken. Na een tweetal peil sessies met de boot hebben we meerdere interessante hotspots gevonden en hebben we hier een volledige dieptekaart van gemaakt . In de maand februari, als de eerste goede temperaturen bereikt zijn, beginnen we met het vissen van instant dag sessies. Op de eerste serieuze instant sessie liggen we lekker te relaxen op onze stretcher en te luisteren naar de radio. Opeens horen we een beetmelder tussen de radio door en vangt Mathieu al meteen een knolletje. Waarschijnlijk is de vis geactiveerd door het middag zonnetje. Dit geeft ons vertrouwen voor de aankomende sessies. Toch wordt er pas in maart weer samen een instant dagsessie gevist en zien we tijdens deze sessie al veel activiteit op het water. In een afgezonderde arm zien we meerdere vissen door de oppervlakte heen scheren en is het vertrouwen volop aanwezig. Toch wordt deze sessie geblankt en met een deuk in ons vertrouwen pakken we naar een aantal uurtjes vissen onze spullen weer in.

April doet wat het wil

Het is april, de vogels beginnen te fluiten. De temperatuur gaat omhoog en de eerste nachtjes worden voorbereid. In deze maand worden door maten van ons de eerste serieuze vissen gevangen waarbij er een heuse dertiger op de kant komt. Dit geeft mij en Mathieu de drive om er nog een schepje boven op te doen en op 20 april vis ik m’n eerste nacht op het water. Tijdens deze sessie krijg ik het voor elkaar om de eerste 3 aanbeten achter elkaar te verspelen! Er ligt een obstakel in het water waar we nog geen weet van hadden en op dit obstakel wordt een vis gelost, de andere vis vlak voor het net en één tijdens de dril. Ik word compleet gek en verander mijn rigs. Het voelt net alsof je als puber niet weet hoe de bloes van je meisje(s) open moet krijgen… De rigs worden voorzien van pop-up weights om de indraaiïng van de haak te verbeteren. Door een pop-up weight op de rig te bevestigen hoop ik de koude, langzaam zwemmende vissen beter te prikken doordat tijdens de opname het effect van kantelen al in werking wordt gezet door het gewichtje. Dit werkt, want de volgende run wordt verzilverd en mijn eerste vis van het jaar is een feit. Ik schreeuw het uit en mijn vertrouwen krijgt een boost. We sluiten deze gezamenlijk sessie af met 7 aanbeten, wat in onze ogen absoluut niet slecht is.

Na_verandering_van_de_rig_netjes_in_de_onderlip_zie_de_pop-up_weight_onder_de_krimpkous.jpg

Na verandering van de rig netjes in de onderlip, zie de pop-up weight onder de krimpkous.

Drie dagen later ben ik terug, alleen en klaar voor mijn offensief. Ik voer licht wat boillies op m’n stek en krijg de volgende ochtend om 6 uur een run. Ik sla aan en dril de vis voorzichtig af. Eenmaal op de kant is de eerste benoemenswaardige vis het jaar binnen. Een schub van 10,8 kilogram. Leuk om te vangen, maar toch wil ik meer. Ik gooi de hengel weer terug in en een uur later volgt er alweer een run. Dit maal een spiegel van 10,3 kilogram. Mijn vertrouwen is volledig terug en de rigs doen hun werk. Ik zit weer met een heerlijk gevoel op de stretcher. Na een uur weer een run maar ik sla een gat in de lucht. Shit! Toch weer een losser! Ik zal er helaas nooit aan wennen denk ik… was dit de rig of gewoon pure pech?

Mathieu_de_Witte_speigel.jpg

Mathieu met een pareltje uit ons ’target water’.

Flirten met de gedachten over de eerste keer

Dan breekt de maand mei aan. De maand mei is voor mij de maand van het jaar. De vissen zitten tegen de paai aan en de vrouwtjes zitten vol kuit. Dit is het moment om mijn slag te slaan. Samen met Mathieu kiezen we een strategische stek. Een stek die op de trekroute van de dikke kuiters ligt naar het paaigebied. Tijdens het opzetten van de spullen loop ik als eerst mijn hengels uit. Iets wat ik normaal nooit doe, maar voor mij is het nu gas erop! Bij het opzetten van de tent krijgt ik al een keiharde run op de linker kanthengel. Ik twijfel geen moment en spring met waadpak en al het water in. Alleen helaas iets te fanatiek. Ik was even vergeten dat er een klein kuiltje vlak voor de kant ligt en struikel tijdens mijn sprint. Ik schep liters water mijn waadpak in en sta met een volledig nat pak een karper te drillen. Ik krijg het koud door de wind, maar tijdens het drillen krijg ik het warm van binnen.Ik zie namelijk tijdens de dril op het midden van het water een grote vis draaien.

Mathieu en ik schreeuwen het uit en Mathieu belooft plechtig de vis meteen te scheppen wanneer dat gaat. Als ik tijdens de vrij loge dril de vis voor m’n neus krijg en de vis zijn flank laat zien, gooit Mathieu gelijk het schepnet onder de bak. We bewonderen de vis in het net en een luide “COME ON” galmt over het water. Een massieve schub met een prachtig schubbenkleed en een herstellende staart ligt in het net. Ik flirt met de gedachten dat dit misschien wel mijn eerste keer gaat zijn, de hoop op mijn ontmaagding…

Flirten_met_de_gedachten.jpg

Een mooie evenaring van mijn PB, “come on”.

Eenmaal aan de klok geeft de weger een mooi gewicht aan van 17,9 kilogram. Helaas nog niet m’n ontmaagding maar op dat moment wel goed voor een evenaring van mijn persoonlijk record! Er worden foto’s van de vis genomen en een stukje film mag niet ontbreken. Ik zet de vis terug en loop mijn hengel weer uit. Deze sessie vang ik nog 4 vissen en ben erg tevreden dat mijn rigs hun werk doen.

Puur genot…

Een week later zitten we weer samen aan de waterkant. Dit maal zijn we iets verderop gaan zitten omdat deze stek dichterbij het paaigebied ligt. De vissen hikken nu echt tegen de paai aan en Mathieu en ik zijn het er over eens dat dit misschien wel is de laatste kans kan zijn op een goede vis, voordat deze hun kuit verschieten. We splitsen de stek op en ik vis naar links richting een harde plaat, Mathieu vist naar rechts, meer richting het paaigebied. Dat dit de sessie van m’n leven wordt en tevens van m’n vismaat beseffen we dan nog niet. Al vrij snel komt er een run en als ik bij de tweede aanbeet al een mooie schub weet te vangen van 16,7 kilogram beseffen we dat dit wel eens een bijzondere sessie kan worden. Een mooie dertiger in de pocket, dat smaakt naar meer!

Ramon_van_Ingen_super_schub.jpg

De volgende ochtend om 6 uur sta ik vis nummer 9 van de sessie te drillen. Ik heb me deze nacht helemaal scheel gevangen en sta te genieten van de mooie ochtend. 7 vissen van boven de 10 kilogram zijn de revue gepasseerd met als grootste de 16,7 kilogram schub. Mathieu heeft op dat moment 3 vissen gevangen en is helemaal verrot van het spelen van fotograaf. Na het terug zetten van deze vis sta ik opnieuw in te gooien en ben helemaal in de wolken. Wat een sessie! Ik vind deze sessie nu al geslaagd, maar krijg nog een kers op de taart. Tijdens het ingooien zie ik m’n linkerhengel, die op die plaat ligt, krom trekken. Ik krijg één piep, maar weet genoeg. Tijdens het aanslaan voel ik dat mijn hengel in één ruk helemaal naar voren wordt getrokken. Ik weet niet wat me overkomt, maar ben gefocust tot op het bot. De vis zwemt parallel met de oever mee naar rechts en ik krijg de vis gedraaid. Op het moment dat de vis voor me langs zwemt, draait en weer de overkant probeert te bereiken krijg ik de vis aan het oppervlakte. M’n ogen vallen zowat uit m’n oogkassen als ik zie hoe breed deze vis wel niet is. Ik schreeuw gelijk naar Mathieu: “BAK! BAK! BAK!”. Mathieu is nog steeds helemaal naar de kloten en blijft op z’n stretcher liggen. Ik moet het dus alleen gaan doen. Niet erg, “dit kan ik zelf ook wel”, denk ik bij mezelf. Op dat moment scheert de vis naar links, volgas het riet in. Aangezien het water hier tot aan m’n middel staat kan ik de vis makkelijk uit het riet krijgen. En dat zie ik de vis pas goed, de bollen ogen van deze vis verraden zijn identiteit. Op ons thuis water zwemt namelijk één vis, een hommer, die altijd een gewicht van boven de 20 kilo zit en juist deze vis zit aan het einde van m’n lijn! Ik roep al richting Mathieu dat het de topvis is, maar deze denkt dat ik hem zit te ‘fucken’. Ik krijg het voor elkaar de vis te scheppen en loop met de vis richting Mathieu. Deze is ondertussen een beetje wakker geworden en kijkt richting het schepnet en zegt: “Mmmmmm het lijkt wel een verkleinde versie van de topvis”. Ik rol het schepnet op en til de vis op. Op dat moment ziet Mathieu het ook en een grote vloek komt er uit z’n mond. Hij ziet de bollen ogen van de vis en bevestigd dat het inderdaad de topvis is. Ik leg de vis op de mat en een gevoel van pure euforie wordt er over mij meester. Zonder dat ik de vis aan de klok heb gehangen weet ik dat ik mijn doel bereikt heb. Alsof ik voor het eerst een vrouw bemin open ik de mazen van het net en zie het prachtige schubbenkleed van de vis. Mijn ontmaagding is een feit. Ik raak volledig onder de indruk van de breedte van deze vis. Wat een bak! De vis gaat in de weegzak en wordt aan de weger gehangen.

Ramon_van_Ingen_bak_Karperfilmpjes.jpg

Mijn ‘ontmaagding’. Wat een bak!

De naald slaat direct door over de 20 kilogram en stopt bij een gewicht van 22,2 kilogram! Dit betekent dat ik mijn eerste veertiger gevangen heb en het voelt werkelijk fantastisch om zo’n vis te mogen vangen. Mathieu, een goede vismaat als hij is, heeft het nu wel gehad met fotograaf spelen en beweert tijdens het maken van foto’s plechtig dat zijn wraak zoet zal zijn. Mijn armen verzuren tijdens de fotosessie en met moeite krijg ik de vis in positie. Dan is het mooi geweest en laat ik de vis terug zwemmen, maar niet voordat de vis een flinke pakkerd krijgt. Door het voldane gevoel zijn we zelfs vergeten te filmen. Achja, we hebben in ieder geval de foto’s nog en de herinnering blijft! Wat een geweldige beleving!

Zwaar overschat?

De hengel wordt weer terug uitgelopen naar de harde plaat. Op dit moment is het half acht ’s ochtends. Mathieu vangt na mijn vis meteen daarna een kleine schub en laat z’n hengel op de kant liggen. Mijn vismaat is helemaal op en gaat een paar uurtjes slapen en zegt dat hij z’n hengel wel weer tegen drie uur s’middags ingooit om een bak te vangen. Ik zelf ben ook wat moe aan het worden en duik de slaapzak in na zo’n drukke nacht. Ik had namelijk nog geen oog dicht gedaan. Tegen drie uur s’middags gooit Mathieu z’n hengel in. Meteen spot on! Mijn vismaat vind ik zelf een uitermate goede visser, dus ik geloof er wel in dat ook híj een bak zal vangen deze sessie. Ik gun het hem in ieder geval van harte!

Carp_Brothers_the_movie.jpg

Klik op het plaatje om naar de filmbeelden te gaan op Karperfilmpjes.nl!

Na een half uur loopt deze hengel af en staat mijn vismaat te drillen. De vis is erg sterk en trekt bij de eerste run al gelijk vele meters lijn van de spoel. Enigszins onder de indruk van de kracht van deze vis beginnen we bij al een beetje te zweten en hebben het gevoel dat ook dit een goede vis is. Eenmaal onder de kant schiet de vis volgas het riet in en Mathieu en ik moeten er met de hengel achteraan. Dankzij onze waadpakken kunnen we de lijn achter de vele rietpollen vandaan halen en mijn maat heeft weer direct contact met de vis. De vis blijft beuken en trekt meerdere keren vele meters lijn van de spoel. Dan krijgt Mathieu de vis gekeerd en we staan beide als gekken met ADHD te springen! Wederom zien we een brede rug door de waterspiegel tevoorschijn komen en ik loop met het schepnet dieper het water in. Aangezien ik maar een klein mannetje ben van 1 meter 71 staat het water bijna randje waadpak als ik het schepnet onder de vis duw.

Wraak_met_een_zeer_zoete_smaak.jpg

Een prachtige vis voor mijn vismaat. Yeah Baby!

Na het scheppen hoor ik een luide “YES!” achter mij vandaan komen. We lopen samen terug naar de kant en ik blijf met de vis in het water staan, zodat mijn vismaat alle spullen in gereedheid kan brengen. Dit om de vis niet langer op de kant te houden dan nodig is. Tijdens het voorbereiden kijk ik in het net en roep al richting Mathieu dat dit wel weer eens een veertiger zou kunnen zijn. Mathieu hangt de vis aan de klok en deze geeft een gewicht aan van 19,950 kilogram! Op een haar na net geen veertiger. Maar deze vis, een kuiter, is van zo’n mooi kaliber dat gewicht geen elke rol meer speelt. Als ik de vis aanschouw op de mat voel ik een apart gevoel door m’n lichaam glijden. Het is alsof er een transitie plaats vind in mijn lichaam. Net als een puber is de drang naar de eerste keer omgezet in puur genot en bewondering. Het is alsof de kilodrang plaats maakt voor het extra genieten van zo’n vangst. Mathieu is zelf ook helemaal in de wolken en zijn ogen richting mij en de brede glimlach op z’n gezicht spreken boekdelen. Tijdens het foto’s maken en filmen maakt hij nog even nadrukkelijk duidelijk dat zijn wraak zoet zou wezen en mijn vismaat krijgt gelijk. Werkelijk een prachtige schub wordt er op foto en film vastgelegd. Met deze vis sluiten we de sessie van ons leven af. Werkelijk prachtige vissen zijn er op de kant gekomen en beide zitten we op onze roze wolk na te genieten van onze vangsten.

Voorjaar_karpervissen.jpg

Terugblik op de sessie…

Ik denk dat vele karpervissers zich ooit wel eens in deze situatie bevonden hebben. In het begin is de drang groot naar het vangen van een grote vis en daarbij wordt er werkelijk alles uit de kast gehaald om een vis te vangen die door de magische grens gaat. Maar zodra dat moment aangebroken is, verandert het verlangen en het moeten vangen over in het puur genieten van onze passie. Daarbij zal de kilodrang wellicht nooit geheel verdwijnen, want er liggen vele nieuwe uitdagingen in het verschiet, maar zodra men voor de eerste keer een barrière doorbroken heeft en de ‘ontmaagding’ heeft gehad worden kilo’s vaak minder belangrijk. Toch een strevertje als ik ben, zal ik toch altijd proberen om mijn persoonlijk record te verbeteren. Wie weet wat er in de toekomst nog op de kant komt. Verder wens ik het iedere karpervisser om ooit zo’n moment te mogen beleven!

Tight lines!

Ramon van Ingen

Carpbrothers Incorporated

Carp_Brothers_Facebook.jpg

Klik op de afbeelding om naar de Facebook pagina te gaan.

De eerste keer, puur genot of zwaar overschat? Voor velen is het al jaren geleden, voor anderen zal het in de toekomst wellicht een keer gebeuren. Ga mee op reis met Ramon.

Bekijk ook