De Veteraan – Een ijskoud wintertarget van Tom Schruijer
De Amsterdamse Tom Schruijer, bekend van zijn Instagram-kanaal dutchcarpcouple, blikt in dit artikel terug op de vangst van ‘De Veteraan’. Waar deze vis jaren geleden al goed was voor een nieuw PR, zorgde ze deze keer vooral voor bijzondere herinneringen! Benieuwd hoe dat precies zit? Lees dan snel verder!
Tom aan het woord: Het is begin december en de weersomstandigheden zijn nog redelijk mild te noemen. Vandaag vis ik op een recreatieplas in Amsterdam waar ik in mijn tienerjaren heel wat uren heb doorgebracht. Hier leerde ik de fijne kneepjes van het karpervissen en ving ik mijn eerste dertiger! Het water bestaat uit twee delen en daarnaast zijn er meerdere kommen en sloten te vinden. Toen ik besloot mijn aandacht volledig op een ander water te richten ben ik de recreatieplas uit het oog verloren.
De terugkomst
Niet lang geleden keerde ik er terug voor een gezamenlijke sessie met vismaat Casper. Het bestand van dit water is nooit erg groot geweest, maar de vissen die ik destijds ving waren van ongekende schoonheid.
Met de vele herinneringen in gedachten liggen de hengels op scherp.
Oude schubs deelden het water met prachtige Valkerswaard spiegels. Met deze vissen en de vele herinneringen in gedachten liggen de hengels vrij snel op scherp. Onder het genot van een kop thee is het tijd om even te ontspannen.
Genieten
De felgekleurde bladeren worden door de harde wind uit de bomen geblazen en strijken rondom ons neer. Voor even sluit ik mijn ogen, haal diep adem en proef de frisse herfstgeuren van moeder natuur. Kort hierna worden wij verwelkomd door de zuiverste klanken van een ijsvogel, dit is toch genieten!
Tactiek
Het is al een tijdje stil bij de hengels. Ik heb een bonushengel tegen een plukje riet, onder de top, op kniediep water neergelegd. “Doe eens gek” dacht ik. Mijn rigkeuze van vandaag is een whity pool rig met als aas een witte garlic pop-up met een trosje maden er bovenop. Voor een karper niet te versmaden! Om een snelle aanbeet te forceren wil ik de vis niet teveel verzadigen en daarom voer ik slechts een half schepje boiliekruim met hennep erbij.
Tijdens het schieten van wat herfstplaatjes klinkt er plots totale chaos uit mijn receiver. Gekleed als een doorgewinterde struikrover ren ik op een gezinnetje af dat zich op mijn pad in het zand had neergevlijd. Die grepen hun kind vast alsof het op bestelling gestolen zou worden. Sorry, ‘man on a mission’!
Actie
Snel het water in, top omlaag en blokken! De goden zijn mij gunstig gezind en na een mooi gevecht kan ik de vis veilig landen. Door de mazen van het net zie ik een spiegel in de vorm van een banaan. “Dit is een oudje met geschiedenis” grap ik tegen mijn vismaat. Hij had hem eerder dit jaar ook al gevangen. Na het zien van zijn foto’s kwam hij mij niet bekend voor van ‘het oude bestand’. Maar toch, het voelt alsof ik een soort ‘deja vu’ moment beleef.
Het fotoboek
Ik weet dat het mogelijk is om via een slotenstelsel uit te komen op een ander groot water. Omdat er een aantal delen van dit stelsel zijn afgesloten is het geen gemakkelijke route om op het door ons beviste stuk water uit te komen.
Gewapend met een kop koffie besluit ik om mijn fotoboeken erbij te gaan pakken.
’s Avonds merk ik dat mijn gedachten bij de vis blijven hangen en dat ik dit met geen enkele mogelijkheid los kan laten. Gewapend met een kop koffie besluit ik om mijn fotoboeken erbij te gaan pakken.
Het minste wat ik nu kan doen is elke vis grondig aan een inspectie te gaan onderwerpen. Hopelijk krijg ik hierdoor even wat meer rust in mijn hoofd en is het straks wat makkelijker om het los te laten. Inmiddels bladerend door een fotoalbum van een aangrenzend water stuit ik op een vis van eind 2011. Behalve die dikke pens komt de vorm van de vis vrijwel overeen, dit zal toch niet waar zijn?! Als snel bevestigen de identieke schubben mijn voorgevoel, dit is hem, n van m’n jeugdhelden!
Terug in de tijd
Ik herinner het mij nog goed, er heerste een najaarsstorm met windkracht zes en ik had slechts een paar uur de tijd.
Het waaide zo hard dat ik besloot mijn rigs zo ver mogelijk recht vooruit te gooien.
Minimaal bepakt sprong ik op de brommer richting het water en zocht ik de kant op waar de golven op stonden te beuken. Het waaide zo hard dat ik besloot mijn rigs zo ver mogelijk recht vooruit te gooien. Bijvoeren had verder geen enkele kans van slagen gehad.
Na een half uur liep mijn rechterhengel af. Het was een trage aanbeet, maar tijdens het aanslaan merkte ik al snel dat hier geen rem op zat. De vis maakte gebruik van alle ruimte en dieptes om zo maar te proberen te ontkomen. Een aantal ogenblikken later lukte het me om de vis beetje bij beetje verder het talud op te krijgen.
De vis maakte gebruik van alle ruimte en dieptes om te proberen te ontkomen!
Eenmaal voor de kant zag ik waar ik het genoegen mee had en ving ik een glimp op van een spiegel met een massieve spekrug! Hij nam het besluit de diepte weer op te zoeken om zo weer vrolijk verder te gaan.
De veteraan
Enkele minuten later mocht ik de vis verwelkomen in het schepnet. Ik voelde de spanning van mijn schouders afglijden. Er klonk een luide kreet, mijn nieuw PR was een feit! Nu ik de foto zo zie voel ik iets van medelijden. “Wat ben je afgevallen, wat heb jij de laatste jaren allemaal wel niet meegemaakt?”
Het voelde alsof ik een hele andere vis in mijn handen had. “Wat zijn we oud geworden. Heb je bewust deze ingewikkelde tocht gemaakt om je laatste tijd in vrede en rust door te brengen? Of is het gewoon toeval dat ik je hier tref? Ik ben blij te zien dat je nog leeft!”
“Veteraan, ik hoop dat je hier nog lang mag gaan genieten en zoals de eerste ontmoeting blijft ook deze n van mijn mooiste herinneringen!”
Tight lines!
Tom Schruijer
Vergeet ook zeker niet om Tom en zijn vriendin te volgen op Instagram voor nog meer avonturen en vangsten!
