Een moment van bezinning op het ruime sop – Dominic Schaafsma

Zoals de titel al zegt “een moment van bezinning op het ruime sop”, soms gebeuren er dingen waardoor je graag wat tijd aan de waterkant doorbrengt. Rust, even tijd om na te denken of om je hoofd leeg te maken, daar is vissen uitermate geschikt voor. Dominic moest afscheid nemen van zijn moeder en hijzocht het grote water op voor een moment vanbezinning.


Dominic Schaafsma vertelt: Een moment van bezinning op het ruime sop, dat is wat wat ik nodig had. Niet lang geleden moest ik namelijk afscheid nemen van mijn lieve moeder nadat ze drie weken ziek was geweest.

Een prachtige foto van het grote sop.

De eerste sessie

Een stekkeuze was er niet echt, ik had wel n stekje voorzien van twee handjes bollen, “waarom? Geen idee”. Ik wist dat ik naar de waterkant moest. Wanneer ik keek naar de weersomstandigheden en wat er zou gaan komen heb ik verschillende afwegingen gemaakt. Toen alles in de auto lag begon ik te rijden naar de stek welke n keer is voorzien van een aantal 20 mm knikkers in combi met wat ‘geel goud’.

Ik wist dat ik naar de waterkant moest.

Wanneer ik op de stek aankom zie ik de witte schuimkoppen zich verzamelen in de rietkragen welke weer onrustig dansen in de wilde golven. Het gevoel is goed, want de noordwestenwind op deze stek is een ware killer.Ik schiet een aantal mooie plaatjes en her en der gooi ik nog een aantal boilies in het water. Natuurlijk kom ik niet enkel voor de mooie plaatjes dus gauw de tent opzetten, nieuwe onderlijnen eraan en gaan.

Dat ‘gaan’ werd even uitgesteld wanneer ik netjes mijn blaas wilde gaan legen in de bosjes (dit keer niet tegen de wind in), vervolgens komen twee reen de bossen uit huppelen. Wanneer n besluit stokstijf stil te gaan staan, bedenkt de andere zich niet en neemt een volle duik het open sop in. Door paniek verslagen probeert het arme beestje zichzelf op het droge te brengen, maar de hoge walbeschoeiing werkt niet mee. Snel mezelf in het strakke latex pak gewerkt en hopende hem of haar die kant op te jagen zodat hij/zij veilig het water kon verlaten, mission complete!

Genoeg over losgeslagen reen. Gevoelsmatig drop ik n hengel onder eigen kant, de tweede een aantal meter van het riet (10 meter verder dan het voerstekje) en ’the last but not least’ krijgt de derde hengel een zwieper het ruime Sop in! De laatste bonus hengel was ook de hengel waar ik het meeste vertrouwen in had. Een boilie van groot formaat in combinatie met flinke pop-up moesten het gaat doen. Als die hengel zou gaan, dan moest het wel iets groots en lomps zijn.

De avond valt en de nacht verloopt rustig. Onrustig doet de wind mijn bivvy shaken en klotsend slaan de golven lekker door, c’est la vie. Om 5 uur s’ochtendshoor ik in de verte een aantal piepjes. De verte was niet ver, want mijn rodpod stond bijna tegen mijn bivvy. Ik was nogal moe denk ik. Toch een vluchtige blik uit de bivvy en tot mijn verbazing zie ik de middelste hengel de vorm aannemen van een pijlboog. Hup de crocs aan, wanneer ik de hengel pak voel ik wat lomp gebeuk en ik zie de lijn langzaam verdwijnen richting de rietkraag. Nee vriend, hoor ik mezelf nog zeggen (praat wel vaker met mezelf) jij gaat dat riet niet in, maar mijn net!

Een dikke dertiger die tijdens de eerste sessie gevangen werd.

Beetje strakker, beetje losser, weer wat strakker, leuk dat spelen met de slip. Het schepnet werd intussen klaargelegd, nu was het alleen nog wachten tot de vis bovenkwam en zich overgaf. De vis gaf zich uiteindelijk over en gleed het net in, YES!Mijn post van gisteravond op Facebook (waarin ik vroeg om maar n vis) was gehoord! De kus op het Boedha beeld wat mijn moeder droeg, zou dat geholpen hebben? Ik geloof erin!Een hoge en eind dertiger was even de mijne…

De tweede sessie

Als het bestaat, dan was afgelopen donderdag op vrijdag nacht er n die tegen alle geschreven artikelen, blogs of whatever in ging.Bizar stijgende luchtdruk, een gure wind uit het oosten en een duidelijk opkomende koude nacht (met temperaturen die me even deden twijfel of ik de schaatsen uit het vet moest gaan halen).

Genieten op het grote water.

Het plan was om drie dagen te voeren met voor geweekt aas, dit hield ik ook aan. Wel met een onderduikgevoel gezien de wisseling in de weersomstandigheden, maar dit was een bewuste stekkeuze. Ondieptes, rietkragen met hier en daar nieuw riet in opkomst en de zon die de stek de gehele dag voorzag van warmte.Trouw ging er per dag (stipt om 19.00 uur) een halve kilo voer te water dat over 100 meter werd verspreid. Dit was ook snel bekend bij de duikeenden, meerkoeten, fuuten en aalscholvers. Als de karper ook zo snel het aas waardeert, kan het wel eens feest worden. Opgewacht worden voelde dan ook iedere keer als een warm onthaal.

Deze mooie schub werd gevangen tijdens de tweede sessie.

Een uur nadat de hengels in het water lagen volgde er een trage aanbeet bij mijn kameraad, enkel wordt deze vis gelost. Helaas, maar het gaf ons wel een veelbelovend gevoel. De vis zat goed op het voer, want ongedeerd kakten ze mijn onthaakmat vol. Wat brasems passeerden de revue, een mooie beschubte rakker voor mij en als kers op de taart mocht deze dame even de mijne zijn.

Dominic Schaafsma


Wil jij ook je verhaal kwijt aan duizenden karpervissers? Bij KWO zijn we altijd op zoek naar nieuwe auteurs. Stuur je schrijfsel op naar redactie@karperwereld.nl.

Bekijk ook