Een nieuw avontuur – Gideon van der Peijl
In je eentje meer dan 1200 hectare water bevissen in het zuiden van Frankijk: dat is niet voor iedereen weggelegd! Gideon van der Peijl gaat de uitdaging echter graag aan en vertelt in deze blog over het bijzondere avontuur dat hij heeft beleefd.
Gideon aan het woord: De wijze woorden van Herwin Kwint staan mij nog vers in het geheugen: “Het besef dat je eigenlijk een vorm van topsport bedrijft”. Herwin had het hier over het vissen op groot openbaar water. Na mijn avontuur van vorig jaar was het dit voorjaar tijd voor een nieuw avontuur. Hoog tijd om alles wat ik de vorige keer had meegenomen aan wijze lessen in de praktijk te brengen!
Wekenlang speurde ik het internet af op zoek naar een mooi water. Ik wilde verder, groter en mooier dan vorig jaar. Waar ik op let bij het zoeken naar een water op internet, is het aantal vermeldingen op Google. Natuurlijk is het handig als je veel informatie kan vinden over een water, maar het betekent vaak ook dat je tussen de vele andere vissers zit te vissen. Voor mij is de rust en het gevoel van avontuur erg belangrijk en dat gaat niet met veel mensen om je heen.
Zuid-Frankrijk
Uiteindelijk viel mijn keuze op het machtige Lac de Pareloup, in het zuiden van Frankrijk. Eén van de grootste kunstmatige meren van Frankrijk, op ongeveer 800 meter hoogte. Het water ligt in de streek Aveyron tussen de Lot en de Tarne. Meer dan 1200 hectare water bevissen in m’n eentje. Ja, dat is de uitdaging die ik zocht!
Allereerst boekte ik voor twee weken een stacaravan aan het water. Deze moest dienen als uitvalsbasis. Dat was één van de eerste lessen van de vorige keer. Eenmaal aangekomen bij die stacaravan zou ik gelijk weer iets leren. Van bovenaf kan het lijken alsof je aan het water zit, ware het niet dat er nog wel eens hoogteverschil kan zijn….
Verkenning
De eerste paar dagen stonden in het teken van verkenning. Zowel het water zelf, maar ook zeker de omgeving. Mocht het niet lukken op Pareloup dan is het goed om iets achter de hand te hebben. In de omgeving lagen nog meer mooie wateren zoals Lac de Bage en Pont de Salars. Deze meren zagen er ook zeer uitnodigend uit!
Pareloup zelf werd vanuit de boot bekeken met de dieptemeter. Vanaf de camping gezien liep de bodem langzaam af naar een diepte van ongeveer 19 meter, waarna het weer opliep naar de overkant. Her en der vond ik mooie taluds waar het nodige voer op ging. Gezien het warme weer besloot ik in het begin vooral de ondieptes te bevissen.
Op het water was ook gelijk te zien waar er allemaal niet gevist mocht worden. Her en der hingen bordjes die verboden zones aangaven. De arm in het oosten was daardoor haast niet te bevissen! Verder waren er een aantal stukken waar niet gevist mocht worden omdat dit paaigebieden van de snoekbaars waren. De Fransen wezen mij daar ook graag op. Een beetje Frans kunnen spreken voorkomt dat je medevissers iets met controle bevoegdheid op je af sturen 😉
Lijnen natmaken
Na een gedegen voorbereiding gingen dan eindelijk de hengels te water. Als je dan eenmaal zit dan valt er wel iets van je af. Het genieten begint dan echt! De rust, de omgeving. Het was echt prachtig. Helaas duurde het tot vrijdag voordat ik mijn eerste vis kon begroeten. Op donderdag ging ik een nacht zitten in de arm links van de camping, naast een mooie baai en met een mooi talud. Die nacht stormde het verschrikkelijk. De beetmelders bleven maar piepen! Rond een uur of negen ’s ochtends geloofde ik het wel en ging ik opruimen.
Nadat ik een keer naar mijn auto was gelopen en terug kwam, hoorde ik dat er een pieper stond te brullen. Door de harde wind had ik mijn hele ontvanger niet gehoord. Nadat ik de hengel had opgepakt was het zelfs moeilijk te voelen of er wel een vis aan zat, zo hard waaide het! Uiteindelijk wist ik een plaatje van een rijen te scheppen. Het was met acht kilo zeker geen grote vis, maar wel een beeldschone. Met deze vis was ook mijn doelstelling geslaagd: minimaal één vis vangen!
Keep Searching
Na die ene vis had ik even een dosis vertrouwen gekregen, maar helaas bleef het bij die ene vis. Twee weken lang heb ik alles geprobeerd. Alle dieptes, aas, rigs, noem maar op. MH’s levensspreuk ??Keep Searching? heb ik absoluut ter harte genomen! Uren en uren heb ik rondgereden. Van de Tarne tot de Lot en alle wateren die er tussen lagen. Nergens heb ik een karper gezien!
MH’s levensspreuk ‘Keep Searching’ heb ik ter harte genomen!
Op twee gasten uit de buurt van Lyon na, ook geen enkele karpervisser. Meerdere keren reed ik naar Lac de Bage, waarna ik met enkel twee stokken met chodjes overal heb staan kijken. Zoekend naar een klein teken van leven. Een kolk, een sprong, een bellenspoor. Niks. Uiteindelijk vond ik bij Pont de Salars op een afgesloten stuk een aantal bellensporen. Hier ging meteen een chod naartoe, maar ook dat leverde niks op.
Nu kan ik mij voorstellen dat mensen na dit soort sessies toch enigszins ontmoedigd raken. Zeker als je dan al die foto’s en filmpjes op KWO ziet. Kunnen zij iets dat ik niet kan? Logisch. Welke visser krijgt geen last van geknaag als het te lang stil blijft? Toch hoort dit er allemaal bij. Sommige mensen kunnen absoluut meer dan de ander en sommigen steken er ook gewoon veel meer energie en tijd in. Toch hebben ook zij wel eens een mindere sessie of een blank!
Genieten op meer vlakken
Nu ben ik snel tevreden en maakt een blank voor mij niet dat ik geen geslaagde trip heb gehad. Genieten kan op meer vlakken. Het gaat mij om de beleving. En wat een beleving was dit weer!
De reis, de omgeving, de tips van mijn vrienden uit Lyon, het zonder reddingvest lijnen inhalen tijdens een storm, naar de bodem duiken om het aas te checken, wakker worden terwijl een hert aan je hoofd snuffelt, een prachtige vis vangen, de Lot en Tarne bezoeken, nieuwe wateren ontdekken, ervaring opdoen en nieuwe lessen leren. Kortom: genoeg om van te genieten!
Op de terugweg reed ik nog even naar een water dat de jongens uit Lyon mij hadden aangeraden. Daar aangekomen was het voor mij duidelijk dat ik daar zeker een keer heen zal gaan. Adembenemend! En ja, nog geen seconde na aankomst aan het water en ik zag al een vis springen.
Terwijl ik dit schrijf ben ik alweer bezig met het voorbereiden van een vijfdaagse sessie in het hoge Noorden van Frankrijk. Als ik daar van terug ben heb ik drie dagen om mijn spullen klaar te maken voor nóg een week in het Franse land en de eerste week in 2020 is ook al gepland. Ja, ook dat is genieten!
Op naar de volgende sessie!
Gideon van der Peijl
