Gekronkel – Gordijnenrails
Honderden mannen drommen zich om de uitstallingen van winkeliers heen. Enorme 25-kilozakken boilies met allerlei kleuren en geuren door elkaar heen, beetverklikkers, tenten en wat een volk. Het bevreemd me dat er veel mannen in hun visoutfits rondlopen. Met al die camoupakken, groene bivvies, batterijen hengels, enz., doet het meer denken aan een legerbasis dan aan een commercieel georganiseerde gelegenheid voor mannen met een hobby.
Met rode koontjes loop ik net bij een sympathieke hengelbouwer uit Culemborg vandaan. Deze beurs gaf me de gelegenheid hem dit keer live een peper in zijn –piep- te stoppen. Via de telefoon had ik hem al zo’n honderd keer vriendelijk gevraagd wanneer mijn nieuwe hengels klaar zijn. Het hoort bij hem, dat leerde ik in de jaren er na en via verhalen van anderen. Zijn hengels waren meestal goed afgewerkt, de after service perfect en met name het gezellig ouwehoeren op de Dahliastraat onvergetelijk.
In een klein zaaltje tussen 2 grote hallen in worden mijn ogen getrokken op een stel bling bling stokken. Zwart glanzende blanks, glanzende metalen ring boven de reelhouder en gouden (!) voeringen in de geleideogen. In vredesnaam (leuke woordspeling zo met al die namaakmilitairen om me heen), gouden ogen, wie verzint nu zoiets? Ik kan het niet laten en loop naar de stokken toe. “Exocet”, staat er onder de glimmende lak. Het zal allemaal wel. De lichtste versie zal 3Lb zijn geweest en de zwaarste 3,75Lb. Precies weet ik het niet meer. Misschien is het even goed om een kanttekening te maken. Dit soort testcurves zijn nu niet zo raar meer, maar toen zaten we nog in de fase dat 2Lb en 2,25 Lb. stokken nog maar net acceptabel waren.
Met de lichtste versie in de hand vraag ik aan Arjan of hij de top wil vasthouden. Toch maar even voelen. Met de gedachte “ze zijn er voor gemaakt om krom te gaan”, ga ik er maar eens stevig aan hangen. Plots hoor ik een stem achter me. “What are you doing”? Ik draai me om en zie een klein, ongeschoren, gedrongen mannetje wat me wat vaag bekend voorkomt. “Trying to pull my friend off the ground, his feet are heavy from all the walking”. Enigszins van zijn stuk gebracht gooit het over een ander boeg. “So you like those new rods”? Dan besef ik dat de beste man bij de stand hoort.
“Well, sorry sir. I don’t want to insult you, but besides the fact that they are quite top-heavy, I think they are very stiff. To me they look like gordijnenrails”.
“Gordijnenrails? What’s a gordijnenrails”
“Well, I don’t know the English word, but that’s the rail on the ceiling on which the curtains hang”.
Glazig kijkt hij me aan.
“Are you joking or are you serious”
“No sir, I’m very serious”
“What sort of rods are you using then”?
“Well, at the moment 1,75Lb but I just ordered 3 new 2Lb medium tapers”
“2Lb? What are you fishing for? Bream? No one fishes with light rods anymore these days. What do you reckon a 60 pound carp will do on your 2 pound breamrod”?
Het kleine zaaltje vult zich met gelag. Blijkbaar heeft het gesprekje wat aandacht getrokken. Ik had niet helemaal door wat er om me heen gebeurde. Het nu licht-driftige mannetje en de Engelse conversatie hadden al mijn aandacht nodig. Wachtend op mijn reactie staat hij een kleine meter voor me.
“I would say that if Sjef van Hoven and another guy from The Netherland are able to pull a big 60 out of Cassien on a 2 pound rod, then that’s a big enough bream for me”. De arme man heeft het niet weer. Hij praat over grote Franse wateren, obstakels en gaat daarna over op de ontwikkeltijd, kosten, enzovoorts. Voor het eerst durf ik om me heen te kijken . Het is muisstil om me heen. Dan verbreekt de Engelsman de stilte.
“I tell you what, you can buy a set for 50% off, but you have to promise me that you let me know what you think of them after this season”
“That’s very kind of you, but as said, I just ordered 3 new rods, they are already being build”. (In werkelijkheid zou het waarschijnlijker zijn geweest dat de kurken er nog niet eens op zaten ).
“Ok, what if I gave you three for free but return them to me on this show next year”.
“Honestly speaking sir, I don’t think I will ever return to Zwolle. I would probably sell them and pay my Dutch rod builder”.
Dat was blijkbaar de druppel. De beste man draait zich om en iets mompelt “gordijnenrails”en nog wat onverstaanbaars, om vervolgens weg te lopen.
Ergens in de loop van de dag banen we ons een weg naar de grote zaal. De verwachtingen voor deze slideshow zijn blijkbaar hoog gespannen, want het lijkt of iedereen de stands verlaat om deze presentatie bij te wonen. Arjan en ik hebben een mooi plekje vooraan op het balkon. Deze wilden wij ook niet missen.
Even later komt er een kleine man rechts het podium op lopen, kijkt rond en sneller dan verwacht ontmoeten zijn ogen de mijne. Ik kan wel door de grond zakken. Arjan ligt naast zijn stoel van het lachen. Ik argumenteer nog even dat mensen op foto’s er anders uitzien dan in werkelijkheid, maar het heeft al geen zin meer. Arjan had het al lang door maar wilde wachten totdat ik er zelf tijdens de show achter kwam. De man pakt de microfoon en begint zijn presentatie met de woorden:
“Hello everybody. Thanks for attending this show. My name is Kevin Maddocks, but before I continue, I would like to thank that young man up there for explaining what the Dutch word “gordijnenrails” means”.
