Hardcore, Engelse visserij in Nederland

Ik werd gelokt door verhalen over een grote vijftig ponds schub op een mysterieus water. Na enig beraad bedacht ik mij dat ik deze vis maar eens moest gaan vangen.

De ontmoeting

Tijdens mijn eerste reis naar het water kwam bleek het lastiger te vinden dan verwacht. Na een stuk door weilanden en verlaten weggetjes te hebben gereden lag daar het water verscholen in het bos. Het is een plas van ongeveer 55 hectare, een aardige plas dus. Het water is net kraanwater, echt enorm helder en dit vraagt zeker al een aangepaste rig! De vissers die mij op het water hebben gewezen hadden van te voren al tegen me gezegd dat het een enorm moeilijk water is om een karper te vangen en dat het misschien wel de meest moeilijke uitdaging zou worden in mijn vissersbestaan. “Haha, nou jongens deze Amsterdammer zou het jullie wel even laten zien hoe het moet.”

Het water blijkt een zware, maar mooie, uitdaging te zijn.

Oeps, toch best lastig…

We maken even een sprongetje in de tijd en zijn inmiddels zestien nachten verder. “Wat een pittig water, ik weer met m’n grote bek…”.

Het water telt ongeveer twaalf a vijftien karpers (allemaal Heidemij schubkarpers), ongeveer twintig graskarpers en een aantal steuren tot twee meter. Het water stikt van het natuurlijke voedsel en dat maakt het echt niet makkelijk om de karper achter de schubben te komen. Het water word steevast bevist door een aantal ‘die-hards’ die niet vies zijn om wat te blanken. Dit is iets waarvoor ik zeker respect heb gekregen. Nadat ik die zestien nachten gevist had zonder resultaat ben ik mijn visserij nog maar eens onder de loep gaan nemen en bedacht ik me dat ik wel erg was vastgeroest op een paar centrale stekken. Ik besloot voortaan anders te doen en wat actiever te gaan vissen en daarmee bedoel ik dat ik de vis wil gaan opzoeken en méér wil gaan observeren dan vissen. Dit klinkt misschien gek maar op andere wateren heeft deze aanpak me ook al succes gebracht. Vissen waar de vis zit is immers het belangrijkste op zo’n dun bezet water. Kortom: “gas erop met m’n nieuwe plan en uitvoeren in praktijk!”.

De nieuwe aanpak

Ik koos ervoor om dus meer te gaan observeren en de vis op te zoeken. Ik besloot er tevens voor te kiezen om een echte einzelgänger te worden en de andere vaste vissers niks mee te laten weten van wat ik deed en van mijn eventuele vangsten.

Het was een mooie juni dag en ik fietste langs de oevers naar een wat ondiepere kom waar ik een groepje van 4 vissen vond. Helaas lukte het mij niet om de vissen geïnteresseerd te krijgen in mijn (oppervlakte) aas. Zelfs de Variantjes die elke karper lust werden genegerd. Ik belde mijn vriendin op dat ik niet thuis zou komen, maar een instant nachtje ging vissen omdat ik verwachte dat de vis vanuit de ondiepe kom naar de diepere plas zou gaan zwemmen die nacht.

Sander_Timmers_26pond.jpg

De eerste vis, een prachtig moment in mijn vissersleven.

Ik positioneerde mijn set-up in de doorgang tussen deze twee gedeeltes en kreeg tot mijn vreugde tegen middernacht een run! Na een zenuwslopende drill stak ik mijn net onder een wat gehavende oude, lange schub van rond de 13 kilo. “Pfff, hatsiekadee mijn eerste vis is binnen!”. Dolblij was ik, zeker na de 16 nachten zonder resultaat. Verder bleef het die nacht stil maar dat deerde me niet zo, ik was immers al lang blij dat het observatie plan was gelukt.

Ups en Downs

Die aanpak van het observeren loonde zeer snel maar daarna lukt het me niet om nog meer karpers te vangen. We maken een sprongetje en zijn alweer bij mijn 47ste nacht aangekomen! De meeste vissers in Amsterdam verklaarden me voor gek en ik begon ook rare trekken te krijgen! Zo begon ik te praten tegen mijn hengels, ging ik geluks onderbroek dragen en ook mijn ‘Happy Prada petje’ werkte niet.

Het begon enorm aan me te knagen en ik zat meermaals met mijn gedachten bij de welbekende handdoek en de ring… Ik was dan ook totaal verbaasd als er de achtenveertigste nacht eindelijk een hengel afloopt. Na een raar gevecht kon ik een graskarper van net in de dertig pond landen. Omdat ik alleen vis maak ik van alles foto’s met de zelfontspanner. Dit lukte helaas niet goed en snel heb ik deze wildebras terug gezet, want een graskarper zakken is ‘not done’.

Sander_Timmers_steur.jpg

Na tientallen nachten zonder vis vang ik nu zowaar een graskarper én een steur, bizar!

Nog geen uur later krijg ik weer een fluiter van jewelste (het moet niet gekker worden). Na een zeer actie vol gevecht, waarbij ik met kleding en al het water ben gegaan, kan ik een steur landen. “Wat een ding zeg!” Geen karpers deze nacht, maar deze 2 vissen geven me weer een positieve boost om verder te gaan op dit bikkelharde water.

Karper !!!

Weer een aantal nachten verder (en een aantal kleinere steuren rijker) liep er een lijn strak in de 54ste nacht. Na een stroeve dril schuif ik het net onder een goed uitziende karper. De vis oogt kerngezond en naar weten is dit de nummer twee van het water (en de grootste karper die ik levende lijven in observaties heb gezien). De vis klokte net geen 37pond en ik was volledig in mijn nopjes met deze juweel!

Ik kon de slaap niet meer vatten en controleerde constant de bewaarzak of alles goed ging met de vis. Op een gegeven moment stond ik in het heldere water vlakbij de zak toen ik opeens een volle fluiter kreeg op dezelfde hengel. Weer had ik mijn hart in de keel maar ik was rustiger dan voorheen omdat ik al een mooie vis had. Na het scheppen onthaakte ik een mooie Heidemij schub van net in de twintig pond welke ik direct heb terug gezet. ’s Morgens heb ik de grote schub op de gevoelige plaat gezet. Nu zag ik pas wat een grote staart en bek deze vis had. Mijn vuist paste er zowat in!

Sander_Timmers_grote_vis_37pond.jpg

De vis lijkt het grote broertje van mijn eerste vangst te zijn, ik ben er superblij mee!

Toen de schub even later weer rustig wegzwom was ik blij en opgelucht. Helaas bleek later dat dit het laatste teken was van karper dat ik dat jaar zou krijgen op dit bijzondere water.

Afsluiting en conclusie

Hoewel ik het erg naar mijn zin heb gehad is het ook enorm taai geweest. In mijn vissersleven heb ik op best pittige wateren maar dit water was bizar. Het was lastig om vis te spotten, het was afzien, weer opbouwen, weer niks vangen, weer de batterij opladen en dat totaal drieënzestig nachten lang! Pilaar zei tegen me “Terry Hearn Style ouwe” en daar heeft hij groot gelijk in want zo een Engelse visserij in Nederland is het ook geweest. De vijftig ponder waar ik voor kwam natuurlijk heb ik niet gevangen en ook niet gezien tijdens het spotten. Waarschijnlijk staat op deze vis niet de naam ‘Sander’. Nog niet! Wordt vervolgd…

Sander Timmers

Sander Timmers is een rasechte Amsterdammer en een jaar of 4 geleden heeft hij een mooi avontuur meegemaakt in Friesland. “Fryslân?” Volg zijn jacht naar een 50 ponds schub!

Bekijk ook