Het asperge seizoen – Pieter van de Werfhorst
Het is inmiddels al mei en na een periode van beurzen, hard werken en overal mee bezig zijn (behalve met vissen) mag het er dan eindelijk weer eens van komen. Ik heb een heuse planning dit jaar! Ja, dat is ook nieuw voor mij hoor, maar ik wil me dit jaar weer eens volledig richten op een aantal nieuwe projecten.
Nieuwe avonturen in binnen- en buitenland
Kanaalvissen, nieuwe meertjes bekijken en uiteindelijk een aantal bazen sessies draaien op heuse binnenzeeën. Ambitieus, maar iets zegt me dat het er tijd voor is! De sleur moet je voor zijn en langzamerhand merk ik dat mijn vissershart toe is aan een omleiding, het moet weer op scherp. Ik haat een vertroebelde focus en vaak resulteert dit in niet gaan en verzin ik allerlei uitvluchten om maar thuis te blijven, “noorden wind, altijd slecht qua vangsten of teveel regen, kansloos”…
Voorbereiden en uitkijken naar de eerste trip!
Na mijn visagenda afgestemd te hebben met het thuisfront zet ik in op een weekend of 4 en daarnaast nog een drietal trips van een dag of tien. Laat ik het maar hoog inzetten, naar beneden bijstellen is eenvoudiger dan omgekeerd… 😉
Mijn eerste Franse weekend sessie vis ik met Ronald van Bruggen. Eenmaal onderweg word ik echt helemaal gek van die Nederlandse rap bagger en snoeiharde gitarenmuziek. ‘Eugie wat een lawaai man’! Na enkele Coldplay nummertjes begin ik weer in mijn element te raken en komt deze oude man tot rust.
Eenmaal aangekomen op de stek handelen we met veel routine. Het hele water wordt in kaart gebracht, scherpe sniff rigs maken de montage compleet en als de inwendige mens versterkt is door enkele lekkernijen is het hoog tijd om te gaan tetteren! Helaas zijn in het verleden behaalde resultaten geen garantie voor de toekomst. Eugie en ik krijgen bezoek van een Fransoos die het een minder goed idee vindt dat wij hier gaan vissen. Hij adviseert ons dan ook om te vertrekken naar andere visgronden, voor de zekerheid stuurt hij 15 minuten later nog maar even de garde du pêche om het geheel wat kracht bij te zetten…
Tour du soir
In het donker rossen we alles opnieuw de bus in en zijn we onderweg naar plan B, dit leek leuk, maar een water omringd met hekken en grote rode borden ‘interdit du pêche’ betekenen vaak niet veel goeds.
Op naar plan C, wat maakt het uit we gaan gewoon lekker vissen. Dat onze hobby karpervissen niet saai is wordt snel bevestigd, want ook plan C is kansloos! Daar rijd je dan, beide in een wak en niet meer weten wat te doen! Je verwacht immers niet dat je ook nog een plan D moet hebben. Na het laatste blikje Red Bull kunnen we het nog net opbrengen om door te rijden naar een kanaaltje in de buurt, dan moet het hier maar gaan gebeuren.
We houden het qua voer nog rustig. Eerst maar eens een aanbeet forceren.
De eerste nacht krijgen we direct een lekkere tetteraar en is Eugie helemaal in zijn element, wel van korte duur want we krijgen als kers op de taart direct even een losser te verwerken. Heerlijk ,en altijd fijn als alles zo soepeltjes verloopt. Ik besluit voor de zekerheid mijn rigs maar aan te passen en ik verzwaar mijn snowman montages met een knijploodje van 1,2 gram om het haakaas minder te laten zweven, maar juist gewicht mee te geven. Ik denk namelijk dat een verzwaard haakaas de haak nog sneller in positie brengt. Dus je wilt een snowman, maar je gaat vervolgens het haakaas verzwaren door een 1,2 grams loodje op de hair te zetten?! Ik begrijp de tegenstrijdigheid en zal het in het kort toelichten.
Er zit een gedachte achter het knijploodje op de hair!
Ik vis graag met een afgesneden boilie die ik laat opvallen door een stukje pop-up. Dit wekt mijns inziens net even wat sneller de interesse dan een normaal liggend aasje. Ik vis veel snowman presentaties of varianten hierop, maar ik let er altijd op dat de snowman zo recht mogelijk staat. Het gaat misschien ver maar een snowman die perfect recht op de bodem staat laat zich beter sturen, je hebt theoretisch gezien ook geen slechte hoek waardoor je haak misschien op een verkeerde plek in de bek haakt.
Om de snowman zo mooi rechtop te laten staan gebruik je dus behoorlijk wat drijvend vermogen van een pop up en dit hef je weer op door het knijploodje. Het haakaas dwarrelt nu veel minder en hierdoor haak ik de vissen meer gecentreerd in de onderlip. Door ook nog eens een flink stuk putty op 4 cm van de line aligner te kneden zal dit de haak nog beter in positie brengen.
De rigs zijn in orde. Laat de karpers maar komen.
De R.V.B. psychologie
Tijdens het genieten van een warme maaltijd praat ik met Ronald over van alles en nog wat. Niet louter en alleen over karpers, maar we hebben het over elkaars werk en andere zaken die ons bezig houden.
Ronald heeft duistere kanten… 😉
Ik ontdek deze avond een psychiatrisch onderzoekende kant van Ronald, waar ik het bestaan nog niet van wist. Hij kende iemand in zijn omgeving en die had Asperges, niet die je kunt eten maar een afgeleide van het Autistisch Stoornis Spectrum. Ik had er nog niet eerder van gehoord en na, Freud, Pavlov,Maslov nu dus ook de R.V.B. theorie (Ronald van Bruggen theorie).
Eindelijk! Ik hou er van!
Een half uurtje slappe lach en een hoop onzin later krijg ik ook eindelijk mijn eerste aanbeet en vang ik de eerste Franse schone van dit jaar. Heerlijk drillen en genieten van elke rush die deze schubbemans neemt. Later in de nacht vang ik er nog 1 en kan ik terug kijken op een heerlijk weekend. Gedurende de terugweg begint de voorbereiding voor de volgende trip alweer, heerlijk weer dat vissen!
Check ook het filmpje van deze trip.
