Karperhart Live – De kop is eraf!
En dat was best heel gezellig, herkenbaar vooral, er veranderd niet heel veel in de loop der jaren. Je ziet het hele restaurant weer hoofdschuddend grinniken nadat binnen dezelfde minuut de aankondiging weer voorbij schalmt, alsof we hem de eerste keer niet hebben gehoord, mijn worst trilt zowat tussen mijn broodje vandaan.. geweldig!
Eenmaal binnen is het dezelfde set-up als andere jaren en ook al heb ik dit jaar niet echt iets nodig, ik loop het toch allemaal af. Ja misschien nieuwe piepers, maar durf het toch niet aan die nieuwe Nash te kopen, ik kan m’n eurootje maar één keer uitgeven en houdt mijn kruid droog. Een huifdak op mijn platbodem heb ik meer plezier aan en denk terug aan die nachten in de regen.. Al snel kwamen we langs de VBK-stand en ontving de laatste editie van hun magazine inclusief de complimenten van Alijn over mijn geplaatste artikel, jawel het is zelfs genomineerd voor een prijs van de Watersportcentrale, wauw mijn dag is al dik geslaagd! We vervolgen we ons pad en vergapen ons op de diverse geurtjes, kleurtjes en zelfs gellies en verbazen ons dat dit de hedendaagse visser nog steeds zo kan bezighouden. Bij Nash sta ik me toch weer als een klein kind te verlekkeren op de mooie tonen van hun beetmelders maar al snel valt mijn oog op nog iets moois er schuin achter! Een klein bbq-tje, strak design en opvouwbaar in zo’n mooi draagbaar tasje, die wil ik! Navraag levert mij nul op het rekwest, verkopen doen zij niet en ze verwijzen me naar de winkeliers. Ik weet ook wel dat ze deze daar nog niet hebben en ja ik kan hem wel bestellen, maar nee dat hoeft niet en sluip weer terug naar Nash en blijf er weer een beetje omheen draaien; “Ik wil hem toch hebben”, zeg ik en op zijn Nederlands leg uit dat hij hem dan niet meer terug naar Engeland hoeft te nemen en het loopt toch ook al tegen vieren en hij gaat warempel overstag en pakt hem in! Yes!
Het mooie wil dat ik daags na deze beurs een dagsessie kan draaien en na zo’n dag heb ik er gelijk weer vol zin in! Het weer doet ook lekker mee en tegen het middaguur zit ik paraat op een watertje met een leuke bezetting, weinig hengeldruk en de vissen zijn hier verre van volgevreten. Ik kom hier enkel in de winter omdat hier een visje er wel in kan zitten. Dit hoef ik op mijn thuiswater niet te proberen met amper 1 vis per ha! Maargoed, ook hier druip ik wel eens visloos af, maar vandaag niet neem ik mijzelf zelfverzekerd voor. Met een aminorijke mix maak ik een pva-zakje en vis hierop met een 14mm gecombineerd met een witte 10mm, beide gewoon zinkend, dat moet het gaan doen vandaag.
Heerlijk in de luwte, genietend van verse koffie en mis nog alleen nog een peuk. Roken doe ik soms nog bij een borrel en merk een lichte nicotine tekort nog van afgelopen zaterdag. Vlotjes drink ik een litertje water weg en dit werkt bij mij altijd vlot en wordt weer wat relaxed. Ik moet ook wel zeggen dat het eerste uurtje vaak nog een soort van inkomen is en ben te gefocust op vangen en vergeet dan te genieten. Na een rondje langs m’n hengels besluit ik toch van koers te veranderen en verleg beide hengels. Beide bekende hotspots lijken verlaten. Deze zijn doorgaans wat dieper en in de koude tijd kun je ze hier goed vangen. Tijdens mijn arriveren zag ik al een wegschietende vis. Een andere al aangevoerde stek vertoond nu leven en besef dat ze wellicht aan het zwemmen zijn. Ik kies twee kopjes voor het riet en als ze in beweging zijn komen ze hier zeker langs. Ja, dit voelt goed en zo moet het gaan lukken. Lekker eten langs de waterkant doet mij ook altijd goed en neem altijd van alles mee!
Een blik tomatensoep glijd zo naar binnen en dat is altijd vragen om een run. Deze komt wel alleen na de soep, totaal onverwachts, maar heerlijk hoe je wereld op zijn kop wordt gezet en sprint naar mijn hengel. Kleine vissen schieten vaak alle kanten op en met mijn materiaal dat afgestemd is op veel groter valt er niet echt van een dril te spreken. Toch schieten die wilde krengen er zo af en doe zo voorzichtig mogelijk. Ik spot een spiegel en denk gelijk te weten met welke vis ik van doen heb. Achteraf blijkt dit ook te kloppen want Marc ving zijn sneeuwvisje reeds twee winters geleden!
Onder Marc’s sneeuwvis, nu twee jaar later, broodje mager, maar wel een bloedmooi pak, een echt fotomodelletje dus! Maar niet een die wij graag zien, doe ons toch maar een Rubenskarper met volle rondingen!
Ja, dat is weer echt een opkikker! Een prachtig visje maakt mijn dag. Tot rust komen kan nog even niet want de andere lijn rechts begint ook te leven! Weer een vlotte sprint en ook dit is weer een slootcruiser eersteklas! Gewoon rustigjes de spanning vasthouden en de hengelpunt boven het midden van de sloot houden zodat deze rakker niet het riet of takken in kan zuilen, maar het is eigenlijk alweer zo weer gepiept. We herhalen het ritueel en leg snel de hengel weer in positie maar het is nu wel over met de pret, de rust is op beide punten behoorlijk verstoord. Een goed gevoel komt over mee en weet dat dit zo een zeer geslaagde sessie is!
Dit soort sessies geven je dag zoveel plezier en voldoening! Ik ga het ook niet stoerder maken dan het is en weet dat de echte uitdagingen die mij staan te wachten zijn van een heel ander kaliber zijn! 2000 ha en een zeer schraal bestand zonder echte hele grote vissen.
Een decennia geleden is mijn thuiswater getroffen door een ziekte en hierdoor is het water een schim van wat het ooit was. Wij vissen op de restanten van wat ooit het karpermekka van Nederland was en zelfs het Beneluxrecord zwom hier rond, dik over de 30kg! Een SKP en wat overgebleven schubs zijn nu de prijzen, het klinkt allemaal wat sip maar dat is het geenszins! Wanneer je nog nooit een Nederlandse veertiger gevangen hebt omdat ze er gewoon niet zitten kan een oude schub van eind dertig pond je bloed sneller doen stromen. Een hoofdprijs is een hoofdprijs en wanneer ik deze trofee binnenhaal op een winderige novembernacht schreeuw ik het uit van geluk!!
Aankomend jaar ga ik deze plas weer op, net als afgelopen jaar, waarschijnlijk vele blanks tegemoet. Maar met een goede basis, flink wat doorzettingsvermogen en een beetje geluk om de juiste keuzes te maken weet ik dat mooie tijden liggen te wachten. De plannen beginnen in mijn brein al wel vaste vormen aan te nemen en weet inmiddels ook dat een onstuimige karperkoorts mij kan drijven naar de ene blank in de andere door een te overenthousiaste start (klinkt bekend?). Vooruitlopen heeft dus nu nog niet zoveel zin, voorlopig geniet ik nog even flink van een mooie dag in februari, de dag na Zwolle!
Wens allen een geweldig seizoen toe!
Ad Brak
