Karperhart Live – Enthousiasme versus efficiëntie!
Ik voel het wanneer ik mijn rondje rijd, het zit in de lucht en voel het op mijn gezicht, de zon begint in kracht toe te nemen en maart is al begonnen! Geen excuses meer om het vissen verder vooruit te schuiven toch?Een belangrijke schakel voor het succesvol vissen op karper is het inzicht wanneer wel en wanneer juist niet je aasjes te water te laten, nog even buiten de vraag hoe en waar! Complex dus, of eigenlijk niet? Eigenwijs en hardleers als ik ben hebben de vele blanks mij wel iets wijzer gemaakt. Inmiddels denk ik te weten wat sowieso niet werkt; te vroeg starten bijvoorbeeld. Met te veel voer, op de verkeerde plekken of op het verkeerde tijdstip. Vele blanks hebben mij door de wol geverfd, dus dan claim je “zeer ervaren te zijn”. Maar is dit nu wel zo, ben ik wijzer vraag ik mij af? Wanneer ik afgelopen seizoen terugdraai heb ik niet altijd de beste keuzes gemaakt. En dit heeft mij zeker een dozijn vissen gekost.
De wil om te vissen en de wil om te vangen zwelt enorm aan in deze periode. Echter meer dan een ander seizoen moet nu echt alles kloppen! De aasmomenten zijn kort, als je de vissen al op je voer krijgt! Karpers zijn in koud water enorm passief en eigenlijk behelst dit hele probleem. Menig seizoen bevond ik mij half april met mijn handen in het haar aan de waterkant met een handvol visloze pogingen op zak. Het water lijkt levenloos en een stek wordt opgegeven, het ligt dan aan de stek. Na een paar dagen peinzen bedenk ik weer een ander plan en hop enthousiast naar een ander stuk. Op deze manier raak ik van de regen in de drup. Toch heeft deze periode waarin ik op elke hoek en op elk moment een karperkans zag liggen mij wel gevormd. Ja, door schade en schande zeg maar! Het kan soms jaren duren, en voor sommige komt het nooit, dat je van hopen op een run naar weten dat je een run kan verwachten gaat! Het lezen van een water, het lezen van de natuur en inschatten hoe ver een water in het voorjaar is blijkt erg lastig. Enthousiasme wint het van het gezonde verstand.
Een mooi voorbeeld is een water waar ik in 2007 startte. Op een mooie wetering rondom mijn thuiswater waar ik in het voorjaar zeker vis verwacht wordt gestart. Die winter heb ik net het boek van Eddy Sterkx gelezen en al gauw ben ik een 20kg verder. Hoe stom kun je achteraf zijn! Maar goed, het lood zakt me na oeverloze pogingen figuurlijk in de schoenen en ik wil uiteindelijk het vertrouwen in deze stek opzeggen. Verder trekken naar een volgende plek zie ik als opgeven en ik weet gelukkig dat dit mijn watersense nog verder vertroebelt. Dit jaar ga ik hier doorzetten en achteraf beoordelen wat het mij oplevert! Mijn schoonvader heeft een sticker op zijn computerkamer hangen met de spreuk; “een genomen besluit geeft rust” een beetje soft maar eigenlijk klopt dit als een bus! Wanneer je extreem gefocust bent op resultaat vergeet je algauw te genieten. Wetende dat ik hier niet weg ga geeft me rust. De vissen komen vanzelf, althans, dat is mijn hoop.
Toch volgen er blanks! Wel meen ik sporadisch een mooie vissenrug tussen de ontluikende waterlelies waar te nemen en hoop gloort aan de horizon. Ik geniet, er is wat ophanden! Twee maanden na mijn driftige start, 9 mei om precies te zijn, breng ik nog vlot mijn foedraal naar de auto als mijn piepers een eerste luide lied begint te zingen! Als een pijl schiet ik naar mijn hengels en als een ware tragedie ben ik te laat! Deze opleving duurt precies vijf seconden. Voordat ik contact kan maken zit ik muurvast en uiteindelijk begeeft mijn onderlijn het! Aanvankelijk enorme teleurstelling en woede, ik kan wel janken! Uiteindelijk komt er toch een boost aan energie vrij want eindelijk, er zit vis op de stek! Een heerlijke tijd volgt en de komende twee maanden wordt er niet meer geblankt! Een twintigtal vissen met als bekroning een mooie dertiger volgen! Ik was er bijna gestopt…
Het voorjaar in 2009 wordt eigenlijk een kopie. Het enige wezenlijke verschil is dat ik nu weet dat volharden enorme trofeeën kan herbergen. Een waardevolle les!
Ook dat jaar gaan er weer meerdere blanks vooraf. Wellicht vraag je dan af; waarom niet wat later starten? Hier kom ik zo op terug maar eerst nog een andere situatie enkele jaren hiervoor; mijn maat Arthur vangt samen met zijn broer zomaar begin maart 8 vissen in 2 sessies! Deze stek ligt vlakbij de mijne en na een flauwe winter of noem het maar een hele lange herfst kan dit zomaar gebeuren. De trek van de vis is moeilijk te voorspellen en blijft vaak een mysterie, interessant is het zeker! Het inschatten waar, en vooral wanneer, je ergens vissen kunt verwachten is dus ieder jaar weer een opgave. In het verleden behaalde resultaten bieden geen garantie voor de toekomst. Was het niet Eddy die ook eens tevergeefs een paaistek afwachtte…
In 2010 probeer ik precies in de periode waarin deze stek het beste loopt snel mijn slag te slaan. Doorgaans is dit geen slechte gedachte al werkt dit bij het voorjaarvissen toch anders. Het lukt mij echter niet om in deze goede tijd ook maar één run te forceren! Een goede voorjaarsstek dient dus opgebouwd te worden en kan dan zo tot de paai langdurig worden afgeroomd. Althans dat is mijn ervaring. Je creëert eigenlijk een goede holding area waar wanneer je het goed bijhoudt en niet kapot vis de karpers graag terugkomen. Ik weet het, dit is weer zo’n theoretisch inkoppertje. Zie het maar voor elkaar te krijgen in de praktijk!
2010
Dat jaar ga ik direct de plas op, althans, ik ga op zoek naar de beschutte en wat kleinere putjes met de gedachte hier op vis te stuiten, kinderlijk logisch natuurlijk die verdomde theorie… Ik besluit eind maart een stek aan te voeren in het verlengde van een eiland. Na drie voersessies bespeur ik nog geen enkele vorm van leven. Echt karpers spotten blijft hier toch moeilijk leert de ervaring. Ik heb tot nu toe ooit een keer een vis zien springen, dit was in 2008, een jaar waarin ik een oude boot koop en een drietal maanden tevergeefs de hele plas afvis! Na 12 weken op rij geblankt te hebben, (het schrijft makkelijker dan het zich doet beleven, geloof me!) zie ik tijdens mijn dagelijkse rondje een vis springen! Een paar dagen later, laat in de avond, zo tegen elfen krijg ik een run op deze spot! Ik hoopte hier al vurig op, maar dat laat zich raden na zoveel blanks. Toch valt na enkele seconden mijn lijn slap en hier eindigt dit avontuur! Ik kon het niet meer opbrengen en verkoop mijn boot.
Mijn aangevoerde stek in het verlengde van dat eiland oogt toch wel echt doods en ik besluit die nacht die ene stek, waar ik twee jaar geleden strandde instant te gaan bevissen. Ondanks de drie voerbeurten bij het eiland! Waar ik toen, in het voorjaar van 2008, tragisch eindigde, begint 2010 met een instant vis precies op diezelfde stek! Enige opgekropte emotie viel mij ten deel!
Dat er direct weer drie blanks volgen is achteraf kenmerkend geworden van dit seizoen. Uitgezonderd van de maand juni. De paai zet nog niet echt door en ik zit bovenop de vis! Met slechts een onderhands worpje drop ik mijn aas op het verlengde van het eerder genoemde eiland, welke nu mooi in bloei is en voorzien van een weelderig lelieveld. Vooral in de ochtenduren gaat het los met meerdere runs per uur! Dit doet zich alleen voor wanneer de karpers de V van veiligheid verruilen voor de V van vrijen! Dit fenomeen is hetzelfde als menig vrouw na drie rosé. Profiteer er maar van jongens!
De zomer van 2010 kenmerkt zich door één moment.. haha.. ehm.. Na een voercampagne met tijgernoten bevind ik mij midden op een hete dag op een mooie kantstek. Na het invaren en een pannetje soep loop ik mijn stek een beetje af te struinen en uiteindelijk sta ik bij mijn boot. Ik berg mijn laatste spullen op en in de verte hoor ik een soort zoemtoon. Ik vraag mij af of dit van een toerboot of tractor komt en draai wat met mijn hoofd om te horen waar het vandaan komt. Geen idee en rommel lekker door. De toon blijft echter aan en het besef treft me als een mokerslag! Ik vang hem niet…
Na de zomer pikken de vangsten weer behoorlijk op, ik kan de vis binnen een bepaalde sector goed vasthouden en vang tot laat in het najaar geregeld vis waaronder ook toch de wat zwaardere vissen van het bestand! Het geeft het seizoen de glans die het verdient! Eind november is het over en uit het vangen lukt me niet meer en de koude doet abrupt haar intrede.
2011
Tijd om de balans op te maken en met 27 vissen waarvan zes dertigers ben ik zeker tevreden ondanks een twintigtal blanks! Hier wil ik niet te lang bij stilstaan want nogmaals, een nieuw seizoen staat te trappelen en ik kan wel uitspreken dat ik het beter ga doen, maar de plas is meedogenloos! Mijn motto is al jaren; die eerste vis moet er eerst maar uit zien te komen! Niet echt een hele sterke maar ik huiver wel bij de gedachte. Want ook al ga ik vanaf volgende week mijn eerste nachtjes draaien, het kan zo maar gebeuren dat de eerste vis pas eind april gevangen wordt?! Dat het hier om een zeer schraal bestand gaat kan ik niet vaak genoeg noemen! Het water kent onnoemelijk veel putjes, weteringen en grote oppervlaktes waar het bepalen van een goede stek simpelweg moeilijk is. Het wordt een strategisch schaakspel waarbij zal blijken of ik het redt mijn visjes weer te gaan vangen. De kansen op dit moment liggen zwaar in het voordeel van de karper. Met de kaarten die nu op tafel liggen is het bijna ondoenlijk een slag te slaan. Echter als de zon doorbreekt en we weer lekker in de dubbele graden Celsius komen, breekt mijn enthousiasme door! Die drijft mijn motivatie naar ongekende hoogte en gemixt met een vleugje ervaring en een goede bol ben ik klaar voor een slagvaardig mooi seizoen!.. schrijf ik huiverig..
Ad Brak
