KWO Question & Answer – Wesley Smits
In deze editie van KWO Question & Answer laten we niemand minder dan Wesley Smits aan het woord over een aantal stellingen die deze karpervissende vader op het (stevige) lijf geschreven lijken te zijn! Wes geeft zijn mening over voorvoeren, de openbare water visserij en de lastigheid om continu succesvol te zijn…
" Als karpervissende pappa kun je wel vergeten om structureel grote vissen te vangen! "
Dat het vissen op karper twee belangrijke facetten kent, waaronder tijd en geld, is niets nieuws. Ik zeg altijd: “Wil je veel vissen vangen, dan heb je tijd nodig. Wil je veel geld verdienen dan kost dat je veel tijd.” Wanneer je pappa bent, zoals deze stelling stelt, dan kom je van allebei vaak nét tekort.
Ik geniet nog steeds met volle teugen en deel het vissen zelfs met mijn gezin.
Vooral de tijd is een belangrijk ingrediënt om binnen het karpervissen bepaalde zaken af te dwingen. Eén van die dingen is het structureel vangen van grote vissen. Grote vissen zwemmen in veel gevallen op (harde) circuitwateren, al dan niet op wateren die aan regels gebonden zijn. Vaak kent elk water slechts enkele grotere exemplaren. Deze vissen kennen de klappen van de zweep en komen maar een paar keer per kalenderjaar op de kant. Dat maakt het voor een visser met minder tijd en geld nu eenmaal een stuk lastiger!
Baten en lasten, dat moet wat mijn betreft in ‘balans’ zijn!
Enerzijds omdat er tegenwoordig veel studenten, fanatieke jeugd en vrijgezelle (al dan niet werkloze) vissers aan het water te vinden zijn. Deze doelgroep heeft veel tijd en pakken zowel de slechte als de goede momenten mee. Je kunt wel raden dat deze vissers uiteindelijk een keer met hun neus in de boter vallen. Kortom: stevige concurrentie voor een ‘vissende vader’.
Wat ook lastig kan zijn: op sommige plekken wordt de regelgeving strikt gecontroleerd door BOA’s, politie en andere handhavers der wet. Continu in strijd zijn met deze handhavers is ook niet bevorderlijk voor de kansen op veel grote vissen. Ik hoef niemand uit te leggen wat het zo’n verbaaltje kost. Ik kan er behoorlijk wat vliegtuigjes van vouwen 🙂
Nu klinkt het als iets wat onbereikbaar is, maar dat is het niet. Wil je structureel de grotere vissen vangen? Dan zal je om te beginnen meer tijd vrij moeten maken. Ik denk dat het goed is om te bepalen wat ‘binnen je bereik’ valt en je visserij daar op aan te passen. Er zijn genoeg leuke wateren met bestanden tot 20 kg, waar tijd een veel mindere rol speelt en waar je ook nog eens rustig kunt vissen. Ben je kansloos als het gaat om het vangen van grote vissen? Nee, zeker niet. Ik waag mezelf een keer aantal weken per jaar ook aan (harde) circuitwateren.
Toen ik jong was en minder verantwoordelijkheden had, ving ik met het wapen ’tijd’ een bizar aantal grote vissen.
Daarbij probeer ik tijdens de rustige en vooral de juiste momenten mijn slag te slaan. Lange halen, snel thuis, noem ik het. Oftewel, met zo weinig mogelijk tijd een goed resultaat behalen. Ik doe dat door elk jaar een aantal keren te vissen op dergelijke wateren. Je krijgt dan door waar de vissen zich ophouden en daardoor is het makkelijker om een aanbeet af te dwingen. Zo heb ik behoorlijk wat (grotere) exemplaren kunnen vangen.
" Voorvoeren op circuitwateren is tegenwoordig zonde van je tijd en geld! "
Een stelling die redelijk aansluit op de eerste. Ik ben het daar niet geheel mee eens. Je moet dit bekijken op basis van ‘baten en lasten’. Dit is voor iedereen anders. De een vind het geen probleem om bijvoorbeeld 2, 5 of 10 kg boilies per week te voeren, met de kans dat er tussentijds of op de visdag een ander zit te vissen. Een ander vind deze ‘kosten’ (lees: geld en tijd) niet opwegen t.o.v. de mogelijke ‘baten’.
Voeren, enkel wanneer het zin heeft…
Het feit is dat er tegenwoordig ontzettend veel gevoerd wordt op de meeste (circuit) wateren en dat het maar de vraag is of het voeren daadwerkelijk het gewenste resultaat gaat opleveren. De doelstelling met voeren is om de karpers op je aas te krijgen, de vissen vertrouwen te geven in een stek en op deze wijze een aanbeet af te dwingen. Wanneer je beperkt bent in tijd (en bijvoorbeeld maar één nachtje per week kunt vissen) dan is de kans groot dat een ander tussentijds de aangevoerde stek bevist. Je kunt jezelf dan afvragen of het ‘zonde’ is van je geld en het voeren nog meerwaarde heeft voor je eigen visserij. In dat geval zal je met instant vissen en je stekkeuze aan te passen op de (weers)omstandigheden geen slechtere winsten behalen.
Het hoeven niet altijd de grootste vissen te zijn om een gelukkige karpervisser te zijn.
Daarbij is het ook nog eens zo dat op sommige circuitwateren zovéél gevoerd wordt, dat het nog maar de vraag is of je de karpers kunt dwingen structureel van ‘jouw’ aas te vreten. Ik kijk altijd de kat uit de boom: 90% van mijn visserij bestaat uit ‘hit & run’ vissen. Ogen openhouden en kansen creëren: een aantal dagen voeren en dan afromen.
In sommige gevallen loop ik tegen iets interessants aan. Een water waar waar niet of nauwelijks gevist wordt. In dat geval blijf ik ‘plakken’ en zal ik een voercampagne opstarten. Op een put waarvan de bodem bezaaid ligt met boilies, kies ik meer voor de genoemde hit & run visserij. Mede omdat ik dan niet gebonden ben aan één stek.
" Karpervissen in het buitenland op openbare wateren wordt steeds moeilijker… "
Welke eisen stel je aan het bevissen van openbare wateren in het buitenland? Als we Frankrijk nemen en je wilt graag véél, mooie én grote vissen vangen (en ook nog eens rustig vissen), dan kan ik het geheel eens zijn met deze stelling! We hebben op vrijwel alle ‘big fish wateren’ te maken met drukte en regelgeving… Omdat karpervissen de laatste jaren alleen maar populairder is geworden (en informatie soms op straat lijkt te liggen) worden de genoemde wateren vaak overspoeld met vissers.
Een mooie collage van een (warme) Franse trip met Jeroen Netten waarin er heel veel tegen zat…
Ben je bereid (alle) regels te overtreden? Dan staat jou niets meer in de weg dan een eventuele (flinke) boete. Ga je grof de regels overtreden? Dan komen de vissen uiteindelijk vanzelf wel. Als je vist op plekken waar vissen niet of nauwelijks belaagd worden zijn ze (veel) makkelijker vangbaar. Logisch dat er daar van dressuur veel minder sprake is. Wil je jezelf aan de regels houden dan kan je inderdaad wel stellen dat het steeds moeilijker is geworden!
Een spiegel van een relatief eenvoudig water. Na een aantal dagen (en flink) wat runs zijn Sjef en ik hier weg gegaan, op zoek naar een grotere uitdaging.
Met social media is er soms geen houden aan. Wordt er ergens goed vis gevangen, dan duiken daar tig mensen op! Karpervissen gaat voor sommige om groot, groter, grootst en om prestaties. Elke gevangen vis móét direct op Facebook geplaatst worden… Zonder te begrijpen dat men vaak hun eigen ramen aan het ingooien zijn.
Daarnaast heb je ook op legale wateren te maken met regels. Er komen steeds meer nachtviszones en/of verboden gebieden. De karpers hebben dat ook door en dat maakt dat de vissen steeds lastiger vangbaar zijn op de legale zones.
Ik ben niet roomser dan de paus, maar er zijn wel grenzen!
Ik begeef mezelf zeker niet altijd op legale visgronden en ben ook niet roomser dan de paus. Maar waar ik grote moeite mee heb, zijn de mensen die werkelijk al hun principes opzij zetten om aan (dikke) vissen te komen. Dat men de keus maakt te vissen op een water waar dat niet mag, moet iedereen voor zichzelf weten. Je kunt hooguit een proces-verbaal oplopen.
Maar wateren waar (nacht)vissen gedoogd is en een stuk van het water is afgesloten als zijnde ‘reservaat’, dan moet je daar gewoon weg blijven! Ik begrijp best dat dit verleidelijk is, maar de kans dat wij Nederlanders de mogelijkheden op het resterende water ten grabbel gooien, is groot.
Daarmee zet je het plezier voor jezelf en zoveel anderen op het spel. Buiten dat, liggen de vissen vaak opgestapeld in deze soms zéér ondiepe reservaten. In sommige gevallen vol met wier. Wanneer je daar een vis haakt, dan zwemmen de vissen zich muurvast of trek je de karper door het slijk naar binnen. Is dat nu vissen? Is daar voldoening uit te halen? Meningen verschillen, zullen we maar zeggen!
Buiten dat, als je het er dan toch op waagt omdat je het niet kunt laten: ga er dan discreet mee om. Onze Franse vrienden hebben ook ‘social media’. Een inbreker hangt toch ook niet aan de grote klok dat hij weer een inbraak heeft gepleegd… 😉
Recent is Karper-Magazine 93 verschenen met een artikel van mijn hand waarin ik dieper in ga op mijn aanpak, mijn zoektocht naar wateren en de successen die ik heb kunnen boeken door nét wat verder te kijken dan mijn neus lang is! Ik zou zeggen: lees het eens 😉
Veel succes nog dit najaar en wellicht tot op Zwolle 😉
Ik wens iedereen nog veel mooie vissen toe voordat het seizoen 2015 ten einde komt.
