KWO Whatsapp met Pieter van de Werfhorst
· Naam: Pieter van de Werfhorst
· Geboortedatum: 27-12-81
· Woonplaats: Het altijd mooie Elburg
· Beroep: Een mix van onderwijs en hengelsport
· Partner: Getrouwd met Margriet van de Werfhorst
· Website: http://www.facebook.com/Strategy.StrategyBaits
· Andere hobby’s: Zijn die er dan naast vissen?
Hoi Pieter, tof dat je mee wilt doen aan KWO Whatsapp. Laten we maar meteen starten met de bekende vraag “waarom ben je ooit gaan vissen?”.
Nou, het moet zo’n 23 jaar geleden zijn dat de ‘kleine Piet’ samen met zijn ouders op vakantie ging naar vakantiepark Klein Vink in Arcen. Met een fluo rode Hema werphengel met bijpassende molen zou ik daar een beetje gaan twisteren. Eenmaal aan de vijver wist ik niet wat ik zag. Stoere mannen gehuld in camouflage pakken en wat een spullen hadden die gasten! Ik kon mijn ogen er niet vanaf houden en besloot toch maar even polshoogte te gaan nemen. Het bleken karpervissers te zijn!
Een kleine Pieter, toen al een gemotiveerd mannetje!
Dit waren de échte mannen; glaspoken, Monkeyclimbers, naar vis stinkende knikkers en schepnetten waar je mijn inziens walvissen mee kon scheppen! Ik wist het direct, dit wil ik ook!!
Ze vertelden mij dat ik met een broodkorst ook karper kon vangen. Razendsnel fietste ik terug naar het vakantiehuisje, want ik moest brood hebben! Ik vertelde het verhaal aan mijn ouders en snel werd er naar brood gezocht. Een uurtje later zat ik te korsten en was ik druk doende met het wegjagen van eenden. In mijn enthousiasme was ik even vergeten dat die rakkers ook verzot op een broodje zijn.
De heren aan de overkant vonden mijn volharding waarschijnlijk goed genoeg om mij uit te nodigen voor een avondje korsten. Die avond gebeurde het; de grote, stoere in camouflage geklede man haakte een karper. Wat een geweld en wat een indruk! Die bewuste avond leerde ik waar het woord zoetwatervarken vandaan kwam, even hoorde ik bij de échte mannen. Ik moest vervolgens nog een half jaar geduld hebben alvorens ik mijn eerste karper kon landen. Het was het wachten waard!
Het ‘moeten’ vissen had dus niets te maken met een aandacht tekort van de meisjes in Elburg?
Je weet het weer leuk te brengen bassie. Om er geen dokters roman van te maken en een beetje inhoud te geven aan dit geweldige interview wil ik toch even in gaan op de woorden ‘moeten vissen’. Er is een tijd geweest waarin ik voor mijzelf moest vissen en bijna vergat waarom ik ooit was begonnen. Het hoort te gaan om: sfeer, beleving, avontuur en voldoening. Het woordje ‘moeten’ past daar niet echt in. Dat doe ik dus ook NOOIT meer! Ik geniet nu als ik aan het water ben.
Zet mij aan het water neer en ik geniet. Hier ben ik met de bamboe stok op jacht naar kleine visjes!
Hebben die honderden karpers die je gevangen hebt jou geholpen om een betere visser te worden? Merk je dit nu nog als je een nieuw water aandoet?
Beter? In eerste instantie denk ik van wel. Mijn voorzichtigheid zit hem in, dat langer vissen niet per definitie betekent dat je het allemaal weet of denkt te weten. Dit is mijn inziens ook de grote valkuil van de wat meer ervaren visser. De kans bestaat dat je gaat vast roesten in patronen, gedachtes en andere zaken. Om dit tegen te gaan evalueer ik regelmatig mijn aanpak en gebeurt het mij soms toch nog dat ik in de fout ga. Ik baal dan, maar tegelijkertijd is het goed om kritisch naar jezelf te kijken. Het houdt je scherp.
Ervaring heeft als voordeel dat je sneller verbanden gaat zien en hier op in weet te spelen. Met name de grote meren hebben mij veel geleerd over trekgedrag, van karpers. Welke plaatsen zoeken ze bijna standaard op en welke kun je beter links laten liggen.
Ik ga al jaren naar Frankrijk en vaak weet ik ook daar onze zoetwatervrienden wel te vinden. Dat zal vast een stukje ‘watersense’ en ervaring zijn.
Over het algemeen weet ik onze zoetwater vrienden wel te vinden.
Hoe is jou visserij in Nederland nu in vergelijking met 10 jaar terug? Lastiger, drukker?
In zekere zin lastiger, maar drukker sowieso! 10 jaar geleden was ik nog niet de visser die ik nu ben. Ik zou dus graag 10 jaar terug in de tijd gaan met de kennis van nu:-). Nee, gekheid.
Ik kan mijn vissen nog redelijk vangen in Nederland en op de randmeren valt de drukte ook nog wel mee. De grote zandputten zijn wel ongekend druk geworden en dat vind ik wel eens balen. Ik ben nu eenmaal iemand die graag lang en consequent voert. Als je stek dan wordt genomen door collegavissers vind ik dat lastig. Ik wil absoluut geen stekken claimen, maar als ik elke dag anderhalf uur in de auto zit om te voeren, wil ik er ook graag vissen. Lukt dit niet dan ga ik lekker ergens anders vissen. Ruzie en ergernis is wel het laatste waar ik op zit te wachten.
Een Nederlandse prachtbak voor Pieter!
Wat is een Nederlandse vangst waar je met plezier aan terug denkt?
Een mega grasbak op de pen, dat vergeet je nooit meer! Met een vismaat was ik al enkele keren wezen kijken op de uitgestrekte ondieptes. De vis lag er massaal en het paaifeest kon elk moment van start gaan!
Ik besluit ’s avond toch nog even te gaan pennen langs de rietkragen en al snel haak ik een klein schubje die ik in het water van de haak ontdoe. Een stuk verder wadend vind ik een groep grote graskarpers. Stokstijf blijf ik staan en kijk welke richting ze op zwemmen. Ze komen recht op mij af en snel gooi ik wat maïs voor mijn voeten. Er duikt er één direct naar beneden en aan de staart die uit het water steekt, zie ik dat het een grote vis is. Voorzichtig laat ik mijn pen zakken en enkele seconden later haak ik een vis. Met slechts 22/00 en een 1,5 lbs hengel kan ik weinig uithalen. Om het aantal uitstaande meters lijn te beperken loop ik achter de vis aan. Dit voorkomt hopelijk dat de lijn niet door schuurt op iets scherps. Ik voel mij als klein duimpje die achter de grote reus aan zit. Het is wellicht mijn meest heftige dril ooit. Na een spannende strijd tussen man en vis ligt de reus schep klaar. Shit mijn schepnet! Pff dat is heftig, ik heb geen net bij me. Er zit niets anders op dan de handschep techniek toe te passen. Wonder boven wonder gaat het allemaal goed en met 24,9 kg ben ik even helemaal in de war. Wat een vis!
Een serieuze grasbak voor Pieter.
We kennen jou eigenlijk het meest van je artikelen over je Franse avonturen. Hoe is de liefde voor France eigenlijk ontstaan?
Het begint natuurlijk door de verhalen die je leest en hoort. Ben je dan ook nog eens avontuurlijk ingesteld, is de knoop al snel doorgehakt. Ik was een jaar of 18 en had net mijn rijbewijs gehaald. Samen met een vismaat zouden we een week of twee naar Frankrijk afreizen. Omdat ik zo veel rijervaring had besloten we maar naar het zuiden af te zakken. Onder het motto,’dan heb je Parijs ook maar eens gezien’. Thuis hadden we al een papiertje laten invullen door iemand die Frans sprak. Want veel verder dan; toilet, trottoir, en merci kwamen wij niet. Niet teveel nadenken en met een dikke Michelingids op schoot zoeken naar een hengelsport zaak. Een vergunning bemachtigen was dus al een hele happening. Heerlijk die onbevangenheid. Deze trip vingen we een paar giga vissen tot maar liefst 14.5kg en het avontuur was onbeschrijfelijk!
Tijdens mijn eerst Franse sessie 12 jaar geleden, een vis die in gouden lijstje hangt.
Je grootste vis ooit komt binnenkort in KWO Fish of a Lifetime. Noem nog eens een andere vangst die veel waarde heeft voor jou?
Ik denk dan toch mijn eerste Franse bak. Drie tot vier keer per jaar reisde ik af naar Frankrijk en elke keer kwam ik niet boven de 14,5kg. Hoe kan dit nou, al die verhalen over dikke biggen en ik vang niet groter dan 14,5kg…
Uiteindelijk krijg ik een tip om het eens in het Noorden van Frankrijk te gaan proberen. Hier worden biggen van over de 20 kg met regelmaat gevangen om over de 15kg vissen maar te zwijgen. Al snel staat er een trip gepland en rijden we op vrijdag avond richting France. ’s Avonds wordt er op een bekende plek vijf kilo boilies in het water gemept en snel zoeken we ons bedje op. Rond 05:00uur willen we de hengels in hebben liggen, het wordt dus een kort nachtje. Tijdens het opkomen van de zon zie ik een jumper precies op de voerstek, dat biedt vertrouwen. Die ochtend vangen we vijf vissen met slechts één vis onder de 15 kg! Met een topper die ik later nog twee keer mag vangen.
‘Pieperen’ in Frankrijk!
Vrijwel in al jouw Franse albums en artikelen zie ik Coronatjes terug… In het volgende deel, wat na Carp Zwolle verschijnt, gaan we daar nog eens dieper over door…
Je vooronderzoek klopt niet geheel mr. Pilaar! Het zijn de overheerlijke Desperado’s. Door mij en inmiddels velen met mij een erg geliefd biertje. Maar daarover in deel 2 meer :-). Daarnaast duiken we het Italiaanse land in waar we hoogte- én dieptepunten mee maakten.
Martijn en Pieter, de partyboys uit Elburg!
