Making memories – Remco Akkermans met zijn twee jonge karperboys

Het voorjaar zou voor Remco in het teken staan van een week vissen op Rainbow, tot het coronavirus roet in het eten gooide… Even was de teleurstelling daar, maar de vismomenten die hij daarna meemaakte met zijn twee zoontjes maakte dat dit toch een onvergetelijke periode werd!

De lockdown

Het is februari en mijn trip naar Rainbow spookt al door mijn hoofd. Carp Zwolle is net achter de rug en mijn focus ligt torenhoog. Mijn gedachten zitten al in Frankrijk… In april is er een week geboekt en de voorbereiding is begonnen. Er wordt al veel gebeld met mijn maat Ron. Langzaamaan wordt alles alweer uitgezocht zodat we goed voorbereid richting het zuiden kunnen karren! Maar dan komen de eerste berichten binnen over het coronavirus…

Hoe meer april nadert, hoe meer onze zorgen zich opstapelen over onze vistrip. Elke dag komen er meer berichten binnen die er voor kunnen zorgen dat onze trip in gevaar zal komen… Op 14 maart komt dan toch het nieuws dat Frankrijk dicht gaat en ook Rainbow zijn deuren moet sluiten. Even was daar die teleurstelling. Gelukkig zorgden mijn twee kids al voor een nieuw avontuur.

Papa, kunnen wij ook een keer op grote karpers gaan vissen?

Het is begin april als de temperatuur al wat is gestegen. Ik ga met de kids voor het eerst weer op karper vissen. Nadat we in de wintermaanden veel op roofvis hebben gevist, is het nu tijd voor andere koek. “Papa, kunnen wij ook een keer op grote karpers gaan vissen?” Het zijn vooral de kleine parkvijvers waar we vissen, maar ik merkte aan de jongens dat ze stiekem toch ook wel eens een karper van boven de vijf kilo wilden vangen.

Op jacht

Als na een aantal middagen vissen de vraag uiteindelijk komt, gaan we op zoek naar een stekje waar de jongens misschien wel een wat grotere vis kunnen vangen. Het is dinsdagmiddag als we rond 13.30 uur aankomen op de stek en we vol verwachting onze hengels ingooien.

Wat een bak! Snel schuif ik het net onder een dikke spiegel.

Ik had hier al een paar jaar niet gevist en wist dat er veel uitzetters zaten, die toen tussen de 5 en 7 kilo zaten; perfect dus voor de jongens. Als de eerste hengel al binnen het half uur afloopt, mag mijn oudste zoontje zijn eerste vis drillen. Ik merk gelijk dat de vis sterker is dan ik had verwacht. Zijn deze vissen nog steeds maar 6 kilo? Even later zien we de vis voor het eerst en kijken we elkaar gelijk aan. “Wat een bak” roept hij en snel schuif ik het net onder een dikke spiegel.

Nog nooit had hij zo’n grote vis gevangen. Hij was daarom superblij met zijn vangst die hij maar amper op kon tillen. Na het terugzetten wordt de hengel snel weer terug ingegooid en begint het wachten opnieuw. Nu is Dex aan de beurt!

Ik denk dat ik die niet kan optillen papa!

Ook hij hoeft niet lang te wachten, na een uurtje loopt er wéér een hengel af. Een spannende dril volgt en na een tijdje ligt er weer een bak van een schub in ons net. ??Ik denk dat ik die niet kan optillen papa’, roept hij gelijk. Mijn vissershart slaat overuren… Heerlijk dit.

Drukte aan de waterkant

Na deze vis blijft het rustig. Door onze vangsten besluiten we gelijk om hier de aankomende dagen nog vaker te gaan vissen. Uiteindelijk vangen we in 1 nachtje en 3 middagen ruim 20 vissen samen, waardoor we de tijd van ons leven hebben. Al snel werden onze vangsten opgemerkt door andere vissers…

De stek werd steeds drukker door andere succesvissertjes 😉 We besloten daarom om deze stek met rust te laten en op zoek te gaan naar een andere stek. Het doel was om een stek te zoeken waarvan we hoopten dat hij wat minder vaak werd bevist door andere vissers. Iets als een vergeten hoekje met mooie schatten.

De nieuwe stek

Het is de dag van dodenherdenking als ik besluit om alleen een nachtje te doen op een stek waar in 2019 heb gezeten met mijn maat Dennis. Het is een stek in een hoek van het water die net iets minder druk wordt bevist. Dennis ving daar tijdens een koppelwedstrijd een speciale vis die ik ook maar al te graag eens wil omarmen. Als ik na het eten vertrek en tegen de kinderen zeg dat ik op dat stekje ga vissen, herinneren zij mij aan die vangst. “Zou je die vis zelf ook graag willen vangen, papa?” vragen ze me. “Ja, heel graag” zeg ik nog, voor ik vertrek.

Dennis ving daar eerder een speciale vis die ik ook graag wil omarmen!

De hereniging met een oude bekende

Het is niet de grootste bewoner van het water maar zijn uiterlijk maakt voor mij zoveel goed. Hierdoor staat deze torenhoog op mijn verlanglijstje. Al na tien minuten vang ik een gigant van een zeelt. Ik ben bang dat het weer een druk nachtje gaat worden met veel zeelten, maar toch blijft het lang stil. Uiteindelijk gaat vroeg in de ochtend mijn linkerhengel af. Ik ben snel in gevecht met een karper die ik, als hij zich voor het eerst laat zien, gelijk herken.

Als ik de vis uiteindelijk kan scheppen ben ik zo blij als een kind! Ik stuur gelijk een berichtje naar Dennis, die een stuk verderop zit te vissen. Het duurt niet lang of hij is op mijn stek om deze oude bekende voor mij op de foto te zetten. Hierna zet ik hem terug in zijn vertrouwde habitat. Als ik de vis terugzet, besef ik gelijk dat dit een bijzondere tijd is. Tijdens deze coronaperiode moeten we vooral ook genieten waar dat mogelijk is!

Voor mij was het vooral het genieten van de mooie avonturen samen met mijn zoontjes aan de waterkant. Het voorjaar is nu echt begonnen en hopelijk wordt het snel warm genoeg zodat de kids samen met mij ook weer een nachtje kunnen gaan vissen. Hieronder kunnen jullie een toffe video zien van de visserij van mij en mijn zoontjes!

Hopelijk was jullie voorjaar ook zo prachtig als het mijne!

Remco Akkermans

Wat is het toch HEERLIJK om met je gezin op pad te gaan! Bekijk ook zeker de films van Michiel Pilaar met de kids! Een droom voor elke vissende vader ;-)