Topvangst: Nederlandse oppervlakte veertiger voor Rick Bongers

Stiekem dromen we hier allemaal van: het vangen van een oude, Nederlandse mega karper aan het wateroppervlak! Rick Bongers heeft een fantastische zomer achter de rug en nu het najaar in het verschiet ligt zit het ?struin seizoen? er zo goed als op. Voor KWO kroop Rick in de pen en schreef hij een fantastisch relaas over een machtige schub die uiteindelijk zwichtte voor een piepklein hondenbrokje?

Rick vertelt: Als er iets is waar ik van smul, dan is het wel van struinen. Zowel statisch, met de pen als aan het wateroppervlak! Dat laatste doe ik graag in de warmere periode, met name wanneer de statische visserij op z?n gat ligt. Op mooie zonnige windstille dagen trek ik er dan ook regelmatig op uit. Altijd op zoek naar vissen die zich aan het oppervlak ophouden. Lopend met mijn zonnebril op tuur ik naar lelie velden, onder drijfvuil of in de windstille en vooral rustige hoeken van het water.

Goed aas en het juiste materiaal maakt de oppervlaktevisserij een stuk effectiever. Hondenbrokken zijn nog altijd mijn favoriete aas voor deze visserij. Ze hebben een mooi maatje en zijn ook nog eens erg attractief. Als haak gebruik ik altijd een Nash Twister in maatje 10 met een klein elastiekje erop voor het brokje. Eenvoudiger kan het niet en het haakt perfect!

De basis van deze visserij is uiterst eenvoudig.

Een recente anekdote

Ik besloot een paar weken terug om weer eens een avondje te gaan struinen. Meteen na het werk reed ik naar de waterkant toe. Het was een hele warme dag geweest en er stond weinig wind. Ideaal dus om aan de oppervlakte te gaan vissen met hondenbrokken! Ik besloot die bewuste avond eens te gaan kijken op een water waarvan ik wist dat er een mooie, grote karakter schub moest zwemmen. Een oude, bruin gekleurde vis van dik over de meter. Eentje die het ?even kijken? meer dan waard is. Want je weet immers maar nooit?

Het water waar hij zwemt is een mooi water met een klein bestand aan vis. Ik was er al eens eerder wezen kijken maar had er nog nooit een lijn nat gemaakt. Maar met het warme weer had ik goede hoop dat de vissen zich zouden laten zien. En heel misschien zelfs wel een beetje zouden gaan azen aan de oppervlakte?

De zomer was al zeer succesvol geweest voor Rick en onder andere deze puntgave rakker kwam op bezoek. Toch zocht hij nog naar de kers op de taart.

Eenmaal aangekomen bij het water was ik blij verrast dat er niemand aan het vissen was. Het bestaan van deze schub is geen geheim voor karpervissers uit de omgeving en er wordt dan ook regelmatig gevist. Ik besloot op m?n gemak een rondje te lopen in de hoop enig teken van leven te vinden. Na een grondige speurtocht vond ik een klein groepje vissen op een moeilijk bereikbaar plekje vlak langs de struiken. Het was onmogelijk om er heen te werpen. Ik had ze gevonden, maar nu was de vraag: hoe ga ik ze in hemelsnaam belagen? Ik besloot om een handje brokken te voeren om te kijken of ze berhaupt interesse hadden in het aas. Daarnaast was ik uiteraard benieuwd of er ook een van de grotere vissen bij het groepje zat.

Struinen… het mooiste dat er is voor Rick!

De topvis gespot?

De brokken dreven langzaam langs de rand van de struiken. Tot op een gegeven moment een kleinere vis op zijn gemak brokjes begon te pakken. ?Dat begint erop te lijken? dacht ik bij mezelf. Op een gegeven moment had ik twee vissen aan het azen en was het handje brokken wat ik had gestrooid bijna weg. Ik voerde nog een handje en ook die brokken verdwenen snel. Ineens zag ik in mijn ooghoek een enorme bek met een dikke knik erachter een afgedreven brokje pakken. Wow! Dit was vl groter dan de andere vissen die ook aan het azen waren. Geweldig om te zien dit! Het kon haast niet anders dan dat dit de grote schub was.

Uiteraard werd ik helemaal hyper, want de grootste vis van het water had zojuist n van de brokken gepakt. Ok, rustig blijven nu. Ik maak nu dus kans op de grote schub. Het enige probleem is nog steeds hoe ik er gemakkelijk bij kan komen?

Prima brokken van het huismerk van de lokale supermarkt…

Ik besloot om de brokken zo te voeren dat de vissen langzaam mijn kant op zouden azen. In de hoop dat ik er op een gegeven moment beter bij zou kunnen. Het geluk was aan mijn zijde want het lukte. Beetje bij beetje kwamen de vissen mijn kant op. Ook de grote schub! Helemaal zenuwachtig deed ik een brokje aan het elastiekje. Terwijl ik dit deed pakte een van de kleinere vissen een brokje vlak voor mijn neus! Ik probeerde mezelf daarom zo klein mogelijk te maken achter het struikje waar ik naast zat. Dat is best lastig voor iemand van 100kg zwaar en 192cm lang. Mijn knien en rug begonnen al flink zeer te doen door deze geforceerde houding. Maar het moest, want zo?n kans als deze krijg je zelden. Even doorbijten dus en vooral niet bewegen.

Actie!

De vissen waren inmiddels zo dichtbij dat het tijd was om m?n brokje te laten zakken. Heel rustig liet ik mijn brokje zakken onder mijn hengeltop naast een tak waar de vissen net achter lagen. Dichterbij dan dit kon het echt niet. Hier moest het gebeuren. Met mijn hart in mijn keel zag ik de grote schub langzaam dichterbij komen. Maar tegelijkertijd kwam er van rechts ook een schub aan. Ik schatte hem op een kilo of veertien. Deze schub zag de brok eerder en ging er voor. Ik wilde het risico niet nemen mijn kans op de grote schub te verknallen en tilde de brok omhoog. Ik weet het: het is heel inhalig, maar dit soort kansen liggen niet voor het oprapen. In ieder geval niet in ons kikkerlandje.

Ze komen dichterbij…

Dit zeer stressvolle ritueel herhaalt zich nog twee keer. Bij de laatste keer komt er een graskarper aan waar de grote schub echt pal achter zwemt. Ik verkramp helemaal als de graskarper omhoog komt voor de brok. Ik til het hondensnoepje weer omhoog en laat hem meteen weer zakken. Hij ligt nu perfect voor de grote schub. Heel langzaam drijft het brokje richting de enorme bek. De grote schub ziet de brok en komt omhoog. Met meer dan 180 hartslagen zie ik hoe de brok naar binnen stroomt met een slok water. De vis zakt langzaam en? BAM! Hangen.

" Holy shit hij hangt, hij hangt! Aardig gek!"

De adrenaline spuit door mijn aderen en ik ben in alle staten. De vis neemt gelukkig geen mega lange runs: hij blijft onder de top bonken tot ineens de schrik toe slaat. “M?n schepnet! Fuck!”

Mijn net ligt namelijk nog aan de andere kant van de struik, wat een domme fout! Ik kan hem nooit scheppen zo. Ik kijk om me heen en zie een meisje aankomen met een hond. Godzijdank! Ik roep: ?Meisje! Meisje! Wil je me alsjeblieft even helpen?? Het arme kind schrikt zich rot. Ze ziet een grote, semi-kale vent bij de struiken zitten die roept of ze even wil komen helpen… Ze besluit in eerste instantie dan ook om door te lopen. (Wat zou jij doen?) Maar als ik het nog een keer heel netjes vraag gaat ze overstag en komt ze mijn kant op. Ze geeft me mijn schepnet en zegt: ?Ik schrok me wezenloos!?. Ik zeg dat ik dat heel goed begrijp en ik ben haar heel dankbaar.

In the pocket

Ik richt me weer volledig op de vis die inmiddels bijna klaar is om geschept te worden. Na een mislukte schep poging, waarbij hij met volle snelheid het net weer uit zwemt, glijdt er bij de tweede poging een groot, bruin schubbenlijf over het netkoord. ?YES!? Een dikke vreugdekreet galmt over het water. Wat een ontlading! Ik weet even niet meer hoe ik het heb, dit was zo slecht voor mijn hart… 😉

Euforie ten top: een Nederlandse oppervlakte veertiger!

Ik app meteen de nodige maten en bel mijn long-time friend, karpercollega en topfotograaf Peter Schouten die meteen in zijn auto springt om mij te helpen. Thanks makker! Als Peter onderweg is besluit ik de vis alvast te wegen en als ik de wijzer over de 20kg zie gaan realiseer ik me pas cht dat ik een Nederlandse veertiger aan de oppervlakte heb gevangen. Wat een heerlijk moment. Eenonbetaalbaar gevoel dat niet aan een vreemde uit te leggen is.

Inmiddels is Peter gearriveerd en maken we een serie schitterende platen in de avondzon. Daarna geef ik deze reus zijn vrijheid weer terug. Met grote slagen zwemt hij langzaam weg. Voldaan ruim iklangzaam alle spullen op en met een grote glimlach rij ik huiswaarts. Nog niet wetende dat er een paar weken later nog een bizarre vangst in het verschiet zou liggen…

Op naar het volgende avontuur…

Rick Bongers