Nylon, rek en beetindicatie – Rob Hughes
Iemand met een schat aan kennis over alles wat er onderwater gebeurt is de Engelse karpervisser en auteur Rob Hughes. KWO heeft Rob bereid gevonden om zijn praktijkervaringen ook te delen met de karpervissers in de Benelux. Vanaf nu zullen we dan ook regelmatig artikelen van Rob delen en we beginnen met een item over de zinkende eigenschappen en de rek op nylon (hoofd)lijnen.
Immers, de kwestie ‘nylon of gevlochten lijn’ zal altijd hot blijven en iedere visser heeft zo zijn eigen voorkeur. Toch is kennis van de eigenschappen van deze twee productgroepen erg belangrijk om een goede keuze te maken.
Want wat doet ‘rek’ eigenlijk voor de beetindicatie, zowel op korte- als op lange afstand? En wat is effectiever: een strakke of een slappe lijn? In dit interessante artikeltje geeft Rob zijn mening over het vissen met nylon lijnen waar (veel) rek op zit.
Zeker bij (zware) obstakels is het belangrijk om de eigenschappen van je lijn te kennen!
Rob aan het woord:
Het ‘strakke versus slappe lijnen’ debat blijft hedendaags maar doorgaan. Zoals jullie wellicht weten is duiken een grote hobby van mij. Ik heb dan ook tientallen keren gedoken op/rond mijn stekken. Na diverse testen ben ik er absoluut zeker van dat de beetregistratie op lange afstand significant beter is wanneer er met een strakke lijn gevist wordt.
Op middellange afstand (zeg 40 tot 70 meter) valt er mijns inziens weinig onderscheid te maken tussen slappe en strakke lijnen. Toch blijft de strakke lijn wel licht favoriet. Op korte afstand is het geheel afhankelijk van je persoonlijke voorkeur m.b.t. de ligging van de lijn. Denk hierbij aan: aanzwemroutes van de karpers. Een strak opgespannen lijn zou een schrikreactie kunnen veroorzaken.
Dankzij het duiken heeft Rob een schat aan ervaring opgedaan.
Toch blijft er ook nog een ander punt erg belangrijk: de rek op de lijn. Gevlochten lijn beschikt over de fijne eigenschap dat deze geen enkele rek bevat, waardoor deze ideaal is voor het indiceren van aanbeten. Een onwijs goed voorbeeld van de voordelen van de gevlochten lijn vind je bij een ‘zakker’ op afstand. De gevlochten lijn zal deze direct weergeven, waar de uitgerekte nylon lijn eerst terug zal veren naar zijn originele staat alvorens een registratie door te geven op de beetmelder.
Is rek wel zo gewenst?
" De nylon lijn zonk goed en bleek onderwater haast onzichtbaar, maar de indicatie was veel slechter dan normaal. Het was een echte eye-opener!"
Ik volgde Gary ‘Milky’ Lowe tijdens de Below The Surface serie op Cleverly Bottom Lake. De lijn waar hij gebruik van maakte zag er onder water echt ongelofelijk goed uit en was haast onzichtbaar, maar op zijn lange afstandshengel bleek de beetindicatie een stuk minder goed te zijn. Op dat moment maakte hij gebruik van slappe lijnen, wat niet geheel ideaal was gezien de omstandigheden. Maar na wat testen onderwater bleek: een van de grootste oorzaken van de slechte indicatie bleek de rek op de lijn te zijn!
Sommige soorten fluorcarbon zijn zo zwaar dat ze de beetindicatie kunnen verminderen.
Een verhaal van een andere visser die me een tijd later ten gehore kwam schetste hetzelfde beeld: teveel rek. Dit is een typisch voorbeeld waaruit blijkt dat de lijnkeuze ongelofelijk nauw staat in samenhang met je visserij. De desbetreffende lijn zou overigens wel goed dienst kunnen doen als onderlijnmateriaal of als shock-leader bij het gebruik van een gevlochten lijn, maar bij de lange afstandsvisserij kwam deze lijn niet tot zijn recht.
Zoals gezegd zorgt een strakke lijn met veel rek op langere afstand vaak voor problemen. Overigens denk ik niet dat de indicatie bij het gebruik van een slappe lijn veel beter zal zijn omdat de lijn eerst strak getrokken moet worden voordat er sprake is van rek. Tenzij je dus gebruik maakt van een running-rig systeem zal een slappe lijn garant staan voor een verminderde beetindicatie. Met strakke lijnen is dit al iets minder, maar mijn voorkeur gaat dus uit naar het gebruik van gevlochten lijnen indien ik verder dan 100 meter aan het vissen ben.
