Op jacht naar 010-Classics – Michel Snijders
“Check yo self, before you wreck yo self…” is het motto van Michel Snijders die in deze blog weer scherp uit de hoek komt en ons meeneemt naar zijn favoriete visserij in en rond Rotterdam.
Zoals ik in mijn introductie omschreef is er een korte periode geweest dat ik minder plezier beleefde aan het vissen, dit moet zo in het jaar 2012 zijn begonnen en zich hebben uitgestrekt tot zomer 2013. Omdat ik nu eenmaal niet altijd de snuggerste ben, duurde het een tijdje voordat ik dit ging beseffen en dat ik ook daadwerkelijk doorhad waar dit gevoel vandaan kwam. Het feit was dat ik steeds meer begon te balen van de drukte aan de waterkant en alle negatieve effecten die dit met zich meebracht.
2013, een karig seizoen, voor mij althans….
Ik heb het dan over stekken die je graag zou willen bevissen, maar die steevast bezet zijn. Ik hoef de meeste mensen niet uit te leggen dat op de meeste wateren de vissen onder een constante hengeldruk staan, waardoor ze steeds lastigere klanten worden om te foppen. Als je dan met regelmaat voor Piet Snot (om het maar even netjes te houden) die ongeveer 90% hengelsportzaak naar de waterkant sleept, dan is de lol er snel af. Niet dat ik een blank schuw, maar je gaat per slot van rekening uiteindelijk toch naar de waterkant om zo nu en dan een visje te vangen en lekker te ontspannen. Ja toch, niettan?
Enkele statisch gevangen vissen, toch liep het niet wild…
Enkele statisch gevangen vissen, toch liep het niet wild…
Enkele statisch gevangen vissen, toch liep het niet wild…
Stof tot nadenken….
Het was dan ook voorjaar 2013 dat ik in Dé Karperwereld wat artikelen las van de hand van Robert(o) de Wilt. Artikelen over het struinend vissen met de pen of aan de oppervlakte op stadswateren. Ikzelf, net verhuisd naar Capelle a/d IJssel was eigenlijk meteen wel geïnteresseerd in deze artikelen. In de artikelen werd beschreven hoe Robert vele wateren in korte tijd afviste om zo toch met zekere regelmaat met de neus in de boter te vallen. Dit in de vorm van een mooie vis in het net. Hij was ook weer zo begonnen met vissen nadat hij het statische vissen niet meer voor de volle 100% kon waarderen door de toegenomen drukte aan de waterkant, met alle negatieve neveneffecten die daarbij komen kijken. Hij had weer ontdekt, dat het struinend vissen op stadswateren en andere vergeten wateren toch vaak wel tot verbijsterende resultaten konden leiden.
Het duurde voor mij tot de zomer voordat het lampje echt ging branden en ik sukkelde nog even statisch verder. Ik ving wel wat vissen, maar niet dusdanig om van een wervelend succes te spreken. De artikelen waren ondertussen weer een beetje in de grijze massa weggezakt en het duurde dus tot de zomer van 2013 voordat ik er weer aan moest denken. Ik was onderweg naar de hengelsportzaak om een zakje bollen te halen, toen ik vlak bij huis langs een ondiepe singel fietste en mijn oog toevallig viel op een stel karpers die wild aan het azen waren in de bodem. Ik zette m’n fiets tegen een boom en stelde een onderzoek in. Inderdaad, een stel mooie schubs die echt als een bezetene aan het azen waren. Het plan werd veranderd, de zak bollen die ik wilde gaan kopen werden toch maar een liter maden en wat blikmaïs, hier zou ik gaan struinen!
Dat statisch vissen moest maar eens plaats maken voor het struinen!
Dat statische vissen op de lastige en drukke watertjes zouden plaats gaan maken voor het struinen op de singels waar eigenlijk nooit iemand viste. Dezelfde middag was ik weer aan de singel om het te proberen, maar jammer genoeg zonder succes. De opvolgende dagen was ik elke dag van de partij aan die singel en telkens vond ik weer die karpers, maar het bleken uitgekookte beesten te zijn en kreeg ze niet te pakken. Ze maakte me helemaal gek! Hoe lastig de vissen dan ook te vangen mochten zijn, ik zou aan het langste eind trekken en er ten minste één gaan vangen. De drive was terug, en hoe!!!
Een zak bollen moest plaats maken voor maden en mais!
Vangdrang…
Zo gebeurde het dat na een paar dagen struinen, op een avond mijn oog valt op een fraaie spiegel. Mijn ogen rolden zowat uit mijn kop. Die vis wilde ik vangen! Het enige probleem was dat de vis totaal passief in het wier lag en ik geen oppervlakte-aas bij me had (ik weet nu wel beter). Bijkomend probleem was dat ik de komende dagen geen tijd zou hebben om te vissen. Vrijdagmiddag kon ik het op z’n vroegst weer gaan proberen. Elke dag ging ik weer kijken en vond de spiegel steeds weer op hetzelfde deel van de singel in het wier (weet nu ook wel beter, gewoon die hengel mee). De vangdrang werd steeds groter. Die vrijdagmiddag kwam ik nog iets later uit m’n werk dan dat ik graag had gewild en begaf me als een speer naar de singel. Wat denk je? Geen spoor van die spiegel te bekennen natuurlijk!!! Wel zag ik wat andere vissen zwemmen waaronder een hele dikke schub.
Dan maar een poging wagen op die grote schub. Ik voerde wat hondenbrokken en een paar broodkorsten en eigenlijk meteen beginnen enkele vissen te azen op de brokken, waaronder die grote schub. Hoe heb ik toch zo stom kunnen zijn om niet eerder te zijn gaan oppervlaktevissen, dit is dus de manier sufferd! Voorzichtig monteer ik een korst en laat hem zakken in het gat in het wier waar de grote schub steeds wat brokken pakt. Hij zwemt eronder door en kijkt er eens naar. Het gevoel bekruipt me dat dit niet lang gaat duren en ik verlies de vis niet uit het oog. Dan ineens zie ik vanuit het niets vanonder het wier m’n korst gepakt worden door een andere vis. Ik sla in een reflex aan en baal even omdat ik denk één van de kleinere schubs te pakken te hebben. De vis zwemt het wier in en doet verder eigenlijk niets, dus trek ik rustig de vis naar de kant in de hoop de grote schub niet weg te jagen. De grote schub zwemt nog steeds rond op zoek naar brokken en de gehaakte vis geeft nog steeds geen kick in de bal wier die om hem heen is gevormd.
Mission accomplished!
“Dit gaat lekker zo” denk ik en trek de bal wier langzaam in het net. Op dat moment wordt de vis compleet gek en is alle andere vis natuurlijk pleite. Klotezooi, denk ik nog… Ik hijs de vis op de kant en ontdoe hem van het wier. Pas dan ontdek ik dat ik de spiegel in mijn net heb liggen die ik al heel de week zag zwemmen!!! Een moment dat ik nooit van mijn leven zal vergeten, zo blij als een kind was ik en half Capelle a/d IJssel moet even zoiets gehad hebben van;” Wat is er met die jongen aan de hand?” Mij interesseerde het op dat moment geen moer wat de mensen van me dachten, ik vierde een feestje daar in m’n eentje! Het was lang geleden dat ik zo blij was geweest met de vangst van een vis en ik besef steeds meer dat er bij deze manier van vissen voor mij persoonlijk veel meer beleving komt kijken dan vaak bij het statische vissen het geval is. Gewoon even lekker een paar uurtjes pielen en regelmatig met het hart in je keel naar vissen kijken hoe ze azen aan de oppervlakte. Als je dan ook nog af en toe of met enige regelmaat een mooie vis kan aanslaan en met een blij gezicht op de foto kan weet je het weer, plezier hebben in het vissen, daar gaat het om!
Grappige ontdekking…
Het grappigste van het hele verhaal moet nog komen, als ik een paar weken later op een besloten Facebook-pagina enkele foto’s van Leon Hoogendijk voorbij zie komen. De foto’s trekken mijn aandacht omdat het oude platen zijn van vissen uit de omgeving Capelle. De platen dateren uit begin jaren ’80. Mijn oog valt op een foto met een bijzonder klein spiegeltje die hij ‘de Kleine Rijen’ noemt. Je raadt het al, ik denk hem te herkennen en leg de foto er eens naast. Blijkt het toch warempel die vis te zijn die ik enkele weken ervoor heb gevangen op de korst!
De Kleine Rijen, 32 jaar later in topconditie!
Ik besluit Leon een berichtje te sturen en te vragen welk jaar hij hem precies ving en hoe zwaar het visje toen woog. Vrij snel krijg ik een hele enthousiaste reactie terug, de vis bleek door Leon in 1981 gevangen te zijn op 6,5kg. En mijn vangst was in 2013 op zo’n 14kg (geschat gewicht). Daar blijkt dus 32 jaar tussen te zitten en waarschijnlijk is de vis dus richting de 40 jaar oud of ouder. De vis moet grotendeels puur op natuurlijk aas groot zijn geworden, gezien het feit dat de vis niet overdreven hard is gegroeid. Een vis om door een ringetje te halen, zo mooi en verkerend in topconditie. We zijn dan ook allebei heel blij met de wetenschap dat de vis op zo’n manier oud is geworden.
Het vuurtje brandt weer!
Sinds die vangst is er voor mij veel veranderd in het vissen. Steeds vaker trek ik erop uit met alleen een hengel en net, een onthaakmat en een rugzak met brokken. De zomer van 2013 ving ik verder nog niet bijster veel, maar dat zag ik als een leerproces. In het verleden was ik altijd een vastgeroeste statische visser en was te onrustig voor het struinen. Er viel dus nog veel te leren, zo ook in 2014 en iedere keer dat ik aan het water ben leer ik wel weer iets. Het beviel me zo goed dat ik dit jaar vanaf april aan de gang ben gegaan aan de oppervlakte en jullie zullen zeker nog wel lezen hoe die tijd is verlopen. Het statische vissen doe ik voortaan grotendeels wel in de najaar- en wintermaanden.
Zodra de vis actiever wordt (aan de oppervlakte) ga ik ze liever opzoeken. Vang ik ze dan niet, dan nog zie ik op een dag vaak meer vis dan ik voorheen vaak in maanden ving. Ook daar geniet ik dus van, niet alleen van het vangen, maar ook gewoon het zien van die schitterende vissen in hun o zo vertrouwde leefomgeving. Het vuurtje brandt weer dames en heren!
Minimale bepakking en zoeken die vis!
Jullie weten nu hoe ik vorig jaar, eigenlijk door één vangst in het bijzonder, het kinderlijke enthousiasme in het vissen weer heb herontdekt. Dit seizoen heb ik nog veel meer vette dingen beleefd. Ik heb gelachen, maar ook soms gevloekt. Bovenal heb ik genoten! Dit alles zal ik allemaal nog eens met jullie delen. Om jullie nog iets meer te teasen kan ik het niet laten om te zeggen dat ik een heel tof watertje ontdekt, waar ik een paar mooie vissen heb zien zwemmen. Ook hier zal ik zeker nog eens aan de slag gaan en ik beloof jullie, dat moet smullen worden!
Dames en heren, jongens en meisjes, boeren, burgers en buitenlui, ik wens jullie allemaal weer het beste, “Trek elke sloot leeg, maar niet die waar ik wil gaan vissen!”
Met vriendelijke groet,
