Terugblik op een fantastisch karperjaar – Ben van Boekel
Kraakheldere zandputten behoren niet tot de makkelijkste wateren, maar met de juiste tactiek en een flinke portie doorzettingsvermogen zijn er vaak mooie vangsten mogelijk. Dat heeft Ben van Boekel dit jaar wel ervaren en in deze afsluitende blog neemt hij ons mee naar het staartje van de zomer en het zeer succesvolle najaar!
In mijn zomerse blog, waar het nog vooral ging om korte actieve struin en prik sessies, sloot ik af met het idee om dit najaar terug te keren naar het syndicaat water van vc de Meeren. Rond 2004 ben ik op dit water begonnen met vissen, eerst alleen met het pennetje en daarna ook met de statische stokken.
De afgelopen 5 jaar heb ik het water om verschillende redenen een beetje links laten liggen. Zo nu en dan zag ik een foto voorbij komen van de kenmerkende spiegelkarpers van het water. Grote donkere vissen met een prachtig schubbenpatroon. Het wordt tijd om weer eens terug te keren op het oude nest?
Op dit water zwemmen werkelijk pareltjes van vissen!
Het is de laatste dag voordat de grote vakantie zijn intrede doet. Ik zit aan mijn bureau te bedenken wat ik in mijn eerste vrije week wil gaan uitspoken. Een kleine check op de welbekende weersites zorgt voor een glimlach op mijn gezicht. Dit kan wel eens een perfecte week worden om op het syndicaat wat vis te haken. Ik heb van dinsdag tot zaterdag de tijd, dus waarom niet mijn vakantie starten met een ?verkennings-sessie’? Gewoonweg weer even het gevoel krijgen met het water.
Het is nog heerlijk ’s zomers en de muggen dansen alsof er geen morgen meer komt…
Terug aan de put
Dinsdagochtend arriveer ik al vroeg aan het water. Het is nog erg warm, maar dat zorgt er wel voor dat ik met een goede polaroid relatief makkelijk de vis kan spotten. Als ik over het smalle paadje in de bosrand loop, merk ik al gouw wat karpers op. Ze zwemmen constant dezelfde route, in en uit een ondiepe modderhoek. Het zijn wel veelal kleine karpers, zo tot 10 kilo. Afijn de eerste vissen zijn gevonden. Als ik doorloop richting een ander ondiep gedeelte van het water, lijkt het wel of ik daar de rest van het bestand tegenkom. Hier liggen ook de flinke exemplaren tussen.
Ik ben die ochtend al vroeg present aan het water.
Tijd voor een plan de campagne. Ik heb vier nachten en besluit om een mobiele aanpak te hanteren. Er gaan 3 kilo boilies te water richting de ondiepe modderhoek waar ik de kleinere vis heb zien zwemmen. Het eerste nachtje wordt richting de andere ondiepe hoek, instand gevist. Vervolgens wil ik de tweede nacht verkassen naar de voerstek.
Een dikke onweersbui op komst!
Deze mobiele aanpak blijkt uiteindelijk zeer effectief. In een viertal nachten vang ik zeven vissen met als bonus een vis genaamd Single Scale. Het gevoel met het water is weer helemaal terug. Al mijn visuurtjes in het najaar zullen worden besteed aan de verdere jacht op deze prachtige vissen!
Een ‘goudvis’, gevangen tijdens de verkenningssessie.
‘Single Scale’ een karper die door veel vissers wordt begeerd.
Dat smaakt naar meer
Zo rond eind september sta ik weer aan het water en al snel wordt het me duidelijk dat ik niet de enige met snode najaars plannen ben. Het is natuurlijk ook niet verwonderlijk, iedereen wil zijn graantje meepikken van misschien wel de beste tijd op dit water. Helaas weet ik uit ervaring dat de hoeveelheid lijndruk en rumoer, de vis naar de veilige zone doet verkassen. Deze veilige zone, genoemd het duikgebied, wordt afgebakend met een denkbeeldige lijn waarover niet gevist mag worden. In dit gebied wordt, zoals de naam al verklapt, gedoken door een duikvereniging. Er liggen talloze objecten onder water.
Het najaar, een prachtige periode om nog eens goed uit te halen.
Het is niet anders, ik zal de drukte en daarbij het veranderende gedrag van de karper moeten accepteren! Misschien kan ik hier zelfs wel mijn voordeel uit halen? Volgens mij was het Johan Cruijf die voor dergelijke situaties een mooie quote had. Het is in ieder geval tijd voor de stealth modus! Een tactiek die bijna haaks staat op wat het gros van de mensen hier doet. De karper mag niet merken dat ik aanwezig ben aan het water, dus het wordt minimaliseren. Niet uitvaren met een grote boot, maar twee hengeltjes simpel met een choddy of multi-rig inwerpen.
Eenvoudig maar effectief.
Het toevoegen van een kleine visuele prikkel: ik doe het graag!
In een enkel geval kies ik voor de derde hengel, deze smijt ik nog wel eens naar een springende karper. De stekken zijn uitgepeild en de afstanden door middel van distance sticks vastgesteld.De lijnen worden volledig slap gevist, ik laat het zinkende hoofdlijn materiaal zijn werk doen. Het bootje ligt op de kant en pas bij een vis die zich vast zwemt in het wier, te water gelaten.
Met distance sticks…
…kun je secuur vissen op grote afstanden.
Het merendeel van de vissen kan gelukkig vanuit de kant worden uitgedrilt. Daarnaast wil ik het gebruik van een lampje tot een minimum beperken, in ieder geval niet richting het water schijnen. Gezien het feit dat ik niet ver uit de kant vis, is een dergelijke rust op de stek niet geheel onbelangrijk.
Mede dankzij rust op de stek…
…dienen de eerste karpers zich al snel aan.
Natuurlijk is het gezellig om bezoek te krijgen, maar ook het veelvuldig lopen over de boomstronken (wat ontzettend door dreunt onder water) kan mijn aanwezigheid verklappen. Is dit allemaal overdreven? Misschien wel, maar ik heb goede hoop dat ik met het toepassen van deze tactiek, zelfs gebruik kan maken van de aanwezigheid van andere vissers en de daarbij toenemende hengeldruk!
De door mij beviste stekken op dit fraaie water.
Ik kies voor een stek die door menigeen het laatste jaar is genegeerd omdat er gewoonweg wat minder werd gevangen. Het is een hoekje dat door de trekkende karper van en naar het duikgebied echt wordt overgeslagen, ze komen er wel langs maar stoppen er niet of nauwelijks om te azen. Het idee erachter is eigenlijk vrij simpel, middels een voercampange de vis toch proberen aan het azen te krijgen.
De boilies worden voorzien van een scheutje Goo voor extra attractiviteit.
Geduld en regelmaat is hierbij de sleutel tot succes. Niet veel voeren, maar er moet voor de karpers iedere dag wel wat te vinden zijn. Voordeel van deze tactiek is dat ik weinig last heb van andere vissers die op de meer populaire stekken gaan vissen. Nadeel, het duurt even voordat deze plek is opgebouwd. Eigenlijk creer ik middels deze tactiek een nieuwe ?veilige? zone op het water. Er ligt constant wat voer, maar er varen niet of nauwelijks boten en de hengeldruk blijft er enorm laag.
Eindelijk is het najaar, heerlijk!
De eerste najaarsbakken
Niets is fijner dan wanneer een gemaakt plan zijn vruchten ook daadwerkelijk afwerpt. De euforie is dan ook groot wanneer ik begin oktober mijn eerste najaarsvissen weet te haken. In een sessie van drie nachten vang ik samen met een maatje maar liefst acht vissen. Geen slecht begin van het najaarsoffensief. Tijd om maar eens lekker door te zetten!
Het najaar in bokeh…
Inmiddels zijn we al een flink aantal weken verder en ik kan jullie vertellen, deze tactiek is uiteindelijk zeer succesvol gebleken. Meerdere fraaie vissen zijn al op de foto gezet. Als kers op de taart een van de topspiegels genaamd ?de Dooie? en de grootste schub van het water.
De Dooie, een machtige spiegel op 20,7 kg.
Ook de grootste schub van De Meeren kwam langs.
Daarnaast kwam in een echt koude november nacht ook nog eens de ?Oude Rije? op bezoek. Een stokoude vis welke momenteel op top een gewicht van bijna 21 kilo zit! Ik ga door tot de stek stil valt, maar eigenlijk ben ik al geslaagd. Het is gelukt, ik ben happy met wat ik gevangen heb. Na dit seizoen komt er een dikke streep onder het water van VC de Meeren. Tot over een jaar of vijf!
Mission accomplished!
Mocht je interesse hebben in hoe mijnseizoen verder is verlopen: check dan mijn Instagramaccount voor meer foto’s.Succes nog deze winter en tot volgend jaar!
