Tour de France – Ruud Schoefs & Matheus

Het plan van Ruud Schoefs was om net als in zijn vorige artikel, weer richting Frankrijk te gaan. Dit keer naar nieuwe wateren. Stil blijven zitten op n water, daar zat hij niet op te wachten. Het wordt een Tour de France langs meerdere bestemmingen. Tijd voor weer eennieuw avontuur van Ruud samen met zijn vismaat Matheus.


Ruud Schoefs vertelt:Er staat een trip op de planning, de verste trip ooit voor mezelf. We zullen hardcore moeten gaan om deze tot een goed einde te brengen. Ik heb n groot voordeel, een collega visser (en eigenlijk ook een vriend) geeft me tekst en uitleg over het vooropgestelde water. Na wat scrollen in zijn vangstgeschiedenis begin ik al te watertanden. Wat een prachtige vissen zitten er daar! We zijn eind maart wanneer Kris vergezeld met zijn vriendin een bezoekje brengt aan het mooie Limburg. Het werd een gezellige avond met een hapje en een drankje waarbij ik ook nog eens bergen informatie kreeg zodat ik goed voorbereid was op het avontuur!

Hij heeft het water al vaker bevist en ik heb het geluk een kijkje te mogen nemen in zijn aanpak. Het bespaart me niet enkel tijd, ook geeft hij me al de nodige tips in verband met de stekkeuze. Ondanks de vele informatie en tips is er toch twijfel. Hoe korter de tijd nadert om te vertrekken, hoe groter deze twijfel. Het gebied heeft op dat moment te maken met extreem lage temperaturen voor de tijd van het jaar, het is er beduidend kouder dan in andere streken, waardoor mijn voorkeur toch uitgaat naar iets anders. Een groot water in het voorjaar heeft altijd al wat meer temperatuur/zon nodig om ervoor te zorgen dat de vissen actief zijn. De combinatie van verschillende negatieve factoren doet ons ervoor kiezen om het geweer van schouder te veranderen, we gaan voor een Tour de France.

We zorgen dat alles klaar is, al het materiaal wordt nagekeken en ververst met scherpe rigs.

Voorbereiding

Matheus en ik zijn een paar dagen voor de trip nog op pad geweest, eerst stond er nog een werkdag aan de kweekputten op ons te wachten en later kon de voorbereiding voor een lange trip beginnen. We zorgden ervoor dat alles klaar was om in no-time aan het vissen te zijn na aankomst. Een voor ons zeer bekend water staat als startschot op het programma. Anders dan de voorgaande trips zien we het niet als onderbreking van de reis. We zouden hier meerdere dagen kunnen spenderen, afhankelijk van bepaalde factoren zoals de drukte, ons buikgevoel en de vangst. Maar n ding is zeker, wat betreft voorbereiding hebben we nog nooit zo goed op schema gezeten als nu. Het klinkt misschien clich, maar een goede voorbereiding is het halve werk.

Bij het nakijken van de motor botsen we op een onverwacht probleempje…

De trip kan beginnen

We vertrekken een uurtje vroeger dan gebruikelijk, zodat we aankomen voor het eerste licht. Over de rit kan ik kort zijn, het is een vrij eenzame rit. Mijn makker Matheus is werkelijk knock-out! Ondanks de hardstyle muziek en mijn valse gezang, beweegt hij niet en haalt hij enkele uren achterstallige slaap in vanaf het moment dat hij het stuur overgeeft aan mij. Ik laat het niet aan mijn hart komen en maak er een gezellige rit van. We gaan over naar rockmuziek en eindigen met Nederlandstalige muziek, alles passeert de revue tijdens de nachtelijke rit naar onze bestemming.

In 2017 vingen we deze vechtersbaas.

Net voor de afrit wordt hij wakker, zodat we de laatste details nog snel kunnen doornemen en we haasten ons voor een rondje rond het water. Bliksemsnel bewandelen we de oever die wij voor ogen hadden en met wat geluk kunnen we de auto tot op de voorziene stek rijden. Dit zorgt voor voorsprong en we kunnen zo al voor het eerste daglicht te water gaan. Tijdens het inleggen van de hengels zijn we getuige van een invasie, vele andere vissers komen aan. Wanneer al onze hengels inliggen zijn we zelfs omsingeld door medevissers. We trekken het ons niet te hard aan en trachten enkele uurtjes bij te slapen.

Tijdens het vele reizen komen ook leuke en nieuwe plekken tegen.

Verkassen

Veel komt er niet van, want een tweetal uurtjes later ben ik al aan het ijsberen! Ik voel me blijkbaar niet zo goed bij de situatie en de brandende zon laat me twijfelen of ik de drone zou gebruiken. Matheus laat het niet aan zijn hart komen en knort rustig verder. Ik beslis dan maar een ontbijt te maken van spek en ei. Later neem ik plaats kort aan het water en neem zo de tijd om wat te observeren naar visactiviteit. Na het observeren zie ik weinig beweging buiten de medevissers die constant op hun boot zitten, dus besluit ik Matheus uit zijn winterslaap te halen.

Vissen waar de vis zit is nog steeds het belangrijkste, dus snel verkassen is een must!

De drone gaat dan toch de lucht in en al snel hebben we vis gespot! We gaan na een zestal uurtjes vissen al een eerste keer verkassen. De vissen hebben de drukte opgemerkt en hebben zich verplaatst naar het rustige gedeelte van het water. We besluiten zeer subtiel te zijn bij het verkassen en het neerleggen van de lijnen. We komen nog maar net aan op de stek en we krijgen al te maken met een harde klap op het water. Hier zit de vis, geen twijfel mogelijk!

Tussen het voeren en vissen door van verschillende wateren worden ook onze maagjes voorzien van wat eten.

Snel een chodje uitwerpen en de andere hengels worden zeer subtiel uitgevaren. We zijn nog maar net terug van de tweede hengel en deze vertrekt al meteen! De voldoening is groot, het verkassen is niet voor niets geweest. Na een stevige dril en het zien van een groter exemplaar maken we ons klaar voor de eindfase. Het net wordt erbij gehaald en de vis is nu recht onder ons, wanneer deze bijna aan de oppervlakte is vertrekt hij opnieuw de diepte in en neemt een aantal meters. Plots maakt de euforie plaats voor het gevoel van verslagenheid, de vis weet zich op n of andere manier te ontdoen van de haak. Ik baal als een stekker, de sessie had gewoon al geslaagd kunnen zijn na enkele uren, maar het lot beslist er helaas anders over.

Een zeer gedetailleerd uitzicht geeft weer dat de vis niet in onze sector zit, wederom verkassen naar een ander water.

Herkansing krijgen we die dag niet meer en we richten ons alweer op de volgende dag. We voeren 10 kilo scopex squid in het gebied waar de vis zich ophield. De daaropvolgende dag gaan de hengels bij het eerste daglicht weer te water, helaas zitten we met een groot contrast. De zon maakt plaats voor regen, wind en koud. We verliezen hierdoor hoop en kijken al verder naar de aankomende dagen, die warmer zouden zijn. Toch krijgen we in de voormiddag nog actie, een trage aanbeet zorgt ervoor dat ik de lijn opneem. Niet veel later zit ik al met de boot boven de vis en weet een leuke spiegel te landen.

April leek wel even plaats te maken voor de winter, gelukkig maakte deze rakker veel goed!

Een goedmaker van gisteren, helaas is deze wel aanzienlijk kleiner dan de verspeelde vis van de dag ervoor. Toch kan ik me zeer gelukkig prijzen, de eerste vis van een sessie is toch altijd speciaal. Wie naar de foto?s kijkt, zou denken dat het winter is, ondanks het voorjaar al even zijn intrede heeft gedaan. De snelle aanbeet doet ons vermoeden dat er nog wel activiteit zal plaatsvinden. Niets is minder waar, de rest van de dag blijft het ijzig stil. Toch wantrouwen we nog niet, want de voorspellingen van de komende dagen zijn uiterst positief. De dag nadien hetzelfde tafereel, we varen onze hengels uit bij het eerste daglicht en meermaals gaan we op zoek met de drone naar activiteit. Wanneer we een ontbijt en middagmaal later zijn en nog geen teken van leven hebben gezien, nemen we een besluit: we laten dit water achter ons en gaan. We trekken meer zuidwaarts.

Mijn rig die standaard gebruikt wordt, Nash Fang X size 5 in combinatie met de Skinlink 25lbs van met een kikker op de haaksteel en afgewerkt met een stevige brok putty.

Nieuw water, nieuwe kansen

We besluiten om naar het water te gaan waar we eind deze winter al eens een succesvol bezoekje brachten. Na wat gestuntel bereiken we het water in de avond. We kiezen voor een andere stek omdat er al een local zit op de plaats die wij voor ogen hadden. Dit was niet meteen een succes te noemen, we vingen wel vis maar kwamen niet verder dan enkele zeelten. Tijdens de eerste uurtjes van het daglicht hing de drone al in de lucht en werden er meerdere vissen gespot.

Het mooiste moment van de dag, wakker worden en een ontbijtje maken aan het water.

Hierdoor werd er wederom verkast en nemen we plaats naast de local. Doordat deze enkel aan casting deed kwam er wat extra oppervlakte vrij die wij konden bevissen. Niet meer twijfelen dus en zo zitten we op de vierde stek in evenveel dagen. Dat hele verkassen wil inderdaad zeggen dat het niet zo goed loopt. De drone geeft ons echter beelden van actieve vissen, wat ons een boost geeft van vertrouwen. We halen dus opnieuw alles uit de kast om succesvol te zijn.

Buiten zeelt hadden we nog een bijvangst.

Wanneer er tegen de avond nog geen vis op de kant is geweest, zien we wel Duitse en Tsjechische bezoekers. Zij hopen wat info te verkrijgen en later worden zij medevissers op het water. We moeten hier dus weg en gaan naar een gebied wat we achter ons hadden gelaten. We geven de moed niet op en leggen de kilometers af met een goed gevoel. We weten namelijk dat een nieuw water al heel gunstig is geweest voor ons.

De nacht verloopt verder vrij rustig, tot we om vijf uur ?s morgens een harde run krijgen.

Wanneer we het water in de late avond bereiken, merken we dat we alleen aan het water zijn. Wel staat het water opmerkelijk laag en zijn we benieuwd of dit invloed heeft op de vangsten. Doordat we het water goed kennen, verloopt alles super snel en hebben we nog wat energie over voor een welverdiend drankje. We schenken ons een gin-tonic uit voordat we onze sleeping systems opzoeken. De nacht verloopt verder vrij rustig, tot we om vijf uur ?s morgens een harde run krijgen. Zo weet ook Matheus zijn eerste vis van de sessie te strikken.

Matheus met zijn eerste vis van deze sessie.

De daaropvolgende uren zijn haast ongelooflijk, we hebben nog vier aanbeten die zich in snel tempo opvolgen. De laatste weten we helaas te verspelen in een tak, maar we treuren er niet om, want er is eindelijk actie tijdens nacht vier. Bij het maken van foto?s en filmpjes krijgen we gezelschap van enkele Nederlanders, zij hebben eveneens het plan om er enkele dagen te vissen. Normaal zouden we daar vissen tot de middag, maar we besluiten te vertrekken na een stevig ontbijt.

Zalig, wanneer het goed loopt, op naar de grotere jongens of liever dames!

Topvis

We hebben nog twee wateren voor ogen en hopen zo om nog wat kracht bij onze vissessie te zetten. Bij aankomst aan het nieuwe water, gooien we weer de drone in de lucht en zien meteen waar de vis zich ophoudt. Matheus helpt mij om me te voorzien van het nodige materiaal, zodat ik alvast kan starten. Ondertussen gaat hij naar een water dat niet ver gelegen is om te voeren. Na het inleggen van mijn eerste hengel word ik even stil, heel stil. Er zwemt n van de topvissen van het water onder de boot door, geheel ongestoord blijft deze rondzwemmen terwijl ik amper durf te ademen.

Ik kon mijn eigen ogen niet geloven en sta een beetje te trillen op mijn benen.

Ik besluit deze single hookbait te laten liggen om zo min mogelijk te verstoren. Wanneer de vis op veilige afstand is, zet ik de elektromotor op de kleinste stand en begeef me naar de rodpod. Ik kon mijn eigen ogen niet geloven en sta een beetje te trillen op mijn benen. Ik leg de andere hengels niet ver neer en besluit rijkelijk te voeren over een grote strook. Wanneer ik voldaan en afwachtend in mijn stoeltje zit, belt Matheus me op dat hij een grote schub heeft gezien tijdens het voeren. Enthousiast vertel ik hem eveneens van n van de topvissen die ik zag.

We genieten van de pizza die Matheus meebracht, terwijl ook de zon ons pleziert met haar laatste zonnestralen van de dag. We besluiten om nog 2 hengels van Matheus uit te leggen in het donker. We doen dit zonder de boot te gebruiken en leggen ze zeer kort onder het eigen kantje. Dit zou een trekroute moeten zijn als we de dronebeelden moeten geloven. En ja hoor, niet veel later was het al prijs!

De hengel die nog maar een half uurtje in ligt, gaat er vandoor. Ik ben als eerste bij de hengel en ben al enige tijd aan het drillen wanneer ook Matheus aankomt, ik wil de hengel doorgeven omdat het zijn beurt is. Vastberaden duwt hij deze weg en zegt dat ik de vis op dit water verdien omdat ik er al de ganse dag zit. Ik duw de lijn terug in zijn handen en vertel hem dat hij ook moeite heeft gedaan. Voeren op het andere water is eveneens moeite doen waar ik morgen misschien van kan profiteren. Dan zien we iets ongelooflijks, het net lijkt wel te klein wanneer we deze reus scheppen.

Wanneer je schepnet, onthaakmat en recovery sling te klein worden…

Wat een lange vis! Na een snelle kijk herken ik de vis, het gaat om d topvis van het water. We besluiten de vis te fotograferen bij het eerste licht en leggen hem veilig weg in het diepere gedeelte. De wekker wordt gezet maar veel nachtrust valt er niet te melden. Wederom hebben we een zeer succesvolle nacht met 3 vissen in totaal. We hadden zelfs een dubbelrun! Na deze foto?s maakte de nacht stilaan plaats voor de dag. Tijd dus om onze grote jongen te verlossen van de bewaarzak en na enkele prachtige shots zijn vrijheid terug te geven.

De vele kilometers zijn wederom niet voor niets geweest, de weegschaal vertelt ons dat deze een gewicht heeft van 25,2 kilo.

Het leek wel de wet van Murphy, maar ook nu neemt er weer een medevisser plaats naast ons. Onze buit is binnen en we gaan voor onze laatste 20 visuren richting het laatste water. Hit en run of hoe noemen ze dit? We bezoeken een onbekend water waarna we ons nog even voorzien van wat gekoelde drank, ook doen we wat inkopen voor ons laatste avondmaal. Bij aankomst op het water wacht er een lijdensweg op ons. We moeten namelijk 300 meter lopen met alle spullen, zonder kar (#amateurs) en passeren hierbij nog een beekje en een steil talud. We nemen enkel het hoogstnodige mee.

Afzien pur sang, hijgend en bezweet stapte ik de boot in. Niet wetende wat er in dit water zit, vraag ik me af of dit gekkenwerk was. Bij aankomst keert dit gevoel volledig en kan ik niet wachten om de eerste hengel te water te plaatsen. Beiden hebben we het gevoel dat dit een goed moment is. We spotten verschillende vissen, alsof ze wachten op nieuw voer. Wanneer we willen starten aan de tweede hengel vraagt Matheus me of we de hengel wel met z?n twee zouden uitleggen. Voordat ik kon antwoorden stond ik al met ?een kromme hengel? in mijn handen!

Deze was het haasje nadat de hengel nog maar 5 minuten in lag.

De snelle aanbeet geeft ons dus een duidelijk signaal dat al het voer van de dag ervoor weg is. Die namiddag vangen we nog 3 vissen uit dezelfde sector. We hadden de vissen misschien wel groter verwacht maar aan dit tempo hopen we nog n van de toppers te vangen. Wanneer het donker wordt, blijft het voor het eerst enkele uren stil. Waar we voordien om het uur een aanbeet hadden en vaak ook bijvangsten, is het tij nu gekeerd. Als we ons gereed maken voor bedtijd, krijgen we eindelijk een serieuze tik op de hengel in de takken. We handelen snel en de vis wordt enkele meters van de takken verwijderd alvorens we de boot instappen.

Eenmaal boven de vis, zit deze in het midden van het water vast. Hoe kan dit nu? Wanneer ik lijn geef, neemt hij die rijkelijk in ontvangst. Maar wanneer ik lijn wil nemen, is het alsof ik tegen een muur bots. Dit tafereel wordt enkele keren herhaald, maar helaas. Ik moet nu wat meer druk gaan zetten en net op het punt dat ik er niet meer in geloofde, schiet hij plots los. De vis komt uit de diepte naar boven en is meteen schepklaar. Een brute, oudere karaktervis is de mijne!

Deze vis vertoont enorm veel karakter: rode vlekken, oud vel, fraaie beschutting en enorme baarddraden.

Wat ben ik gelukkig met deze vis, hij was namelijk gevangen op de plek waar de dag ervoor de grote schub gespot was. Moest ik deze verspeeld hebben, zou ik er een slecht gevoel aan over hebben gehouden. Na deze bizarre dril bleef het voor de rest van de nacht stil en zo werd dit ook meteen de laatste vis van de sessie. Tijd om in te pakken en de moeizame weg terug af te leggen naar de auto. De terugweg blijkt een beetje gemakkelijker en de verschillende aanbeten hebben ervoor gezorgd dat we met een big smile ons materiaal richting de bus dragen. Het was een zeer moeilijk begin, maar door hard werken hebben we toch gekregen wat we zochten! De kers op de taart was wederom voor Matheus, ik noem hem dan al eens een konijnenpootje.

Tot de volgende keer!

Ruud Schoefs


De individuele verhalen van Ruud zijn te volgen op zowel zijn Facebook-pagina en Instagram-account. Zie je graag de gezamenlijke avonturen van Ruud en Matheus, neem dan een kijkje op hun Instagram-account.

Bekijk ook