Van Frankrijk tot de Maas – Rik van Heugten
Onze jongste telg Rik van Heugten heeft zijn avonturen weer toevertrouwd aan het digitale papier. We zien hem kort in Frankrijk vertoeven waarna de eerste Maas BAK al snel in het net ligt…
Het is begin Augustus en het is warm met de hoofdletter W. Het vizier staat nog niet scherp en een Franse rivier sessie in augustus blijkt niet te worden wat ik ervan verwacht had. Hierdoor ben ik na drie dagen bakken in de zon alweer terug in Nederland. Maar als het in Frankrijk niet wil lukken, dan probeer ik het wel in Nederland! Samen met vismaat Teun bouw ik een drietal kleine stekjes op aan het kanaal. Verschillende sluisstukken worden regelmatig voorzien van kleine porties aas. Zo zorgen we er voor dat de vis continu aas kan vinden op de stekken en hierdoor snel vertrouwen op doet.
Ik stort me weer met overgave op mijn kanaal.
Let’s go fishing!
De tijd om op de eerste stek te vissen is aangebroken en meteen levert het een mooi schubje op. Geen grof geschut maar elke vis is er hier één.
Toch knaagt er iets… door het constante lawaai op deze stek laten we hem al snel weer links liggen! Tijd voor stek 2. Teuntje is ook nu weer van de partij en als ik na een half uur vissen al een groot exemplaar zie rollen op onze stek slaan mijn gedachte al op hol. ’s Nachts vangt Teun een dikke meerval van ongeveer 1.80 meter en beide zijn we perplex van hetgeen er in het net ligt. Dat deze meervallen nu ook al hier zwemmen, daar staan we niet van te kijken. Een paar sluisstukken verder staat het water al in verbinding met de Maas en daar komt deze gozer waarschijnlijk dan ook vandaan. Zo zie je maar weer dat de opmars van de meerval in Nederland in volle opkomst is!
In kanalen als deze zit dus ook al meerval…
Het vangen van deze meerval zat ons niet helemaal lekker en stek 3 had ik nog steeds niet bevist. De keuze om te verkassen was dan ook snel gemaakt. Teuntje ging als eerste al een nachtje en kreeg direct drie vissen op de mat. Twee dagen later ben ik ook van de partij en zorgvuldig plaats ik mijn rigs. Ik voer er wat BBQ boilies bij en met een goed gevoel neem ik plaats op mijn stretcher. Teun is als eeste aan de beurt en direct vangt hij een grote vis. Niet heel veel later krijg ik ook een aanbeet op een hengel die onder mijn eigen kant ligt.
De Mopskop, een vis die hoog op mijn verlanglijstje stond.
Door de ondiepte duurt het gevecht niet erg lang en al snel ligt ‘De Mopskop’ in het net. Een karakteristieke lange vis met een gestompte kop die hier al heel wat jaartes vertoeft . Ik kan mijn geluk niet op en met Teun als fotograaf ben ik zeker van een mooie plaat. Nog een tweetal nachtjes vissen we hier door en met nog maar één vangst erbij hebben al snel in de gaten dat de vis weer foetsie is…
Het is al snel september en door de drukte kwam ik de afgelopen weken weinig aan vissen toe. Er werden nog wel twee instant sessie’s gevist met maar beperkt succes. Ik vis nog wat nachtjes op uitnodiging bij mijn neefje maar ook dat levert niet op wat ik ervan had verwacht. Tijd om door te trekken!
Let’s move on!
In september heb ik meer vistijd en komt de grote rivier de Maas weer in zicht. De avonden worden doorgebracht met varen, peilen en voeren om zo een goed overzicht te krijgen van het stuwstuk dat ik wil gaan bevissen. Maar met zoveel water en zoveel mooie stekken, slaat te twijfel al snel in mijn kop. Ik zou ze het liefst allemaal bevissen, maar helaas kan dat niet. Ik kies ervoor om een moeilijk te bereiken maar vooral centrale stek te pakken. Ook worden de hengels en rigs weer terug omgetoverd om de zware omstandigheden van de Maas te verslaan. Een sterke, dikdradige haak is hier een must, maar deze moet ook scherp zijn en blijven. Een Pro Line N-gen 5 haak voldoet hier in mijn ogen zeker aan en deze wordt dan ook door mij gebruikt.
Dit wordt de eerste nacht aan de Maas en nu ik ‘Vladimir’ (mijn muts uit het Noord-Oosten) weer op heb staan kan het bijna niet meer mis. Het is weer fris en een straffe Zuidwesten wind brengt flink wat nattigheid met zich mee. Dit is het najaarsweer uit het boekje! Het kan niet anders dan dat er iets staat te gebeuren zou je denken… De aanbeet laat lang op zich wachten maar is uiteindelijk toch daar. Snel zet ik de haakc waarna de lijn van de molen af begint te scheuren. Logge stoten volgen elkaar op en in een rap tempo snelt de vis richting mijn eigen kant. Deze ligt op zijn beurt weer vol met grote maaskeien dus ik moet snel handelen. Als een kip zonder kop loop ik over de keien met de vis mee, om op deze manier toch zo dicht mogelijk bij de vis te blijven. De drill verloopt verder niet al te moeilijk en als ik na een tiental minuuten de vis uit de diepte krijg is het ‘schepman Teun’ die de vis in één keer het net in krijgt. Een oerkreet galmt over het water, deze maasbak zit tussen de touwen en mijn dag kan niet meer stuk!
Een week later ben ik weer trouw aan de stek, er is deze week weer twee keer voer ingegaan en de nieuwe onderlijnen zijn ook alweer geknoopt. Het is maar een saaie nacht, geen visje dat ’s nachts het wateroppervlak doorbreekt laat staan een fluiter. Als ik die morgen er op wakker wordt en het slaapzand uit mijn ogen wrijf, zie ik dat er bezoek is op de stek. Een groepje grazers is op de emmer bollen afgekomen.
De deksel was er per ongeluk afgelaten en nu is het druk rond om de stek!!! Ik voer de grazers nog wat bollen en al snel blijkt dat er niet veel kwaads in deze beesten zit. Snel hierna pak ik in, vaar terug en vlucht naar de kermis die er in ons dorp gaande is! Hiermee is de blog alweer aan zijn einde, dus hierbij… vang ze in het resterende najaar en tot de volgende keer!
