Wiervissen in Engeland – Harry Wayne Barker

In dit artikel vertelt CC Moore’s Harry Wayne Barker over zijn wiervisserij op een lokaal water. Ondanks de gigantische hoeveelheid wier kan Harry hier toch uit de voeten zónder (voer)boot! In dit artikel laat hij zien hoe hij dat doet.

Harry aan het woord: Het is reeds volop zomer en de wateren ogen nu op hun best. Bomen staan in volle bloei, het wier op veel plekken tot aan het oppervlak en de karpers, die zijn hun actieve zomermodus na het paaifestijn. De zomer is echt een speciale periode om te vissen. Een beetje alles of niets. Dat laatste gebeurt vooral als het blakend heet is; in de intense hitte kan alles er zo levenloos doen uitzien.

En toch. Het is ons niet zelden voorgevallen om op het heetst van de dag een bloedrun van jewelste te krijgen met een regelrechte bak aan de andere kant van de lijn. Deze maand laat ik jullie zien hoe ik mijn locale water, Taverham Mill in Norfolk, aanpak. De vissen zijn een paar weken geleden afgepaaid en de visserij is sindsdien nogal tricky…

We komen midden in namiddag aan en de zon brandt op het water. Gelukkig staat er een welgekomen, verfrissend briesje veroorzaakt door de stokoude bomen rond het water. Taverham Mill is een oud grindgat, nog voor de oorlog gegraven, en heeft zowat alles wat een karperwater hebben moet: lelievelden, wier, grindplateau’s, eilanden en obstakels. Karperhaven, jawel! Dat resulteert natuurlijk in heel wat interessante spots en stekken en heel wat opties om te bevissen. Grof gezegd laat het water zich opdelen in twee grote baaien en een centraal gedeelte.

Groot wit blad

Er zijn heel wat opties aan dit water en eerlijk, het is geen sinecure maar eerder een uitdaging om precies voor die keuze te gaan waar je het meest overtuigd van bent dat je er beet zal krijgen. Als ik aankom probeer ik me niet door eerdere en recente vangsten of weetjes te laten beïnvloeden, maar eerder het hele water als een groot wit blad te beschouwen. Voorop staat vervolgens het vinden van vis en daarna pas beslis ik waar ik me zal installeren. Er zijn twee grote baaien op Taverham Mills, beiden verdeeld door een lang grindtalud. Aan de ene kant ervan is het dieper dan aan de andere.

De laatste tijd hoor ik dat de vissen vooral dieper zitten, maar bij het verkennen hielden ze zich duidelijk in het ondiepe op. Ik heb me aan het verste uiteinde van de baai gezet, in de hoop dat mijn rigs al in positie zouden liggen voordat de vissen in de late namiddag en avond mijn kant op zouden trekken. Op deze stek staat duidelijk een pak wier en het ligt boordevol lelies.

Stekjes zoeken

Heel wat vissers zullen automatisch hun heil gaan zoeken in een markerhengel om hun stekjes op dergelijke waters te vinden, maar ik gebruik liever de hengels waarmee ik vis. Ten eerste is dit water ongelooflijk wierrijk; van laag wier tot pakken aan het oppervlak. Het duurt dus best wel eventjes om een plekje te vinden waarmee je tevreden bent. Ik maak graag gebruik van mijn eigenlijke hengels om op zoek te gaan. Deze zijn ook opgespoeld met mono in tegenstelling tot de gevlochten lijnen die de meesten op hun markerhengel liggen hebben.

Ik besef dat de spots out there heel klein en soms zelfs onbestaande zijn. Ik probeer dus liever een goeie drop te vinden en krijgen dan het hele water met een markerhengel tot moes te meppen tot ik een beenhard plekje heb. Als je die drop met je eigenlijke hengels voelt ben je meteen aan het vissen, en als je die drop al met mono ?? ondanks de rek die erop zit – voelt, dan zal je zeker goed liggen. Hoe vaak gebeurt het immers dat je ergens een stekje met de markerhengel vind, je met je gewone hengel en lood naar die verdomde marker gooit en denkt van: “Heb ik dat plekje nu gemist?!”

Je voelt immers een veel zachtere drop dan die met je markerhengel, omdat je op je gewone hengels niet met gevlochten lijn vist. Een aanpak om zeker rekening mee te houden en eentje die waarschijnlijk niet om accuraat voeren vraagt!

Voeren in het wier

Tot op een bepaald punt moet je zeker accuraat zijn, want je wil toch dichtbij je haakaas voeren. Toch besluit ik doorgaans om te voeren met mijn katapult als ik in wier vis. Zo verspreid ik mijn aas toch iets meer in tegenstelling tot met de Spomb op een schone plek.

Afhankelijk van het type wier en de hoogte ervan voer ik graag toch wel enkele hengellengtes rondom mijn rigs. Zo wil ik de vissen doen bewegen en azen in mijn gebied. Kopje naar beneden, aasje oppikken en even verderop opnieuw en opnieuw tot ze mijn haakaas tegenkomen.

Deze manier van vissen en voeren leent zich ook perfect voor mijn favoriete onderlijn, namelijk de Hinge (Stiff) rig, waarbij ik krachtig drijvende pop-ups gebruik op een vrij lang stijf pop-up gedeelte.

Bij dergelijk verspreid voeren ben ik ervan overtuigd dat je beter af bent met hoger staande pop-ups en iets langere onderlijnen. De vissen zwemmen immers van het ene aasje naar het andere. Bijkomend voordeel is dat je bij het gebruik van deze rig ook nooit gehinderd wordt door het lage wier.

Stevig materiaal

De rust en het sfeertje aan dit unieke water is ongelooflijk, adembenemend zelfs! Ik heb al mijn hengels geclipt op drie verschillende zones: eentje vlakbij een groot lelieveld, eentje in een inhammetje en de laatste, mijn rechterhengel, tegen het kanttalud. De end tackle die ik gebruik kan wel een stootje hebben, zodat ik indien nodig genoeg druk kan zetten.

Sterkte is alles op wierrijke waters. Finetunen en dunne materialen gebruiken heeft weinig zin! Daarom gebruik ik altijd heavy duty stuff, van hoofdlijnen tot haken. Ik heb het hoogste vertrouwen in mijn hoofdlijn, een hoge kwaliteits mono die goed afzinkt maar ook zeer schuurbestendig is. Doordat er zoveel wier aanwezig is let ik enorm goed op de ligging van mijn lijn in het water. Op deze stek ligt er zelfs wier van het begin van mijn stek tot op de spot zelf?

Doordat er zoveel wier aanwezig is let ik enorm goed op de ligging van mijn lijn in het water.

In deze omstandigheden laat ik eerst het gedeelte lijn vlakbij mijn lood afzinken door mijn stok hoog te houden en de tijd te nemen om de lijn op eigen gewicht te laten afzakken; heel anders dan wanneer je de top van je hengel onder water zou steken. Pas lang daarna hang ik er een ultralichte hanger aan.

Torenhoog vertrouwen

Op ondiepe wateren als deze probeer ik altijd tot ??s avonds te wachten met het voeren. Zo is er minder kans dat vogels je bezig zien en op je voer beginnen te duiken. Ik wil met torenhoog vertrouwen zitten vissen, wetende dat er rondom mijn haakaas telkens een mooie zone bevoerd ligt.

Niet per se veel voer, maar wel hoogst attractief aas waar de vissen naar op zoek gaan zodra ze deze tegen komen. Bij het indraaien na iedere worp zit er telkens wat draadalg rondom mijn haak en lood heb. Dit goedje is haast onvermijdbaar, maar het betekent geen deuk in mijn vertrouwen. Draadalg ligt laag bij de grond, en mijn hinged stiffs staan daar mooi boven!

De nacht valt en de BBQ wordt aangestoken. We zakken languit en turen over het water. Rollende en springende vissen, bellen blazende karpers, kringen her en der; eigenlijk zover je kan zien. Perfecte omstandigheden voor een aanbeet in het holst van de nacht!

Lock down

Nog een belangrijk punt bij wiervissen is hoe je je molens afstelt. Het laatste wat je wil is dat een vis bij een aanbeet zich in wierbed na wierbed vastboort. Daarom zet ik mijn slip redelijk vast; de vis kan nog steeds lijn nemen maar moet daarvoor echt wel moeite doen. Op die manier tracht ik ze bij hun eerste run af te remmen en te vermijden dat ze zich in het wier vastboren. Achtersteunen die je lock down kan zetten zijn hierbij een must, snag ears op je beetmelders ook.

Tegen de morgen krijg ik een aanbeet op mijn middelste hengel. Bij het eerste licht kreeg ik een teken van leven en niet veel later had ik een beste schub op de mat liggen!

Niet veel later had ik een beste schub op de mat liggen!

Oogverblindend

Het was een aarzelende aanbeet, maar ik had de hengel direct in mijn handen. Zodoende kon ik ??m van de lelies weghouden en niet lang daarna netten. Het is me al opgevallen dat de beettijden op wierwateren vaak bij het eerste licht liggen, volgens mij heeft dat te maken met de zuurstofhuishouding. ??s Nachts kan die door de waterplanten immers een pak lager zijn! Je zal vaak zien dat spots vlakbij wierbedden vooral overdag nog een aanbeet kunnen opleveren, maar open water aanbeten zullen eerder ??s morgens vroeg zijn. Zeker de moeite waard om rekening mee te houden, en al helemaal voor hen die nachtjes tussen het werk vissen!

De vis zag er op de mat oogverblindend uit, een typische karper voor Taverham Mills; donker en heel karaktervol. Na het schieten van een paar plaatjes mag ‘ie weer zwemmen en gaan wij terug op pad. Wierwateren kunnen op eerste zicht moeilijk of zelfs onmogelijk lijken, maar met een beetje goed nadenken en bovenstaande punten in het achterhoofd kan je er veel meer uithalen dan je misschien eerst dacht. Veel succes!

Cheers,

Harry

Wil je meer weten over het aas dat Harry inzet bij zijn wiervisserij? Bezoek dan eens de website van CC Moore en zorg ook dat je de Facebookpage van een like’je voorziet om op de hoogte te blijven van de laatste nieuwtjes!