Winterbreak: Kilometers vreten voor de zon! – Erik Hurxkens

In dit artikel neemt Erik Hurxkens ons mee in zijn “winterbreak”, waarbij hij het diepe zuiden van Frankrijk bezoekt. Lees nu over zijn belevenissen tijdens een bliksemsessie van maar drie dagen!

Erik vertelt: Ik ben persoonlijk niet echt een wintervisser. Als de temperaturen richting het vriespunt zakken zul je mij normaliter niet snel aan de waterkant vinden. Ik begrijp dat vele andere vissers juist in deze tijd de rust aan de druk beviste wateren waarderen, maar voor mij is dat niet weggelegd. Met de zachte winters van de afgelopen jaren is de winterbreak echter een stuk korter geworden en hierdoor is het ook een stuk beter uit te houden! Het effect van deze zachte winters is nog meer merkbaar in het uiterste zuiden van Frankrijk, zeker in de gebieden rond de Middellandse Zee.

Met de zachte winters van de afgelopen jaren is de winterbreak echter een stuk korter geworden!

In het vroege najaar van 2019 heb ik dan ook besloten om de winterbreak nog meer te verkorten door twee sessies in dit gebied in te plannen. En aan het begin en n aan het einde van de winter…

Op de laatste zondag van november begonnen Mathijs en ik aan de reis van het 4-cijferig getal in kilometers. Ja, ruim 1250 kilometer hadden we voor de boeg en dit voor een driedaagse sessie. Gekkenwerk? In mijn ogen zeker niet. Ik heb niets tegen autorijden. Sterker nog, ik vind het zelfs leuk. Na een lange en vermoeiende reis, aangezien we besloten hadden om in de nacht te rijden, kwamen we aardig gebroken aan bij het eerste water wat op ons verlanglijstje stond. We hadden er bewust voor gekozen om op zondag te gaan rijden, zodat we op maandagochtend op de plek van bestemming zouden aankomen. Het bewuste water heeft niet heel veel bevisbare stekken en de kans dat er andere vissers aanwezig zijn op maandagochtend is vele malen kleiner dan bijvoorbeeld op vrijdag namiddag.

Tegenslagen

We hebben er nog even over nagedacht om de hele trip te cancelen, dit omdat er twee dagen voor vertrek een verschrikkelijk noodweer met hevige regenbuien door de regio Provence-Alpes-Cte d?Azur trok. De nieuwsberichten waren niet heel veelbelovend en sommige gebieden van deze streek waren compleet overstroomd. Uiteindelijk hebben we de gok genomen. Overstroomd was het niet, wel begrepen we van een bevriende visser dat het water blijkbaar een meter gestegen was en daarbij ook de watertemperatuur met bijna 10 graden gedaald ten opzichte van twee weken daarvoor. “Niet gunstig!” was het eerste wat we dachten, maar aangezien de omgeving en de prachtige stekken aan dit water ons wel beviel, besloten we het er toch op te wagen.

Het weer was heerlijk en we vertoefden overdag in ons t-shirt in de mediterraanse zon, terwijl het bijna december was. De eerste twee dagen gingen snel n visloos voorbij. Het plotseling dalen van de watertemperatuur speelde ons duidelijk parten. De laatste ochtend wisten we uiteindelijk allebei een vis te vangen, twee mooie spiegels. Die van Mathijs net een paar kilootjes zwaarder dan de mijne. Het leken wel zusjes! We hebben heerlijk genoten van de fantastische zonnige dagen, maar uiteindelijk was dit niet de sessie geworden waar we al die kilometers voor hadden gemaakt. Ik besloot tijdens de lange terugreis dan ook dat ik snel weer terug zou keren!

Een nieuwe poging

Tijdens de drie koudste maanden van het jaar; december, januari en februari, heb ik de weerberichten in de regio goed in de gaten gehouden en het werd me als snel duidelijk dat de temperaturen nauwelijks onder de 7 8 graden komen. Overdag is het veelal zonnig met 15 graden celsius. Echt winter wordt het dan ook niet en ik kon niet wachten om weer terug te gaan. Deze keer plande ik de trip met Don. We besloten de eerste week van maart de lange reis naar het zuiden weer te maken. Ik gaf nog steeds de voorkeur aan het aankomen bij het water op maandagochtend, alleen het kilometers vreten in de nachtelijke uren hadden we deze keer ingeruild voor een zondag rit met een hotelovernachting van zondag op maandag.

Deze keer kwamen we een stuk fitter aan bij het water. Bij aankomst viel mij gelijk op dat het water enorm gestegen was ten opzichte van een paar maanden geleden. Het water stond ruim drie meter hoger en nagenoeg alle stekken van waar je het water kon bevissen waren overspoeld. We hebben nog even de tijd genomen om enkele andere stekopties te bekijken, maar we waren er al vlug uit dat dit hem niet ging worden…

Het water stond ruim drie meter hoger en nagenoeg alle stekken van waar je het water kon bevissen waren overspoeld.

Gelukkig hadden we vooraf al enkele alternatieven op onze wish-list gezet, maar toch nog maar even contact opgenomen met een bevriende visser die wat meer ervaring in deze regio heeft. Al gauw hadden we een alternatief water op het oog en werd Google Maps weer ingeschakeld voor een 1,5 uur durende rit naar het zuidwesten. Die extra kilometers maken nu ook niet meer uit, spraken we overtuigend uit tegen onszelf. Hier blijven was immers geen optie!

Het onbekende

Bij het nieuwe water aangekomen kwamen we al snel tot de conclusie dat dit het water voor de komende drie dagen ging worden. Het betrof een rustig gelegen grindafgraving van meer dan 35 hectare. In eerste instantie leek het mij erg ondiep, maar uiteindelijk bleek dit zeker niet aan de orde te zijn. Het bodemverloop was zelfs grillig met maximale dieptes tot zeven meter! Na een uitvoerig rondje rond het water vonden we al snel een stek waar vanuit we een groot deel van het water konden bevissen. Onze voorkeur ging er naar uit om zowel enkele zonnige plekken in de oever als de diepere stekken te kunnen bevissen.

We besloten om niet heel veel te gaan voeren. De watertemperatuur was rond de 12 graden en we hadden het vermoeden dat de meeste vissen toch wel in de wintermodus zouden zitten wat betreft hun aasgedrag. Ons voer bestond uit een emmer halve 20 milimeter en hele 15 milimeter Mainline Spicy Crab boilies en een emmer volgens hetzelfde recept met de nieuwe Mainline Fruity Tuna High Impact boilies. Daarnaast voerde we ook wat tijgernoten bij om het plaatje compleet te maken.

Eerste bak

Na alle hengels op de gewenste plekken te hebben gedropt en een bord macaroni naar binnen gewerkt te hebben zijn we snel in slaap gevallen. Het was een lange en vermoeiende dag geweest. Terwijl we vroeg in de ochtend aan de koffie zaten liep de eerste hengel af! We zaten meteen in de actie modus. Na een lange, maar stevige dril vanuit de boot konden we de eerste vis het net in loodsen.

Heerlijk, de eerste vis en meteen een dikke ook…

We hadden in eerste instantie nog niet meteen door dat het een 20 kilo plus vis betrof, maar tijdens het verplaatsen van de vis van het schepnet naar de retention sling werd ons dit al snel duidelijk. Vlug de weegschaal erbij en de naald bleef steken op 20,5 kilo. Heerlijk, de eerste vis en meteen een dikke ook… Wat ons restte was een gezamenlijk vreugdendansje aan het water! We besloten om snel de hengel terug te plaatsen en de hoeveelheid voer op deze plek te verdubbelen. Als er dit formaat vissen over je voerplek heen komen, is er na enkele minuten niet veel meer van over was ons devies…

Het loopt lekker door

Dezelfde middag kregen we weer een run. Ook ditmaal op een hengel die gepositioneerd was op een diepte van vijf meter. Ook dit bleek een mooi getekende spiegel te zijn, weliswaar iets lichter van gewicht. Ook hier besloten we de hoeveelheid aas te verhogen en het wat meer over de stek te verspreiden, dit zodat de eventueel aanwezige vissen zich blijven verplaatsen op de voerstek. De hele dag was het heerlijk zonnig en aangezien we onderaan een dijk zaten, kwam de gevoelstemperatuur al snel bij de 20 graden in de buurt. Heerlijk toch, zo begin maart!

Opvallend was dat we beide vissen gevangen hadden op standaard bodemaas en niet op de rigs voorzien van fluor pop-ups. Ik besloot dan ook met alle vier mijn hengels te gaan vissen met de vrij simpele en gemakkelijk te knopen German rig. Het voordeel van deze rig is dat men, door gebruik te maken van bait-floss, deze kan voorzien van nagenoeg elk type haakaas. Twee van de rigs beaasde ik met een 20 milimeter Mainline High Impact Fruity Tuna boilie en de andere twee met tijgernoten afgetopt met fake mais. Nadat we die avond van de heldere hemel vol met sterren hadden genoten gingen we met een gerustgesteld gevoel de nacht in.

Voorjaar

Wederom was de nacht rustig gebleven en al vroeg in de ochtend kwam de zon weer tevoorschijn. De fluitende vogels gaven ons het gevoel dat de lente begonnen was en de meeste bomen en struiken om ons heen vertoonden al de eerste knoppen. Ook het meerkoet koppel op het water liet al van zich horen alsof het voorjaar in volle gang was. Het leek erop dat ook de vis wakker werd gemaakt door de eerste zonnestralen, want tijdens het nuttigen van een eenvoudig ontbijt liep de volgende hengel af! Het was dezelfde hengel als gistermiddag en weer verschalkte een spiegelkarper zich aan de enkele 20 milimeter boilie.

Tijdens het nuttigen van een eenvoudig ontbijt liep de volgende hengel af!

We genoten van het fotomoment in de zon. De vis werd teruggezet en we dropten ook de rig weer nauwkeurig terug op het waypoint in de GPS op de dieptemeter. Het vissen met een rubberboot geniet van mij altijd de voorkeur. Je kunt dan perfect voelen of je haakaas goed ligt en het is ideaal om je stek aan te voeren. Tevens kan ik extra genieten van het drillen van een vis vanuit een boot.

Een last-minute vis

We wisten hierna nog enkele vissen te vangen. Zelfs tijdens het inpakken op de laatste dag kregen we nog een run en wist ik een sterke schubkarper te landen. Beide sessies werden overschaduwd door overstromingen, maar de dagen dat we uiteindelijk gevist hebben waren zonovergoten met aangename temperaturen. Natuurlijk moet je er de nodige kilometers voor afleggen en dit is niet voor iedereen weggelegd. Zeker de laatste sessie was redelijk succesvol en wat mij bijgebleven is dat het blijkbaar nog steeds mogelijk is om te avonturieren en op plekken terecht te komen waar je dagenlang niemand tegenkomt.

Deze twee sessies hebben er in ieder geval voor gezorgd dat de winter een stuk korter geworden is! Ik kijk nu al enigszins uit naar de volgende winter, iets dat voor mij een uniek feit is… Laat nu eerst maar het voorjaar hier in Nederland beginnen!

Voor diegene die het geluk nog niet gehad hebben, veel succes met vangen van je eerste vis van 2020!

Erik Hurxkens

Wil je meer zien van Erik, volg hem dan op Instagram!Als je genteresseerd in meer vette content van Trakker Team Benelux, volg dan hun playlist op YouTube of hun Instagram pagina!