Winterveertigers: de ijskoude tactiek van Emiel Geerts

Succesverhalen zijn altijd leuk om te lezen, maar we willen natuurlijk vooral weten HOE deze successen tot stand zijn gekomen. Onze eigen Emiel Geerts vertelt in dit artikel hoe hij onder barre omstandigheden een droomsessie wist te draaien en zelfs zijn PB wist te verbreken!


Emiel aan het woord: Om het verhaal meteen slecht te beginnen kan ik jullie vertellen dat vismaat Cyriel en ik met de handen in het haar zaten. We hadden een wintersessie voor de boeg en het liep stroever dan stroef. We blankten volop en alles wat we probeerden draaide uit op niets. De vissen wilden gewoon niet eten en er was geen enkele vorm van activiteit te bespeuren…

Wat we ook probeerden, niets leek te werken.

#To the bone

Uiteraard wisten we op voorhand al dat het taai zou gaan worden en we waren hier ook op voorbereid. Gelijk hadden we door dat de ’trukendoos’ opengegooid moest worden. Onze tactiek tijdens de eerste nachten bestond uit minimaal voeren. Dit deden we voornamelijk om de rest van de sessie niet met verzadigde vissen opgescheept te zitten. Als het uiteindelijk toch zou gaan lopen, konden we eventueel de voerhoeveelheid op gaan schroeven.

Het voer dat de heren klaargemaakt hadden zag er in ieder geval fantastisch uit!

Qua voer gebruikten we dus oplosbare pellets, grondvoer, gecrushte boilies en maden. Allemaal mega goed te verteren om verzadiging te voorkomen. Hier voerden we in de eerste nachten telkens maar één of twee goede handen bij per hengel.

Afzien is genieten

Na vier nachten blanken zakte de moed ons toch echt wel in onze schoenen. Er moest wat gaan veranderen!

Ik besloot mijn ogen voor de komende uren niet van het water te houden.

Op de vierde dag scheen het zonnetje redelijk strak over het water. Ik besloot mijn ogen voor de komende uren niet van het water te houden. Ik wilde elke soort van activiteit direct waarnemen en zodat ik er gelijk op kon reageren.

Observeren, een straf is het niet!

Vier van de zes hengels werden ingedraaid en klaargemaakt. De andere twee lieten we liggen omdat deze voor ons gevoel niet beter konden liggen. Uiteindelijk was daar EINDELIJK het teken van leven.

Een draaiende vis in de winter kan van cruciaal belang zijn.

We zagen een vis draaien strak in de overkant, op ongeveer één meter afstand van de stek waar we toen lagen. Vissen kan soms ZO bizar zijn… Dit soort zaken maken het juist zo interessant, vind ik. Hierdoor ga je pas écht nadenken over je gekozen systeem en tactieken!

Nieuwe moed

Uiteraard zorgen zulke dingen voor vertrouwen. We besloten ervoor om ons nu te richten op het vissen strak in de overkant. We plaatsen uiteraard een hengel pal op de ‘springstek’ en probeerden deze diepte ook voor andere hengels aan te houden en de trukendoos open te gooien. Omdat we wisten dat het hier stikte van de kreeftjes, werd ons geheime wapen bovengehaald.

De vissen zaten prima in hun ‘wintervacht’, mede dankzij deze beesten!

De laatste maand was er slechts één vis gevangen. Die vis zat ontzettend goed/dik in zijn vlees. We wisten dat ze nog wel moesten eten, de vraag luidde enkel hoe we ze konden triggeren. We hadden op voorhand ingevroren zoetwaterkreeftjes gekocht en besloten deze grof te vermalen in de blender. Deze ging ik voeren en hier zou ik met een pop-up op gaan vissen.

Als je weet dat er zulke vissen zwemmen, begint het toch aardig te jeuken! 😉

Bull’s eye!

De hengel waar we de vis zagen draaien lag strak in. Hij werd letterlijk één meter verder geplaatst dan waar deze eerst lag… Je raadt het al, hij tetterde af en we trapten gelijk af met een veertiger. En jawel, de grofgemalen kreeften leken een schot in de roos te zijn toen de tweede hengel ook gelijk afliep. BIZAR!

Een heerlijke aftrapper die voor heel wat vertrouwen zorgde.

Ook Cyriel zijn vis mocht er wezen. We besloten om in deze zone met twee hengels te blijven vissen. We wilde het ook niet verstoren en we verwachtte beiden dat de vissen actiever zouden gaan worden. Zien eten, doet eten. Toch?

Ook Cyriel was toe aan wat wintergoud.

Zien eten…

Blijkbaar klopte dit gezegde voor ons wel, want ook ’s nachts moeten we uit de voeten. De code leek gekraakt. Het was nu een kwestie van doorzetten in dit koude weer en bovendien keihard afromen. Uiteindelijk wisten we in de laatste dagen maar liefst vijftien vissen te vangen en deze wintersessie om te zetten tot een droomsessie. Als kers op de taart wisten we mijn PB nog te verscherpen naar ruim 24,5 kilo spiegelgeweld!

De kers op de overvolle taart. Wát een droomsessie!

Op naar meer wintersucces!

Emiel Geerts


Volg Emiel op Instagram om op de hoogte te blijven van zijn visavonturen en check ook zeker zijn laatst bijdrage op de KWO Community!

Bekijk ook