Zomerstormen, lege spoelen en een omgeslagen boot – Een Frans avontuur van Ruud Schoefs

In dit artikel vertelt Nash teammember Ruud Schoefs over een avontuurlijke Franse sessie die hij eind augustus vorig jaar samen met een maat beleefde. Het weer was behoorlijk onstuimig en de mannen kregen de nodige tegenslagen te verduren, maar de vis was compleet los… Hoe de sessie verliep check je in dit artikel!

Ruud vertelt: Graag neem ik jullie mee naar een Frans avontuur eind augustus vorig jaar. Tijdens het begin van de vakantie kon je me al veel in het buitenland vinden, waar ik verschillende openbare wateren in meerdere landen beviste. Als ik aan het einde zomer nog enkele dagen vrij zou hebben, besluit ik om nog een korte trip te plannen. We hebben drie volledige dagen om ons plannetje te doen slagen… Het liep totaal niet zoals gepland. Nieuwe wateren hebben vaak een addertje onder het gras, en dat was deze keer niet anders!

Off we go

We besluiten om ‘s avonds te vertrekken richting het water, niet om een extra nachtje kunnen vissen, maar om de vissen weer te voorzien van voer. Mijn vrouw verklaart ons gek, maar we reden enkele dagen van tevoren al naar Frankrijk om de vissen te voorzien van voer.

Ditzelfde ritueel herhalen we dus ook de avond van aankomst en we wachtte tot de ochtend om de lijnen uit te varen. Daar aangekomen merkten we meteen op dat het weer hier erg verschillend was met thuis. We kregen hier te maken met enkele zomerse stormen! De wind en regen moesten we er dus bijnemen de komende dagen. Niet getreurd natuurlijk, we dachten dat dit wel in ons voordeel zou kunnen spelen. Extra zuurstof in het water kan uiteraard geen kwaad tijdens de warmere maanden van het jaar!

Obstakelvisserij

Na het voeren brengen we al ons materiaal in gereedheid om ’s ochtends bij het eerste zonlicht de lijnen uit te kunnen varen. Na een onstuimig en kort nachtje besloten we om nog even te wachten… De wind was zo krachtig dat we het niet zagen zitten om te water te gaan en onze weerapp zei dat de wind zijn maximum had bereikt. We leggen de hengels daardoor met enkele uren vertraging en de nodige moeite op de voerstek.

Na een onstuimig en kort nachtje besloten we om nog even te wachten…

Het is een eind varen en onderweg zijn er meerdere obstakels te vinden, in combinatie met de wind zorgt dit ervoor dat deze actie veel tijd in beslag neemt. Toch hoefden we niet lang te wachten op de eerste aanbeet! We zijn nog volop bezig met het inleggen van de hengels met de boot, wanneer we een harde run krijgen. We maken rechtsomkeer en varen volle gas naar de kant. We nemen de hengel en het schepnet, en maken koers richting de vis. Het is een hele klus om een goede koers aan te houden en gelijktijdig de obstakels op en onder water te ontwijken.

We stoppen bij een ingevallen jagershutje dat 200 meter ver in het water staat en trachten de dril vanaf daar tot een goed einde te brengen. Het kostte veel moeite en we ondervinden dat het hard werken zal zijn om elke vis succesvol te landen. Dit ritueel herhaalden we ettelijke keren. We vingen ons te pletter maar het koste zoveel energie, concentratie en batterijen dat we besloten om naar andere stek te verkassen.

Change of mind

Tijdens het vallen van de avond gaan we opnieuw voeren in dezelfde zone maar dan tweehonderd meter naar links. We deden dit omdat de wind niet zou afnemen en omdat de andere stek functioneler is en vooral minder obstakels met zich mee brengt tijdens het uitvaren van de hengels. We besloten de nacht wederom niet te vissen en het voer zijn werk te laten doen. We kaarten ondertussen gezellig na over onze vangsten en kunnen heerlijk bijslapen na onze eerste woelige dag.

Wanneer de wekker af gaat, besluiten we ons geluk te beproeven op de nieuwe stek en ook hier hebben we vrijwel meteen te maken met tegenslag. We hebben namelijk bij het terug varen te maken met een lege spoel. We merken dus meteen op dat het vanop deze stek nog verder varen is om het grote plateau te bevissen. Helaas wil dit zeggen dat er één van ons moet zwemmen om zo een extra spoel te gaan halen. Matheus offert zich op en zwemt naar de kant om één hengel op te offeren en de spoel ervan af te halen. Van deze spoel leggen we dan een vijftigtal meter extra draad op de andere molen, waardoor we de hengel niet opnieuw 450 meter hoeven uit te varen.

We houden deze spoel ook bij ons tijdens het uitleggen van andere hengels. Dit bleek een goede zet te zijn, want ook op de andere hengels was dit nodig om toch net wat meer lijncapaciteit te hebben. We besluiten daarom met minder hengels verder te vissen. We hebben dan ieder twee hengels en de andere hengel(s) leggen we op goed geluk niet ver uit eigen kant.

Volop actie

Voldaan sta ik naar onze set up te kijken wanneer alles weer op zijn plek ligt. Dit gaf ons de kans om eindelijk een ontbijtje klaar te maken. De eerste aanbeet laat echter vrijwel meteen van zich horen. We doen ons vuurtje uit, leggen het spek aan de kant en varen met een nog lege maag op volle snelheid naar de vis.  

Na een kort gevecht glijd een schub het net in. De snelheid waarmee deze vis zich meldt, is alvast veelbelovend voor de rest van de dag. We vrezen een tekort aan batterijen… De aanbeten volgden elkaar inderdaad snel na elkaar op en door het weer zijn we verplicht om steeds met z’n tweeën het water op te gaan. Door de vele aanbeten en het dreigend tekort aan batterijen, moesten we enkele bewuste aanpassingen maken. We fotografeerden daarom de vissen vanuit de boot, we legden steeds voldoende voer, reserve rigs en lood in de boot zodat we minder hoefden te varen en de hengel sneller terug te water hadden. Deze tactiek bleek goed uit te pakken en was meer dan nodig, want deze stek leverde namelijk nog meer aanbeten op.

Ondanks het aardig opkrikken van de voerhoeveelheid, lijken de vissen nog sneller de weg naar ons aas te vinden en dit zorgt voor onrealistische taferelen. We droppen de hengels, strooien enkele kilo’s Scopex Squids, Tuna’s en tijgernoten op de voerstrook en varen terug naar de kant.

Ondanks het aardig opkrikken van de voerhoeveelheid, lijken de vissen nog sneller de weg naar ons aas te vinden…

We krijgen niet de tijd om de hengel op de rodpod te leggen, want onmiddellijk gaat hij er vandoor. Gek toch, hoe kan het dat je haakaas zo snel opgenomen wordt in zo’n grote berg voer? Het gemiddeld gewicht had misschien wat hoger gemogen, maar eigenlijk genoten we gewoon enorm hard van de actie.

Wind en kleine bootjes

Wanneer er tussendoor een dertiger voorbijkomt, zijn we super tevreden. We genieten met een grote G, want de moeite die we deden werd rijkelijk beloond. Niet veel later hebben we weer een aanbeet. Na enkele meters varen vertrekt ook de volgende hengel, dit betekende dat we ons moesten opsplitsen en beiden met één hengel in een bootje zaten. Matheus is de obstakels snel voorbij, maar ik kreeg het moeilijk.

De wind blaast me harder af dan ik dacht, zo hard zelfs dat ik met de middelste hengel in een andere hengel van mezelf vaar. Deze boot had geen bakje met materialen, dus ook geen schaartjes of andere hulpmiddelen om mezelf te bevrijden. Wat er toen gebeurde was waanzin en zelfs levensgevaarlijk… Ik probeer de lijn die vast zit in de motor over te krijgen door het maken van snelle bewegingen over een metalen onderdeel van de motor. Dit lukte me, alleen is de andere draad nu ook rond de motor verwikkeld.

Wat er toen gebeurde was waanzin en zelfs levensgevaarlijk…

Wanneer ik deze ook probeer los te krijgen, loopt het mis in mijn veel te kleine 1,60 meter boot. Ik leun met mijn volle gewicht op de spiegel waardoor de boot water hapt en omslaat. De batterij en het schepnet zinken meteen naar de bodem, gelukkig weet ik wel de hengel nog te grijpen. Daar lig ik dan, in het water met mijn waadpak aan en één hengel in mijn hand. Ik dobber aan mijn omgekeerd bootje. Ik probeer te watertrappelen en ik krijg de boot terug gekanteld. Ik gooi de hengel erin en wacht tot Matheus klaar is met zijn vis, om mij te helpen.

Tegenslag

Enkele minuten later ben ik al aardig afgedreven, maar is er hulp onderweg. Na heel wat hulp en gestuntel geraak ik met waadpak terug in de boot waarna we met Matheus zijn boot toch nog achter de vis aan kunnen gaan. Wonder boven wonder zit de vis er nog aan, alleen heeft deze zich rond een boei gezwommen.  Wanneer we dichterbij komen valt de lijn ineens slap, lijnbreuk!

Over tegenslag gesproken: één komt nooit alleen zeker? Ik verfris me op de kant en Matheus brengt alles terug in gereedheid waarna we wederom de hengels spot on leggen. Wanneer de dag naar het einde loopt en we amper tijd hebben gehad om te bekomen, zitten we maar met één vraag: “Hebben we nog voldoende stroom voor morgen?”. Beiden weten we dat het antwoord negatief is en bedenken daarom een nieuw plannetje. We gebruiken de tweede boot als sleepboot, zo kunnen we twee hengels gelijktijdig uitleggen.

De laatste loodjes

We hebben de wind mee als we terug naar de kant willen, waardoor we amper tot niet moesten roeien. We moesten enkel sturen naar de juiste richting. Alle kleine beetjes hielpen ons om het maximale te halen uit onze laatste dag. We besloten toen om ’s nachts niet meer te voeren, want naast onze accu’s begon ook ons voer goed te minderen. Tijd voor wat ontspanning wanneer we de lijnen uit het water halen. We schenken wat lekkers in en kijken een film voor we naar dromenland vertrekken. ’s Morgens werden we later wakker dan gehoopt, we waren namelijk vergeten om een wekker te zetten. We waren dan wel weer goed uitgerust om de hele dag volle bak te kunnen vissen!

Onze tactiek van de sleepboot en twee hengels per keer uitleggen werkt, waardoor we vrij vlot onze vier verre hengels in het water hebben. Het betere weer in combinatie met de zeer goede vangsten van afgelopen dagen, zorgde ervoor dat we een zeer ontspannen gevoel hadden en de sessie zo rustig konden uitvissen. Ons enigste doel was nog een veertiger kunnen vangen, want deze zouden hier echt wel moeten zwemmen!

We leggen twee hengels single hookbait in en op de andere hengels schroeven we de voerhoeveelheid nogmaals op. Doordat het weekend stilletjes op gang kwam, kwamen ook de lokale vissers rijkelijk rondom ons zitten. We besloten nog even verder te vissen maar startten al met het opruimen van de Titan en alles wat daarin lag. Ondanks de verschillende aanpakken, bleven enkel de kleinere vissen zich melden. We konden er echter niet rouwig om zijn, de trip was immers al geslaagd!

Wanneer ik terugblik op deze sessie, stond het onstuimige weer centraal. Maar dat zal vast en zeker een positieve invloed hebben gehad op de aanbeten. Als we hier nog terug komen zal het vissen op een heel andere manier zijn, misschien daarover later meer. Tot snel!

Succes aan de waterkant!

Ruud Schoefs

Meer avonturen van de Nash mannen zien? Check dan de Brand Page op KWO of hun sociale media!