Actief penvissen in het voorjaar – De aanpak van Sander van Duinen-Kaars

Actief blijven en mobiel vissen: belangrijke speerpunten uit de penvisserij van Sander! De loodsystemen worden ingeruild voor enkel een pennetje en in korte tijd worden meerdere stekjes aangedaan. In dit artikel blikt Sander terug op een aantal bijzondere vangsten en deelt hij nuttige tips over zijn aanpak!

Sander aan het woord: Als loodvisser concentreer ik mij vaak op de wat grotere of bijzondere Nederlandse karpers. Vanaf het voorjaar tot diep in het najaar ben ik bezig met het zoeken van onze gevinde vrienden. De drang en wil om te vissen is er altijd en gelukkig heb ik een vrouw die mij daar volop in steunt. Daarom ga ik in de winter en het voorjaar graag met de penhengel op pad!

Hoe ‘cool’ is deze aanpak?

Wanneer ik ga pennen, maak ik ongeveer twintig plekjes aan. Vervolgens laat ik deze anderhalf uur “rijpen” zodat ze de tijd krijgen om een karper te lokken. Zodra de anderhalf uur om is, ga ik de gemaakte plekjes één voor één af. Zelfs als ik op sommige stekjes geen activiteit zie, laat ik toch even het pennetje zakken. Je weet immers maar nooit…

Elk plekje gun ik ongeveer tien minuten. Krijg ik geen tikje of zie ik geen belletje, dan ga ik verder naar de volgende plek. “10 minuten? Dat is wel heel kort”, hoor ik meerdere denken en dat ergens klopt dat. De penstekjes die ik maak zijn echter nog geen halve vierkante meter groot. Als er een vis op ligt en die aan het azen is, dan danst het pennetje of gaat hij iets onder. Ligt er vis? Dan zou je het dus direct moeten merken. Eigenlijk haak ik al mijn vissen met de pen binnen vijf minuten, hoe snel en cool is dat?!

Verfijnd vissen is de sleutel

De winter en het voorjaar brengen moeilijke omstandigheden met zich mee, dat is een ding dat zeker is. Naar mijn mening ben je, zeker op de taaie dagen, als penvisser een stap voor ten opzichte van de statische vissers. Door die twintig gemaakte voerplekjes vis je een heel groot gedeelte van een waterstelsel af, ben je een stuk mobieler en is de kans veel groter dat je de (passieve) vissen weet te vinden!

Omdat ik negen van de tien keer onder mijn hengeltop vis, vis ik een stuk subtieler en meer op gevoel dan wanneer ik met lood vis. Je ziet ook een stuk meer als de visserij zich voor je voeten afspeelt. In het prille voorjaar is dat verfijnde vissen zeker een groot voordeel!

Negen van de tien keer vis ik recht onder mijn hengeltop.

Korte sessies

Eind januari stapte ik uit mijn auto op de parkeerplaats nabij het water. Ik pakte snel mijn vouwfiets en het emmertje voer. Mijn “voertje” is heel praktisch en komt uit het gamma van Visaasonline. Een combi van Franse tarwe, hennep en gemalen hennep, wat voor een goed wolkend effect zorgt. Ik fietste langs wat slotenstelsels om hier en daar wat stekjes aan te voeren. Ik had voor deze sessie ongeveer zes uur de tijd, min anderhalf uur van het “rijpen”.

Een koude kille dag

Ik had een tiental plekjes gemaakt en bij aankomst keek ik eerst even naar de (halve) vierkante meter waar ik kort geleden het voer te water heb gelaten. Daar zag ik een paar hele kleine belletjes en dacht: “Hier moet het vandaag gaan gebeuren!” Bij de andere stekjes had ik nog geen tikje gehad…

Bruggen zijn in over het algemeen een goede winterholding.

De plek waar ik toen stond ligt naast een bruggetje met twee hele grote bomen die in het water hangen. Ik liet het pennetje vanaf de brug strak tegen de takken naar beneden zakken. In mijn ogen een echte winterholding! Het water was hier ook wat troebeler en dat gaf mij nog meer vertrouwen.

Het pennetje is zo afgesteld dat het laatste loodje op de bodem ligt en de antenne een halve centimeter boven het water uitsteekt. Op het moment dat een vis het aas opzuigt en haar kop na het opnemen weer in de normale pose begeeft, schiet het pennetje meteen een centimeter of vijf naar boven.

Wat een vis

De belletjes bleven maar omhoog komen, iets wat mij zeer positief stemde. Het pennetje kreeg zo nu en dan een tikkie en het was duidelijk dat een vis zich tegoed deed aan mijn voer. Na een paar minuten werd ik wat ongeduldig, want ik hoopte op een snelle aanbeet. Na opnieuw te hebben ingelegd, wat overigens geen ‘lawaai’ van lood met zich meebrengt en wat je dus prima regelmatig kunt doen, zie ik het pennetje een beetje onder gaan. Ik veegde de tranen uit mijn gezicht (van de koude noordenwind) en op dat moment zag ik mijn pennetje met een noodgang een aantal centimeter naar boven komen.

Ik sloeg aan en de vis kwam meteen tegen de takken omhoog. Ik zag dat het om een volschub ging, een echte karaktervis! Mijn hart zat in mijn keel want de vis wil met alle krachten de takken onder. Ik blokte met al mijn ‘dril skills’ de vis en gelukkig draaide ze! Ze bleef een paar minuten onder de top beuken alvorens ik haar het net in dirigeerde.

Het moet niet zo zijn dat je bij het drillen, op zo’n gevaarlijke plek, het schepnet nog ik elkaar moet zetten. Ik checkte de vis en wat een prachtige volschub was het. Een fantastische vis die al vele jaren op de teller heeft staan en dat straalde er ook vanaf. Ik balde mijn vuist en zei zacht: “YES, lekkeeeeer!”

Ik onthaakte de vis in het net en liet ‘m nog even in het water liggen. Snel heb ik mijn vrouw gebeld om de vangst te delen. Vervolgens pakte ik mijn onthaakmat die ik nat had gemaakt en zette het statief klaar om een paar ‘selfies’ te maken. Normaal komt mijn vrouw altijd foto’s maken van mijn vangsten, maar ze was met onze vier kinderen op stap dus ik was op mezelf aangewezen. Ik woog deze karakter vis, een prachtige dertiger. Na het fotoritueel liet ik haar weer zwemmen.

Dat pennen is echt zo gek nog niet. Ik zou zeggen: “Probeer het eens!”

Sander van Duinen-Kaars

Op zoek naar nog meer tips en tricks voor het voorjaar? Klik dan hier!