Alijn’s “Het Heilige Beest” – Recensie Mark Hoedemakers
“Of je het manuscript van m’n boek wil nalezen, Mark.” Het was de tweede keer dat Alijn me de vraag moest stellen. Niet dat ik het de eerste keer niet gehoord had, het klonk alleen een beetje vreemd.
De Vriendendienst…
Ik herinner me nog een vraag van mijnentwege aan hem, uit een telefoongesprek van lang geleden, in 2002 om precies te zijn. Ja, zo’n triviale dingen onthoud ik. Dat, en beelden. In namen op gezichten plakken ben ik dan weer slecht. “Gaat het bij deze twee blijven, of komt er nog eentje?” vroeg ik aan meneer Danau, in een tijd dat ik nog een nobele onbekende voor hem was. Hij bleef me het antwoord schuldig, al denk ik dat hij het na het pas verschijnen van ‘Tegen de Stroom in’ al wel wist. Een op karper vissende schrijver ben je of ben je niet. Er is wel een tussenweg, maar die is hobbelig als een pas geploegd veld. Je kan er wel over lopen, maar de kans op een verzwikte enkel is even groot als een blank bij vriesweer in februari. Als een karpervisser tegen het lijf lopen in Zwolle, tijdens het eerste weekend van diezelfde maand. U begrijpt me wel. I rest my case.
Ondanks het chronisch tijdsgebrek waaronder ik al gebukt ging in december, zei ik volmondig: “ja,” op Alijn’s vraag. Een vriendendienst en tevens een eer. ‘k Was natuurlijk volgens hem kandidaat bij uitstek, aangezien ik nogal een pietje precies ben als het op onze moedertaal en haar schrijfwijze aankomt. Maar dat geheel terzijde. Ik vond en vind het nog steeds een eer, om als liefhebber van karperlectuur een boek te mogen ontdekken als eerste, nog voor het van de drukpersen rolt en in een kaft gegoten wordt.
En zo begon een queeste naar zetduivels in Danau’s Nieuwe Testament. Een boeiende zoektocht waarbij vooral de verhalen bleven hangen. Flarden tekst die je pas sluit na de laatste letter van het laatste woord. Puur genieten van vissersavonturen. En na het openen en sluiten van vele pdf’s, kon ik het volgende besluiten:
Het Heilige Beest
Een hart dat overloopt van passie voor karper. Een gevleugelde pen, gedrenkt in zoet water. De gave om een lezer mee te zuigen in een prachtig verwoord verhaal. Drie belangrijke kenmerken voor een visser die boeken pleegt. Alijn bezit ze godzijdank alle drie, en dat proef je opnieuw en overduidelijk in zijn vierde pennenvrucht:
Dit boek neemt de draad op waar ‘Karper en Andere Muzen’ hem achterliet. Het verstrijken der jaren heeft duidelijk geen vat op de drive die Alijn, vissend op de meest tot de verbeelding sprekende zoetwatervis van onze contreien, van heinde naar verre stuurde. Van Limburgse grindbodem naar Vlaamse zandgrond en terug. Van mystieke Scheldemeanders tot verborgen pareltjes aan de andere kant van de taalgrens. Van Duitse, amper bewandelde paden naar het nog steeds immens tot de verbeelding sprekende Rainbow Lake. Dompel je onder in dit boek en herbeleef het mee, alsof je je aan ’s mans zijde waant.
‘Het Heilige Beest’ is een ode aan een levenswandel, aan een grenzeloos verlangen naar de waterkant. Aan de rijke Nederlandse taal, dubbele bodems en subtiele humor. Aan het nageslacht ook, want ooit zal het kleine mannetje van nu, vol fierheid het oeuvre van zijn vader ter hand nemen.
Het mag na al die jaren duidelijk zijn dat Alijn niet alleen een begenadigd visser is. Hij is tevens één van de weinige vissende woordkunstenaars die een blijvende voetafdruk nalaat in de Nederlandstalige karperliteratuur en in de ziel van menig lotgenoot. Ik ben zelf alvast blij dat ik me een vierde keer heb laten raken. En of het ‘raak’ was!
Tijd voor wierook, goud en mirre. Het Heilige Beest is geboren…
Mark met De Rijen, een vis die Alijn niet wist te vangen tijdens zijn periode op Heikant.
