Boustails – de vangst van Witlip

Al vele keren zag Boudewijn Margadant een mooie karper dit voorjaar. De schub had een specifiek kenmerk: een witte lip, een karaktervis. Die MOEST Boustails vangen…

 Bestel hier het boek van Boudewijn >>

Witlip, deze lange schub zwom afgelopen winter vijf eerdere keren voor de lens van mijn camera’s, soms zo dichtbij dat ik hem had kunnen aanraken. Hij bleek een ‘loner’. Eén maal zwom ie in gezelschap van twee andere vissen, maar verder telkens alleen. En nu, na meerdere malen gemazzeld te hebben door steeds een brokje naast die met mijn haak te pakken, is ie de Sjaak. Witlip hangt in mijn handen terwijl Rolf de camera’s hanteert.

Anderhalf uur eerder…

Ik voer een handje Crushies en een paar 15 mm bollen, mijn vaste recept wat ze hier duidelijk weten te waarderen. Ondanks de nabijgelegen snelweg en het fiets- en voetpad is dit toch wel een lekker plekkie hier. Wat een strook jonge bomen en struiken al niet voor de sfeer kan doen. Ik pak mijn tas en voeremmertje op om een paar honderd meter verderop wat te voeren bij de Takkenstek als ik iets zie bewegen.

Het recept, Crushies met een scheut booster er overheen.

Een paar seconden later is de lichtinval gunstig en zie ik wat het is. Karper! Eén, twee… vier… zeven. Zo! En mooie ook zeg! Meteen storten ze zich op de Crushies en 15 millimeters. Snel zet ik mijn fiets op slot en maak met een schuin oog het water in de gaten houdend mijn hengels klaar. Dit keer maar geen camera onder water. Tijd om me meer op het vissen zelf te concentreren!

Ik beaas de rigs met een Crushie met daar bovenop een half gay pink pop-upje. De vissen zijn hier over het algemeen genomen visueel ingesteld, zo is gebleken. Het schooltje is vertrokken zodat ik mooi kan inleggen zonder ze te verjagen. Een nieuw handje Crushies gaat te water en de rigs komen aan weerszijden op ongeveer vier meter er vandaan te liggen.
Even later komt een enkele vis aanzwemmen. Het is verdomme Witlip! Onmiskenbaar door de witte plek op zijn ‘slurf’ en bouw. Gedecideerd zwemt hij op mijn haakaas af en plaatst zijn lippen er overheen. Stof dwarrelt op, kop gaat iets omhoog, vinnen verstarren even. Een ‘huh?!’-momentje. Witlip schudt zijn kop. Hangen! Geen paniekerige spurt, maar vrij rustig wegzwemmen. In mijn ooghoek zie ik de lijn zich strekken.

Na vele observaties eindelijk in het net!

De dril stelt niet veel voor en binnen drie minuten ligt Witlip al in het net. Bij het uit het water tillen worden mijn vermoedens bevestigd: mid-twintig! Dan waren enkele andere vissen dus tegen of over de dertig, echt grote voor dit systeem! Aangezien Rolf elk moment kan komen, besluit ik Witlip voor even weg te hangen. Het schooltje van zeven is nog niet teruggekeerd, dus kan ik mooi mijn hengel weer inleggen.

Een kwartier later nog altijd geen vis op de plek. Zal je net zien dat ze voor het eerst niet terugkeren. Ik besluit even een tiental meters meer naar links onder wat overhangende takken te kijken. Hier ligt een mooi zandplaatje. Daar aangekomen zie ik nog net een schub evenwijdig aan de oever in de richting van het voer zwemmen. Ik haast me terug naar mijn hengels en zie deze over de tak glijden waarop hij rustte. Een furieuze dril volgt. Snoeiharde uithalen. Als ik de vis in het net heb komt juist Rolf aanlopen.

Een sterke schub die stevig tekeer ging!

We wachten even tot we geen fietsers en wandelaars zien en maken foto’s. Dan kan ik Rolf Witlip tonen. Ook voor hem leuk omdat hij de filmbeelden heeft gezien en mijn verhalen heeft aangehoord. De unster bevestigd mijn eerder gedane schatting. Witlip hangt in mijn handen terwijl Rolf ons kortstondig samenzijn vastlegt. Nu nog de grote, lichte schub en de spiegel. Wie weet de volgende keer?

Trek een vette!

Boudewijn Margadant

http://boustails.blogspot.nl/http://www.youtube.com/user/boustails