De eerste keer Frankrijk – Bas Corton
Groot, openbaar water…..wat is er nou mooier dan dat? Een complexe bak water van honderden of duizenden hectaren groot. De uitdaging, niet weten wat er zwemt en bij elke aanbeet weer een megakick krijgen dat het toch weer lukt om een mooie vis te vangen die misschien nog niet gevangen is. Of gewoon op de camping ergens in Frankrijk aan een meertje of rivier lekker vissen en een paar dikke ‘Japen’ vangen.
Groot water, toch wel cool! Maar voor een andere sessie…
In het najaar van 2013 werden er al plannen gesmeed om in het voorjaar te gaan vissen. Samen met een van mijn vismaten kwamen we er op uit om eens een betaalwater te gaan bevissen. Voor mij een stap waarvan ik altijd gedacht had die nooit te maken. Tenslotte moet je alles, of tenminste veel, geprobeerd hebben in het leven. Dus daar gaan we…. zoeken, zoeken en nog eens zoeken. Het aanbod is enorm en een beetje rust en natuur is erg belangrijk voor mij. De moed zakt me al snel in de schoenen bij het zien van sommige wateren en de hoeveelheid stekken die er gerealiseerd zijn. Zoals zo vaak komen de meeste dingen vanzelf goed, ook deze keer. Er kwam er een zo op het oog lijkend mooi water op ons pad. Weinig stekken en een niet al te bekend bestand! There we go, boeken, aanbetalen en binnen een bepaalde termijn het rest bedrag betalen. Nu maar hopen dat we de goede stek hebben geboekt voor de tijd van het jaar.
Dan is het zover, 5 april en we gaan een paar dagen vissen. Auto vol, kar erachter en volle bak gas over de tolwegen van La France. Na een vlotte reis van 6 uurtjes komen we aan op het complex en het betreffende water. Wat een drukte….het is natuurlijk weekend en alle locals vissen er blijkbaar ook de weekenden tegen betaling. De eerste indruk van onze stek is ondanks de drukte goed. We hebben een mooie kom voor ons alleen om te bevissen.
Stekken verkennen en vissen
Eerst even de boel uitladen en even een rondje lopen over het landgoed. In de buurt van een stek waar een Fransman zit te vissen ben ik ineens mijn leven niet meer zeker. Een Franse pitbull heeft ondanks mijn redelijke Frans toch in de gaten dat ik uit Nederland kom. Hij doet alsof hij me niet verstaat en komt gevaarlijk op me af. Gelukkig was het baasje in de buurt en zag hij ook dat mijn benen niet veilig waren als ik dichterbij het waakzame beest zou komen. Het beest werd aangelijnd en ik kon redelijk rustig, met een schuin oog op ‘L’animal’ gericht, mijn praatje gaan houden. De man had nog niet veel gevangen. Na wat praatjes links en rechts gemaakt te hebben en een Franse hond achter me aan te hebben gehad kom ik op onze geboekte stek weer een beetje tot rust. Later die week ving deze Fransman twee 27 kilo vissen, maar ik had niet meer de behoefte om bij hem langs te gaan. Of in ieder geval niet bij zijn schuimbekkende hondje.
Nu maar gaan focussen op het water. Voerboten zijn hier verboden dus had ik bewust mijn ‘werpkanonnen’ meegenomen. Dit om te kunnen gooien waar andere vissers niet konden vissen (als dit nodig zou zijn). 20 meter verder gooien dan de rest kan het verschil tussen vangen of blanken was onze gedachte. Eerst maar is wat stekken zoeken. Wie weet is er wel een interessante bodemstructuur te vinden op een niet al te verre afstand.
De stek in ruste op de eerste avond.
Zes hengels worden er gevist. We bestrijken een groot deel van de kom en gaan rustig de avond in. Tot laat in de avond discussiëren we over hoe we het water aan gaan pakken. Laten we eerst de eerste nacht maar afwachten.
De ochtend ontwaken we na een rustige nacht. Geen vis gevangen en verder ook geen actie gehad. We besluiten de komende dag en nacht ons plan aan te houden. Niet te ver uit de kant vissen, maar wel twee hengels tegen de rietkanten aan te positioneren. De dag gaat ondanks de rust als een raket voorbij. We gaan de tweede nacht in en hopen op een aanbeet. De eerste nachtelijke uren gaan slapend voorbij. De tweede helft van de nacht slapen we weinig omdat de kanthengels vis opleveren. Diep in de nacht beginnen we onze vissessie met een brasem. De koning van het slijm is na het onthaken zijn broer en neef de zeelt gaan halen. Binnen een uur drie vissen!! Er zal toch ook wel een keer een karper voorbij komen…?
In de ochtend besluiten we onze tactiek te veranderen. Na de nodige bakken koffie gaan we aan het werk. De twee kanthengels blijven we vissen maar gaan ook de stekken bevissen waar we echt moeite voor moeten gaan doen. Twee hengels zullen uitgelopen gaan worden op plekken waar je met moeite bij kan komen. De andere kant van de stek wordt grondig uitgepeild en er wordt een harde plaat gevonden op een afstand waarvoor ik de werpkanonnen had meegenomen. Zonder een aantal meter het water in te gaan zal ik het gooiend zelfs niet kunnen bereiken. Dus het waadpak zal aan moeten.
We gooien zo ver mogelijk om de plaat te bereiken.
Over beide stekken voeren we een gepast boilie bombardement uit. De avond vordert en de stretchers worden opgezocht. Na nog geen paar minuten op de stretcher te hebben kunnen liggen heeft een vis zich gehaakt op de nieuwe stek van Maikel. Een zakker is het resultaat. Na de haak gezet te hebben begint de vis zich te verzetten en volgt er een mooie dril. Yess! Na enkele minuten ligt de eerste spiegel op de mat!!
De kop is eraf!
Na de rest van de nacht rust te hebben gehad, schreeuwt in alle vroegte de Delkim het uit naast mijn oor. Wat lag ik diep in coma zeg… Slaapdronken struikel ik met de laarzen half aan naar de hengel. In de ochtendmist, duizelig als ik ben sta ik een vis te drillen die van de afstandshengels komt. Gelukkig had ik ook nog eens de nieuwe winterslaapzak van defensie meegenomen, zodat ik ook nog met 3 graden in de blote bast sta. Tussentijds word ik door mijn vismaat in de kleren gehesen en kan ik na een aantal minuten de vis het net in loodsen. Wat een lekkere spiegel zeg. Heerlijk om de dag zo te beginnen.
Geen slechte start van de dag.
De flora en fauna rond het water is zeer divers.
De rest van de dag pakken we nog twee mooie vissen en komt de beheerder ook steeds vaker langs. Elke keer als we een vis vangen komt de gladde jongen even kijken of we wel netjes op zijn vissen passen. De rest van de week is hij bij ons in de buurt gebleven en hebben we geen muis,rat of kikker meer gezien. Zelfs als we door het water waden gaat Rinus mee om te kijken wat we allemaal uitvreten.
Spodden!
De dag erop is het ontzettend warm en staat er bijna geen wind. De ideale dag om de Zig en de spod hengel eens te gebruiken. Na al een aantal uur verschillende waterlagen afgevist te hebben vertrekt er weer een van de afstandshengels. Bij aanslaan zit de vis al bovenin het water en kolkt zich een weg naar de kant toe. Heel eenvoudig laat hij zich begeleiden totdat hij net ziet. Totaal niet het plan om geschept te worden springt deze alle kanten op. Tot mijn ongeloof zie ik dat het om een graskarper gaat. Die had ik dan nog niet zo vaak gevangen. Na een heftig kantgevecht mag hij in de JRC Extreme onthaakmat… deze blijkt in de lengte al snel te klein te zijn. Wat een apparaat!
Een hele dikke meter!
Een duik na het grasje!
Na deze warme dag belooft het weer een koude nacht te worden. In de nacht vangen we nog een mooie spiegel. De eerste dagen waren moeilijk. Maar het blijft natuurlijk altijd weer even zoeken naar de goede stekken. De dagen erop vangen we nog een paar mooie vissen. Er zitten geen 27 kilo’s bij zoals de Fransman met pitbull ving. Maar we hebben een paar mooie vissen gevangen. Het valt op dat we over het algemeen geen hele lange vissen vangen, maar wel vissen met potentie en lekkere dikbuikjes.
De volgende is voor Maikel
Wat een lekker buikje.
Aan het alles komt een eind. Zo ook aan deze week! Ondanks alle vooroordelen over betaalwater hebben we een superleuke tijd gehad. Al met al hebben we een paar mooie vissen weten te vangen waar we uiteindelijk hard voor hebben moeten werken. Daarnaast was de natuur rond het water erg mooi en was het er heerlijk rustig. Het grotere openbare water zal me altijd meer boeien, maar wie weet doen we dit gewoon nog een keer…
Groeten,
