De jacht op ‘De Dikke’ – Fish of a Lifetime van Rob Rijkers

Iedereen heeft wel een water waar hij/zij mee is ??groot’ geworden, alle kneepjes van het karpervissen heeft geleerd, of een zeer bijzondere vis rondzwom. Dit artikel gaat over precies zo’n water?

Rob Rijkers vertelt: Van kleins af aan was ik al niet meer weg te slaan van het water. Eerst nog in het slootje achter het huis, maar toen mijn moeder me voor het eerst mee nam naar de locale visvijver ging er een wereld voor me open. Dit moet omstreeks 1995 zijn geweest. Met het eerste insteek bamboe hengeltje gekregen van opa, werd er elk vrije uurtje gespendeerd aan het water. Er werden verschillende vissoorten gevangen, totdat er ineens een vis aan de lijn trok, die de hengel liet barsten en mij met veel verontwaardiging achterliet. Ik wist toen nog niet dat dit de vis ging zijn die mij met een onweerhoudbare karperkoorts aan zou steken?.

Na dit voorgenoemde moment werden er vele uren gespendeerd kijkend (en vragen stellend) bij de ??grote jongens’ die al karpervissend aan het water bivakkeerden. Vele vakantiebaantjes en jaren later, zo rond 1999, was het moment eindelijk daar?. Ik kon eindelijk mijn allereerste karperset gaan kopen! Mede dankzij de bovenstaande foto kan ik nog vaak dat magische euforische gevoel herbeleven wat ik toen had. Zo’n krachtige vis vangen, op een zelf bij elkaar gewerkte karperset? Geweldig!

Zo rond 2000 (ik was toen 14), werd er veel gevist, héél veel! De tips uit de boekjes samen met de tips en aanwijzingen van de ervaren karpervissers die ik soms het hemd van het lijf vroeg, begonnen zijn vruchten af te werpen. Met name het voerkorfje en de korrels mais op de haak, die ingewisseld werden voor een stuk lood en een hair met goedkope winkel-boilies als aas, dat deed de karper vangsten echt als een raket doen toenemen.

Meerdere vissen per dag zagen regelmatig de binnenkant van het schepnet. Fotograferen werd toen nog gedaan met een wegwerpcamera, en in die tijd werden alle vissen niet alleen gewogen maar ook gemeten. Omdat het een redelijk dichtbezet water was, waren de vissen gemiddeld 4 tot 8 kilo. We wisten toen nog niet beter dan dat er gewoon niks groters zwom. Het moet een jaar later zijn geweest, toen ik een gerucht opving, dat er één vis zou zwemmen die wél over die magische 10 kilo grens ging genaamd: ??D’n Dikke’. Wat een monster moest dat zijn!

Vele pogingen en vele vissen later, ving ik een vis die heel wat zwaarder leek dan zijn soortgenoten. Zou het hem zijn? De weger die bevestigde mijn vermoeden? Het was ´D’n Dikke’, de geweldenaar die over de 10 kilo ging op 10,8kg. Wat was ik blij! Helaas heeft de wegwerpcamera daarna wat vocht opgenomen, waardoor de meeste foto’s mislukt waren, maar de herinnering was toen vooral wat telde. Wat een heerlijk gevoel!

Door sterk afnemende vangsten, vanwege het bewust vissen overzetten naar een zuster-vereniging ben ik naar wat andere wateren en lokale kanalen toe gaan trekken in de buurt. Ik deed daar lekker mijn ding, toen plotseling mij wat berichten bereikten van jongens die wél door waren blijven vissen op het thuiswater. Veel meer vissen waren doorgegroeid, en ??D’n Dikke’ was weer gevangen, nu zelfs op 14kg, woow! Het vissen was er echter nog steeds zeer taai, net als toen ik er voor het laatst was. Ik kon nu dus ook niet meer weg komen met de gekochte kant-en-klare rigs, en de winkelboilies die zo hard waren dat je er een raam mee kon doorgooien!

Dit was ook de periode dat ik inmiddels studeerde en op kamers zat in Velp en daar via wat locals Holland Baits leerde kennen. Dit rook en smaakte zo anders dan de bittere winkel-boilies, dat ik na wat test boilies en bijbehorende vangsten op het kanaal toch overstag ging. Omdat het al vrij laat in het seizoen was, was mijn plan om met de nieuwe zelfgeknoopte rigs en het nieuwe aas pas het komende visseizoen het toch weer op het thuiswater te gaan proberen. In het nieuwe visseizoen van 2007, vingen ik en mijn vismaatje door de nieuwe aanpak ineens wel weer vis. Maar jammer genoeg namen bij ons na een tijdje de vangsten weer af.

Ondertussen hadden we al twee drie jaar niks meer van ??D’n dikke’ gehoord. Er gingen wel geruchten, maar die waren vaak maar eenzijdig en nooit bevestigd. Zou die dan toch dood zijn, of misschien gestolen?
Het was tegen eind zomer, toen ik na wat visloze sessies wederom eens een avondje stappen in had geruild voor een avondsessie op het thuiswater. Doordat ik studeerde en nu wat weinig inkomsten had, moest ik nu noodgedwongen wat restjes opkopen om de kosten wat te drukken. Daardoor vistte ik nu met een smaak die ik nooit eerder van Holland Baits had gehad; de scopex/liver.

Door de voorgaande visloze sessies waren de verwachtingen zeer laag. We zaten wat slap te kletsen en kebab te eten toen ineens de beetmelder het uit schreeuwde. Door de verbazing en adrenaline vloog de kebab door de lucht en was de eerste vis na lange tijd weer een feit. De hengel werd weer terug op dezelfde plek gelegd. Nu was de verwachting nog lager, omdat 1 vis op een avond toch wel echt de max was in die tijd. De verbazing was dan ook des te groter toen die een half uur later weer afliep!

Na deze visrijke avond bleef het bij ons en alle andere medevissers weer een lange tijd zeer stil. Over de periode van een week of 4 5 kwam er naast witvis, geen enkele karper meer uit! Druk met de studie, zat ik al typend achter de pc, toen ik een msn berichtje kreeg van een vismaatje: “Heb je het al gehoord van ??D’n dikke’?” Ik natuurlijk niets vermoedend, stuurde terug: “Nee man, die was toch dood?”. Waarna ik een msn bericht ontving inclusief foto, met als onderschrift: ??D’n dikke’ is gevangen op 18kg! WTF!

De hele herfstperiode van 2008 en voorjaarsperiode van 2009 werd er wederom zo goed als niets gevangen. Totdat ??D’n dikke’ ineens weer eruit kwam, bij een visser die al drie weken gemotiveerd aan het voeren was geweest. Dit maal op het ongelooflijke gewicht van 19kg! Ik bleef ondertussen de ene na de andere rig en montage proberen, maar het mocht allemaal niet baten. Dit allemaal instant, vanwege de vele vissers.

Hij werd in die zomer nog drie keer gevangen, schommelend tussen de 18 en 19 kilo. Wederom allemaal met de voermethode van drie vier weken achter elkaar voeren. Ook al wilde ik hem echt graag op mijn eigen methode vangen, ik had dat seizoen nog geen staart gevangen! Ik had dus toch maar besloten om ook te gaan voorvoeren, maar dan wel op mijn eigen manier.

Het moest gebeuren op een verlaten weinig beviste uithoek van het water. Daar ging de eerste twee dagen een kleine emmer duivenvoer overheen met licht wat 16mm scopex/liver boilies er doorheen. De volgende vijf dagen geen duivenvoer meer vanwege de witvis en alleen een grotere hoeveelheid kleinere boilies (er werd altijd met 20/25mm gevist). Dan een nachtje vissen en aan de hand van de resultaten zou ik dit nog twee keer herhalen. Het resultaat was na de eerste week voeren bizar goed! 10 karpers van gemiddeld formaat en een zeelt. En dat na maandenlang zo goed als niks vangen! De tweede week precies ditzelfde voerritme herhaald, maar nu naast 6 brasems en het kleinste karpertje ooit, helemaal niets! Ik heb nog twee dagen zitten twijfelen en toen toch maar weer een week gevoerd. Maar goed ook!

Bij het ondergaan van de zon ving ik de eerste karper van 13,75 kilo. Daarna nog eentje van rond de 12kg en toen bleef het eventjes stil. Totdat ik gewekt werd bij een mooie opkomende zon, door een schreeuwende beetmelder! Bij het aanslaan voelde ik al meteen, dit moest hem wel zijn! Een zeer lange dril later, zwom hij zich plots onder mijn eigen kant even verderop vast, nee dit meen je niet! Ik bedacht me geen minuut en ben direct met de hengel hoog door een zeer dik rietveld heen geworsteld naar de plek des onheils. Halverwege kwam ik ineens vast te zitten aan een in het riet staand boompje wat ik vanaf de stek niet zag, nee niet ook dit nog!

Terwijl ik mijn draad uit het boompje had bevrijd, stak ik mijn hengel naar achter en bleef de molen hangen waardoor de penverbinding brak! Holy shit, wat een pech! Die vis ga ik nooit meer landen dacht ik toen? Met een halve hengel in de hand en een halve hengel op de lijn, kwam ik aan bij het onderwater obstakel. Net toen ik na veel wrikken de lijn los had, hoorde ik even verderop de andere hengel afgaan, nee! Eerst deze en dan zie ik wel weer dacht ik. Na 10 minuten afdrillen met een halve hengel, belandde die dan toch eindelijk in het net? YES klonk het heel hard om 6 uur s’ochtends over het water? De andere vis heb ik daarna ook nog kunnen binnen halen, maar die telde niet voor me, de dikke moest gewogen en gefotografeerd worden! Ik was al blij, maar toen de weger ook nog 20,25kg aangaf, wist ik helemaal niet meer waar ik het moest zoeken. Mijn eerste 40er en ook nog dezelfde vis die ik 8 jaar eerder op de helft van zijn gewicht ving, bizar!

Ik heb in de jaren na 2009 nog vele grotere en mooiere vissen mogen vangen als deze, maar geen was zo bijzonder voor me als deze was. Deze vangst en dit water zal me altijd bijblijven als meest bijzondere ooit. Ik ben namelijk , samen met de vis, mentaal en fysiek opgegroeid! Hopelijk heb ik jullie als lezers een stuk emotie en gevoel mee kunnen geven over de speciale band die ik met dit water en deze vis had.

Rob Rijkers

Dit was de Fish of a Lifetime van Rob Rijkers. Heb je de smaak te pakken en wil je meer van dit soort vissen lezen? Check dat het archief!

Iedereen heeft wel een water waar hij/zij mee is ??groot’ geworden, alle kneepjes van het karpervissen heeft geleerd, of een zeer bijzondere vis rondzwom. Dit artikel gaat over precies zo’n water?

Rob Rijkers vertelt: Van kleins af aan was ik al niet meer weg te slaan van het water. Eerst nog in het slootje achter het huis, maar toen mijn moeder me voor het eerst mee nam naar de locale visvijver ging er een wereld voor me open. Dit moet omstreeks 1995 zijn geweest. Met het eerste insteek bamboe hengeltje gekregen van opa, werd er elk vrije uurtje gespendeerd aan het water. Er werden verschillende vissoorten gevangen, totdat er ineens een vis aan de lijn trok, die de hengel liet barsten en mij met veel verontwaardiging achterliet. Ik wist toen nog niet dat dit de vis ging zijn die mij met een onweerhoudbare karperkoorts aan zou steken?.

Na dit voorgenoemde moment werden er vele uren gespendeerd kijkend (en vragen stellend) bij de ??grote jongens’ die al karpervissend aan het water bivakkeerden. Vele vakantiebaantjes en jaren later, zo rond 1999, was het moment eindelijk daar?. Ik kon eindelijk mijn allereerste karperset gaan kopen! Mede dankzij de bovenstaande foto kan ik nog vaak dat magische euforische gevoel herbeleven wat ik toen had. Zo’n krachtige vis vangen, op een zelf bij elkaar gewerkte karperset? Geweldig!

Zo rond 2000 (ik was toen 14), werd er veel gevist, héél veel! De tips uit de boekjes samen met de tips en aanwijzingen van de ervaren karpervissers die ik soms het hemd van het lijf vroeg, begonnen zijn vruchten af te werpen. Met name het voerkorfje en de korrels mais op de haak, die ingewisseld werden voor een stuk lood en een hair met goedkope winkel-boilies als aas, dat deed de karper vangsten echt als een raket doen toenemen.

Meerdere vissen per dag zagen regelmatig de binnenkant van het schepnet. Fotograferen werd toen nog gedaan met een wegwerpcamera, en in die tijd werden alle vissen niet alleen gewogen maar ook gemeten. Omdat het een redelijk dichtbezet water was, waren de vissen gemiddeld 4 tot 8 kilo. We wisten toen nog niet beter dan dat er gewoon niks groters zwom. Het moet een jaar later zijn geweest, toen ik een gerucht opving, dat er één vis zou zwemmen die wél over die magische 10 kilo grens ging genaamd: ??D’n Dikke’. Wat een monster moest dat zijn!

Vele pogingen en vele vissen later, ving ik een vis die heel wat zwaarder leek dan zijn soortgenoten. Zou het hem zijn? De weger die bevestigde mijn vermoeden? Het was ´D’n Dikke’, de geweldenaar die over de 10 kilo ging op 10,8kg. Wat was ik blij! Helaas heeft de wegwerpcamera daarna wat vocht opgenomen, waardoor de meeste foto’s mislukt waren, maar de herinnering was toen vooral wat telde. Wat een heerlijk gevoel!

Door sterk afnemende vangsten, vanwege het bewust vissen overzetten naar een zuster-vereniging ben ik naar wat andere wateren en lokale kanalen toe gaan trekken in de buurt. Ik deed daar lekker mijn ding, toen plotseling mij wat berichten bereikten van jongens die wél door waren blijven vissen op het thuiswater. Veel meer vissen waren doorgegroeid, en ??D’n Dikke’ was weer gevangen, nu zelfs op 14kg, woow! Het vissen was er echter nog steeds zeer taai, net als toen ik er voor het laatst was. Ik kon nu dus ook niet meer weg komen met de gekochte kant-en-klare rigs, en de winkelboilies die zo hard waren dat je er een raam mee kon doorgooien!

Dit was ook de periode dat ik inmiddels studeerde en op kamers zat in Velp en daar via wat locals Holland Baits leerde kennen. Dit rook en smaakte zo anders dan de bittere winkel-boilies, dat ik na wat test boilies en bijbehorende vangsten op het kanaal toch overstag ging. Omdat het al vrij laat in het seizoen was, was mijn plan om met de nieuwe zelfgeknoopte rigs en het nieuwe aas pas het komende visseizoen het toch weer op het thuiswater te gaan proberen. In het nieuwe visseizoen van 2007, vingen ik en mijn vismaatje door de nieuwe aanpak ineens wel weer vis. Maar jammer genoeg namen bij ons na een tijdje de vangsten weer af.

Ondertussen hadden we al twee drie jaar niks meer van ??D’n dikke’ gehoord. Er gingen wel geruchten, maar die waren vaak maar eenzijdig en nooit bevestigd. Zou die dan toch dood zijn, of misschien gestolen?
Het was tegen eind zomer, toen ik na wat visloze sessies wederom eens een avondje stappen in had geruild voor een avondsessie op het thuiswater. Doordat ik studeerde en nu wat weinig inkomsten had, moest ik nu noodgedwongen wat restjes opkopen om de kosten wat te drukken. Daardoor vistte ik nu met een smaak die ik nooit eerder van Holland Baits had gehad; de scopex/liver.

Door de voorgaande visloze sessies waren de verwachtingen zeer laag. We zaten wat slap te kletsen en kebab te eten toen ineens de beetmelder het uit schreeuwde. Door de verbazing en adrenaline vloog de kebab door de lucht en was de eerste vis na lange tijd weer een feit. De hengel werd weer terug op dezelfde plek gelegd. Nu was de verwachting nog lager, omdat 1 vis op een avond toch wel echt de max was in die tijd. De verbazing was dan ook des te groter toen die een half uur later weer afliep!

Na deze visrijke avond bleef het bij ons en alle andere medevissers weer een lange tijd zeer stil. Over de periode van een week of 4 5 kwam er naast witvis, geen enkele karper meer uit! Druk met de studie, zat ik al typend achter de pc, toen ik een msn berichtje kreeg van een vismaatje: “Heb je het al gehoord van ??D’n dikke’?” Ik natuurlijk niets vermoedend, stuurde terug: “Nee man, die was toch dood?”. Waarna ik een msn bericht ontving inclusief foto, met als onderschrift: ??D’n dikke’ is gevangen op 18kg! WTF!

De hele herfstperiode van 2008 en voorjaarsperiode van 2009 werd er wederom zo goed als niets gevangen. Totdat ??D’n dikke’ ineens weer eruit kwam, bij een visser die al drie weken gemotiveerd aan het voeren was geweest. Dit maal op het ongelooflijke gewicht van 19kg! Ik bleef ondertussen de ene na de andere rig en montage proberen, maar het mocht allemaal niet baten. Dit allemaal instant, vanwege de vele vissers.

Hij werd in die zomer nog drie keer gevangen, schommelend tussen de 18 en 19 kilo. Wederom allemaal met de voermethode van drie vier weken achter elkaar voeren. Ook al wilde ik hem echt graag op mijn eigen methode vangen, ik had dat seizoen nog geen staart gevangen! Ik had dus toch maar besloten om ook te gaan voorvoeren, maar dan wel op mijn eigen manier.

Het moest gebeuren op een verlaten weinig beviste uithoek van het water. Daar ging de eerste twee dagen een kleine emmer duivenvoer overheen met licht wat 16mm scopex/liver boilies er doorheen. De volgende vijf dagen geen duivenvoer meer vanwege de witvis en alleen een grotere hoeveelheid kleinere boilies (er werd altijd met 20/25mm gevist). Dan een nachtje vissen en aan de hand van de resultaten zou ik dit nog twee keer herhalen. Het resultaat was na de eerste week voeren bizar goed! 10 karpers van gemiddeld formaat en een zeelt. En dat na maandenlang zo goed als niks vangen! De tweede week precies ditzelfde voerritme herhaald, maar nu naast 6 brasems en het kleinste karpertje ooit, helemaal niets! Ik heb nog twee dagen zitten twijfelen en toen toch maar weer een week gevoerd. Maar goed ook!

Bij het ondergaan van de zon ving ik de eerste karper van 13,75 kilo. Daarna nog eentje van rond de 12kg en toen bleef het eventjes stil. Totdat ik gewekt werd bij een mooie opkomende zon, door een schreeuwende beetmelder! Bij het aanslaan voelde ik al meteen, dit moest hem wel zijn! Een zeer lange dril later, zwom hij zich plots onder mijn eigen kant even verderop vast, nee dit meen je niet! Ik bedacht me geen minuut en ben direct met de hengel hoog door een zeer dik rietveld heen geworsteld naar de plek des onheils. Halverwege kwam ik ineens vast te zitten aan een in het riet staand boompje wat ik vanaf de stek niet zag, nee niet ook dit nog!

Terwijl ik mijn draad uit het boompje had bevrijd, stak ik mijn hengel naar achter en bleef de molen hangen waardoor de penverbinding brak! Holy shit, wat een pech! Die vis ga ik nooit meer landen dacht ik toen? Met een halve hengel in de hand en een halve hengel op de lijn, kwam ik aan bij het onderwater obstakel. Net toen ik na veel wrikken de lijn los had, hoorde ik even verderop de andere hengel afgaan, nee! Eerst deze en dan zie ik wel weer dacht ik. Na 10 minuten afdrillen met een halve hengel, belandde die dan toch eindelijk in het net? YES klonk het heel hard om 6 uur s’ochtends over het water? De andere vis heb ik daarna ook nog kunnen binnen halen, maar die telde niet voor me, de dikke moest gewogen en gefotografeerd worden! Ik was al blij, maar toen de weger ook nog 20,25kg aangaf, wist ik helemaal niet meer waar ik het moest zoeken. Mijn eerste 40er en ook nog dezelfde vis die ik 8 jaar eerder op de helft van zijn gewicht ving, bizar!

Ik heb in de jaren na 2009 nog vele grotere en mooiere vissen mogen vangen als deze, maar geen was zo bijzonder voor me als deze was. Deze vangst en dit water zal me altijd bijblijven als meest bijzondere ooit. Ik ben namelijk , samen met de vis, mentaal en fysiek opgegroeid! Hopelijk heb ik jullie als lezers een stuk emotie en gevoel mee kunnen geven over de speciale band die ik met dit water en deze vis had.

Rob Rijkers

Dit was de Fish of a Lifetime van Rob Rijkers. Heb je de smaak te pakken en wil je meer van dit soort vissen lezen? Check dat het archief!