De verleiding van de Maas
Ik lig in mijn bed naar het plafond te staren. Het enige waar ik nog aan kan denken is de Maas. Wat een water, het blijft door mijn hoofd spoken. Ik moet terug. Bij deze heb ik dan ook het besluit genomen. Morgen pak ik mijn spullen en vertrek ik richting het zuiden.
Het is vandaag vrijdag 21 september en rond half vijf ben ik weer bij de Belgische Maas aangekomen. Een week geleden stond ik op dezelfde plek, maar toen met een kromme hengel en als resultaat een 14 kg schub. En dat instant. De rillingen lopen weer over mijn rug als ik er aan terug denk.
Vandaag voer ik deze stek alleen aan en ga ik op zoek naar nog een aantal stekken voor de aankomende week. Het is dat ik in het ‘normale’ verplichtingen heb, anders was ik hier het hele jaar door te vinden. Mijn bedoeling is dat ik diverse stekken ga aanvoeren zodat ik elke nacht een andere stek kan bevissen. Ik heb een flink wat kilometers langs de Maas afgelegd en heb nog twee andere stekken gevonden. Na de laatste stek te hebben aangevoerd besluit ik terug te rijden naar de eerste stek. Niet om te vissen, maar om te observeren en zo de aanwezigheid van karpers te ontdekken.
Rond een uur of tien klink er een harde klap op het water.”Dit is karper!!”. “Morgen is vroeg genoeg” vertel ik mijzelf. ’s Nachts heb ik lekker geslapen en na een goed ontbijt met een flinke bak koffie ben ik er helemaal klaar voor. Na nog wat te hebben geobserveerd gaan na de middag twee lijnen te water. Eén onder het eigen kantje en de ander gaat richting het midden. Beide stekken worden opnieuw aangevoerd met slechts een vijftig tal bollen.
Een ruige stek aan de Maas.
In de verte hoor ik het geronk van een buitenboordmotor. Het zijn twee karpervissers met vol beladen rubberboten. Je hebt wel lef als je een water als dit met overbeladen bootjes durft te trotseren. De handen gaan omhoog, we groeten elkaar: het blijven natuurlijk collega’s.
Aan het eind van de middag krijg ik het op mijn heupen. Het wordt me eigenlijk te druk op dit stuk water. Ik tuur door mijn verrekijker en kan alleen hier al een zeven tal vissers ontdekken. Iets te veel van het goede maar ik besluit het nog één nachtje te proberen op deze stek.
’s Ochtends vroeg, krijg ik een lullige aanbeet op mijn rechter kant hengel. Zo één waarvan je denkt dat een voorntje met anabolen een poging doet om het 140 grams lood van zijn plek te krijgen. Het blijkt om een prachtig spiegeltje te gaan. Ik denk dat dit een projectspiegel is. De eerste is binnen!
Een mooie projectspiegel voor Arie!
Ik besluit die dag weer twee stekken aan te voeren voor de volgende nachten. Ik stuur mijn auto vele wegen in richting het water en plots sta ik voor het machtige Prins Albert kanaal. Ik sta perplex. “Whoow….wat een bak water.” Na vele kilometers aan weerszijde afgelegd, bezocht en gepeild te hebben, kom ik op een zijtak van het kanaal uit. Ik besluit om het een nacht instant te proberen. In de avond krijg ik controle van de politie. Met maar liefst 13 man houden ze een grootschalige actie langs de waterkant. Gelukkig had ik mijn papieren op orde! Helaas blijft stil dit instant nachtje, maar goed dat zat er in!
Die maandag avond kom ik weer op de eerste stek. Na een viertal blikjes Energy ben ik er weer helemaal klaar voor. De rust is weder gekeerd en met veel vertrouwen swiep ik mijn hengels uit. Ik krijg niet de kans om een kop koffie te zetten want binnen no time vertrekt er een hengel! Weer een prachtig spiegeltje ligt er op mijn mat! Een goede start. Kort daarna weet ik er nog een spiegel te strikken! één te strikken. Tijd om de slaapzak op te zoeken.
In de nacht wordt ik gewekt door een volle fluiter op de stok uit de vaargeul. Nog geen minuut later voelde ik mijn lijn schuren en nog iets later zat de lijn muur en muurvast. Ik besluit de hengel op de pod te leggen en wachten tot hij misschien zelf los komt. Ik draai me om en de Fox begint gelijk te gillen. “Yesss, de lijn is vrij”. Helaas was mijn vreugde van korte duur, want net voor de kant wordt de Superhook maatje 8 gelost. Ik ga niet vertellen wat ik toen zei…
Dinsdagavond liggen rond een uurtje of zeven weer twee lijnen in op de eerdere aangevoerde stekken, bij de rioolpijp. Zo tegen tienen begint er een beetmelder te gillen. Ik sla aan en voel direct dat het een goede vis is. Onder de kant zie ik een spiegel steeds weer het diepe in duiken. Dat is een beste vis. De adrenaline begint weer aardig te stromen en dit keer niet van al die Energyblikjes! De vis blijft zich verzetten en na een minuut of 15 land ik de vis. “Wát een beul van een spiegel zeg! Yessss, ook weet ik dat ik met een nieuw PR van de Maas op de foto ga. Heerlijk. Snel de foto maken en weer terug. Een voldaan gevoel trekt door mijn lijf. Die nacht weet ik nog een berensterke schub te vangen met een staart waar je u tegen zegt. Wat een geweldig mooie vis.
Een mooi moment in mijn vissersleven: een nieuw PB van de Maas.
Die ochtend blijft het regenen. Er komt geen eind aan. Met als gevolg dat de Maas zo hard begint te stromen, dat ze onbevisbaar wordt. Ik besluit dat het mooi is geweest en dat het tijd is om naar huis te gaan. Ik kan niet anders zeggen dan dat ik een geweldige week achter de rug heb met een aantal hele mooie vangsten. In de auto onderweg naar huis zit ik met mijn gedachten nog steeds bij de Maas. Dat ik snel terug zal zijn aan deze geweldige rivier staat nu al vast!
Arie Oudshoorn
www.flevobaits.nl
