KWO Rotary – De waarde van een kilo…

Kilo’s… een heikel onderwerp, want wie bepaalt nou eigenlijk de waarde van een karper? In deze KWO Rotary buigen Rolf Bouman, Wijtze Tjoelker en Kevin Diederen zich over de stellen ‘de waarde van een kilo’.

Bijdrage Rolf Bouman

Het mooie van het karperwereldje is dat er maar weinig regels zijn. Afgezien van de wettelijke bepalingen, is er een tritsje zelfopgelegde regelgeving dat inmiddels terecht gemeengoed is binnen de karpervisserij. Denk hier bijvoorbeeld aan iets als een onthaakmat, ieder zichzelf respecterende karpervisser heeft zo’n ding standaard in zijn dashboardkastje. Voor de rest? Lang leve de vrijheid!

Iedereen beleeft de sport op zijn manier, en iedere interpretatie en wijze van beleven is bij voorbaat al correct. In deze Rotary mijn mening over ‘De waarde van een kilo…’, die mening zal niet perse de jouwe zijn, en dat is goed.

Kilo’s knallen op laag water!

Me no LIKE

‘Dinsdag: 18, 19.5, 21, 23.8, 24.1, 25.9’, dit soort postings kom ik met enige regelmaat tegen op Facebook. Geen foto, geen verhaal, alleen een reeks aan getallen. Klaarblijkelijk denkt de poster dat het mij boeit, we zijn immers FB-matties. Wel, zonder enige schroom kan ik je vertellen dat het me volledig een biet zal zijn.

" Wat mij boeit is het verhaal, een mooie foto erbij is bonus, maar nog niet eens noodzakelijk. "

Of een vis 10 pond of 25 kilo weegt vind ik ook niet vreselijk interessant. De weg die de visser bewandelde om die eerder genoemde onthaakmat nat en slijmerig te krijgen, die wil ik weten! De tegenslagen, vooral de tegenslagen, die zijn altijd het leukst en vaak ook erg herkenbaar. Nee, een gewicht noemen kan leuk zijn, maar het verhaal erachter, dat is waar het mij om gaat. Gelukkig ben ik hier niet uniek in.

De horizon op 15 km, de adrenaline stroomt altijd harder bij een run.

Iedere enigszins serieuze karpervisser wil een grote karper vangen, degenen die anders beweren, die geloof ik niet. Er is een groepje vissers die alleen maar semi-sexy kweelt over de schoonheid van de zoveelste 9-ponder die zij op een hengel van voor de oorlog hebben gevangen, op een vlokje zuurdesembrood op een haakje 12, aan een lijntje 20/00. Prima verhaal, maar maak het de kat wijs dat ook deze broeders in Petrus niet geregeld dromen van een onderwaterzeug met een overdadig spekgehalte. Ik ook! Ik wil het liefst zoveel mogelijk, zo groot mogelijke vissen vangen en dan ook nog eens in zo min mogelijk tijd. Maar zo werk het niet. Althans niet bij mij.

Kilo’s op laag water

In en om mijn woonplaats Amsterdam weet ik een stuk of 8 kleine afgesloten watertjes waar grote vissen rondzwemmen. Voor Nederlandse begrippen dan, dus vissen vanaf 15 kg tot halverwege de 40 pond en soms ‘beter’. Watertjes die vaak niet groter zijn dan een volleybalveld. In een paar van die putjes zwemmen ‘verplaatste’ vissen. Hoe ik dat weet? Ik heb vissen op openbaar water gevangen die nu op miraculeuze wijze opeens hun treurige baantjes zwemmen in die droefpoeltjes. Eerstehands info dus.

Grachtenkilo’s wegen zwaarder.

Ook is er een handjevol meertjes waar in vroegere tijden een mooi karperbestand zat, maar waar jaren geleden een enorme sterfte is opgetreden. De vissers die deze wateren kenden gingen er gevoeglijk van uit dat de hele populatie naar de ratsmodee was en keerden deze wateren voor altijd de rug toe. Maar op de één of andere manier blijken er toch altijd een paar vissen te overleven. Aangevuld met wat nieuwe vissen van één of ander privéproject, hebben deze oervissen vaak Bijbelse afmetingen en leggen enorm veel gewicht in de schaal. En nu stel je mij de vraag: ‘Dus daar vis jij, je wou toch vooral veel grote vissen vangen?’ Ergh, ja en nee. Volgende alinea.

Ik vis zeker wel op die putjes. Vooral wanneer het elders niet lukt, in de winter of omdat ik er simpelweg zin in heb. Ik ben er echter meestal weer vrij snel uitgekeken. Het biedt gewoon geen voldoening op de langere termijn. Kan ik volledig uit mijn dak gaan als ik onder het oog van een hoer op de wallen een 16-ponds schubje vang, een ‘aquarium-dertiger’ gaat zowat ongekiekt retour.

Aquariumvis, soms best lekker!

Ik weeg mijn vissen steeds vaker in grammen adrenaline i.p.v. in kilo’s karpervlees. Ik ga echter niet über-spannend beweren dat ik louter en alleen op woeste watergangen vis en maagd na maagd de kant op hengst. Daar ligt wel mijn hart, maar alle visserij is leuk en ik beperk mijzelf liever niet, dat doen anderen wel.

Resume

De waarde van een kilo karpervlees bepaal jezelf, daar bestaan gelukkig geen regels voor. Ik hop van de randmeren naar de grachten en soms, heel soms, dril ik mijn frustratie weg aan lokale pisputjes. En dat kan best lekker zijn. Op z’n tijd dan.

Lelijk als de hel en nauwelijks gewicht, maar uit het Noordzeekanaal, daar gelden andere weegrituelen.

Bijdrage Kevin Diederen

Is een grote vis van het Haringvliet of bijvoorbeeld Ijsselmeer meer waard dan een bekende bak van een circuitputje? Rolf Bouman zegt van wel… Ik vind het grote onzin. Want hoe kan je die waarde meten? En waarin druk je die uit? Als je om je heen kijkt zie je zo ontzettend veel verschillende karpervissers. Ze vissen allemaal op dezelfde soort, maar beleven het allemaal op een andere manier.

" Karpervissen bestaat uit zo ontzettend veel verschillende dingen, voor zo ontzettend veel verschillende mensen. "

Maakt een grote vis van ‘open water’ je een betere visser omdat hij volgens iemand anders méér waard is? En hoe zit het dan met een mini putje met een akelig klein bestand aan karpers die al jarenlang onder hengeldruk staan? Nacht na nacht zwemmen ze over je voerstek en spelen ze het spelletje mee. ’s Ochtends ligt er enkel het haakaas en hebben ze de buik weer vol.

Wie bepaalt de waarde van een vis?

Je wacht tot het moment dat ze een keer helemaal los gaan terwijl je met de juiste aanpak op de juiste plek zit. De beloning komt hopelijk in de vorm van een targetvis. De topper van een klein water. Maar wel eentje met naam en geschiedenis. Is dit een mindere vis?

Een ander voorbeeld: Pietje gaat op de bonnefooi op de rivier zitten en smijt er een aardbeibal in. ’s Avonds gaat de BBQ aan. Dat is eigenlijk het belangrijkste. Vlees schroeien en de vrouw ontvluchten. Toevallig zwemt er een hongerige vijftiger langs. Hij gaat de fout in en hangt zich op aan de klungelige rig van Piet. Een échte riviervijftiger. Is dit een betere vis?

Het formaat zegt meer over de potentie van het water dan de kunde van een visser

Ik vraag mij af hoeveel mensen die dit soort vergelijkingen maken ook over het randje kijken bij het herentoilet. “Die van mij is groter of beter!” “Maar ik vang ze openbaar”. “Ja, maar jij vist op andermans informatie”. “Op betaalwater kan iedereen het”.

Zullen we gewoon weer gaan vissen mensen? Laat anderen en hun vangsten in hun waarde. Want een vis is evenveel waard als de voldoening die hij op dat moment geeft. Doe wat je zelf wilt en respecteer daarbij anderen, de natuur en de vrijheid die karpervissen met zich meebrengt.

Geniet van de vrijheid die karpervissen met zich meebrengt!

Bijdrage Wijtze Tjoelker

Hoe zwaarder de vis, hoe groter de status. Dat lijkt anno 2015 toch wel de maatstaaf te zijn. Lengte is niet belangrijk en alleen de kilo’s tellen. Hoe ronder en vetter de karper, hoe blijer de huidige karpervisser wordt.

Puur natuur uit open water systeem.

‘A way of life’

Ik snap het soms niet. Mijn hele leven ben ik altijd in de veronderstelling geweest dat het karpervissen een levenswijze was en dat je elk moment gewoon moet ondergaan en beleven of je nu succesvol bent of niet. Lekker vissen en waar je dat doet en hoe je dat doet, dat is voor jezelf. Ik krijg zo langzamerhand het idee dat alleen de ‘ik kwam, zag en ving grote karpers’ vissessies ertoe doen. Prima, als je daar gelukkig van wordt. Ben je alleen belangrijk – of een topvisser – als je de grootste van het water weet te vangen? In mijn ogen niet.

" Hoe vaak lees en hoor ik niet dat iemand zich 5 dagen in de week ‘ingraaft’ op een water of stek en naar verloop van tijd de grootste vis vangt. Topprestatie? Met uren kloppen ga je in den regel altijd die vis vangen. Je hoeft echt daarvoor niet alles uit de kast te halen. "

En dan heb ik het nog niet over de zogenaamde ‘trutputten’ of aquariumputjes. De karper kan bijna je aas niet missen. En vaak ligt het er gestapeld met grote vissen, groot en vet geworden door het vele voorvoeren. Obesitaskarpers zijn dan ook gauw gecreëerd.

Kilo’s of ponden?

Ik ben nog een beetje van de oude stempel en opgevoed met het labelen van karpers in ponden. Rekenden we dan vooral in ponden om de karper zwaarder te laten klinken? Ik zou het niet weten. Het ‘in ponden labelen’ komt natuurlijk uit Engeland; daar hebben ze het nog steeds over ponden. Waarom zijn wij dan overgestapt naar kilogrammen? Als ik in mijn geheugen graaf, zijn volgens mij onze zuiderburen de eersten geweest die spraken over kilo’s als een gevangen karper werd gewogen. Blijkbaar is hun invloed zo groot dat wij in Nederland dat ook maar zijn gaan doen. Maar ik kan mij vergissen.

Vergezichten!

Wind op de kant is karper in de hand.

Zoals gezegd, ben ik in mijn karperleven opgegroeid om in ponden te denken. Ik vind daarom nog steeds een dertig ponder een grote karper terwijl ik toch een hoop karpervissers soms hoor zeggen dat het kleine vissen zijn. Voor hen wordt het pas interessant als hetzelfde getal gekoppeld wordt aan kilo’s. En tegenwoordig gaan de blikken al richting veertig kilo plus. Het spijt me te moeten zeggen dat ik daar niet warm of koud van wordt. Het zegt mij dan ook helemaal niks. Omdat het niet bereikbaar zou zijn? Ach, als je pak geld op tafel legt, is natuurlijk alles mogelijk en een trip naar dergelijk water zo geregeld.

Nee, ik droom ook over dertigers en veertigers. Maar dan in ponden. En natuurlijk, in afgesloten wateren kun je ze makkelijk oprapen als je er wat tijd aan besteed. Maar daar ligt voor mij niet de uitdaging en heeft zo’n karper niet dezelfde waarde als eentje die uit een open watersysteem komt en op natuurlijke wijze zo groot is geworden.

Dromen en fantaseren. Waar zouden die karpers zwemmen..?

Mijn passie, het open water

Wat is dan de waarde van een karper? Ik ben van mening dat een dertiger of veertiger die gevangen wordt op een open watersysteem veel meer waarde heeft dan zo’n vetgemest exemplaar uit een klein watertje. Je hoeft het niet met me eens te zijn. Dat is je goed recht!

Als jij blij wordt door het bevissen van zulke watertjes en je vangt dan eindelijk de gewenste karper die je al zo vaak op foto’s in de handen van een andere karpervisser hebt gezien, ik vind het prima. Ja, ik heb zelfs medelijden met deze vissen. Elke dag angstig rondzwemmen vanwege de dreiging weer een tijdelijke piercing in je veelal beschadigde bek te krijgen op het moment dat je de verleiding niet weet te weerstaan om een geurige hap te proeven. Dan een paar minuten later in ademnood komen en veelvuldig betast te worden. En dat – als het tegenzit – een paar keer per jaar. Verschillende karpervissers met dezelfde karper op de foto.

En dan nog die wateren (al dan niet commercieel uitgebuit) die vol zitten met grote karpers en alleen kunnen overleven doordat ze bijgevoederd worden. Teveel karpers dan het water kan dragen. Maar ja, de goegemeente wil in een zo kort mogelijke tijd veel grote kapers vangen en dan komt verantwoord karperbeheer niet op de eerste plaats. Helaas heb ik zelfs Hengelsportverenigingen hier aan mee zien doen. Grote IJsselmeerschubs opkopen bij beroepsvissers en die in de lokale karpervijver uitzetten. Die vissen werden natuurlijk vlot teruggevangen. Alleen zag je ze zienderogen qua uiterlijk en conditie – en uiteindelijk in gewicht – achteruit gaan. Wil je dat als rechtgeaarde karpervisser omdat je wat meer kilootjes ( en om mijn stijl te blijven: ponden) aan de unster wilt kunnen hangen? Lijkt mij toch niet. Toch zijn er gewetenloze karpervissers die het geen zak uitmaakt. Voor hen geldt blijkbaar alleen de kilorace.

Formaat doet er niet toe…

…maar de manier erop dat de vangst tot stand kwam wél.

Iedereen wil graag grote karpers vangen. Voor het zover is er lekker over fantaseren en dromen. Doe ik ook en dat maakt het allemaal wel zo spannender. Maar iedere karpervisser moet bij zichzelf te rade gaan hoe en waar hij/zij dat wil bereiken. Grote karpers vangen is tegenwoordig te koop. Eurootjes op tafel, paar honderd kilometer rijden en je zit op de luxueuze stek met alles erop en eraan. En daarbij bijna ook nog de garantie dat je meerdere grote karpers gaat vangen.

Is dit voor jou de manier op gelukkig te worden? Indien het antwoord ‘ja’ is, vooral doen. Maar verwacht dan niet van anderen dat je van hen waardering en het applaus krijgt wat je zo graag wilt horen. Misschien van een paar. De echte karpervissers weten beter en zullen schamper om je lachen.

Graag nu in de lengte groeien in plaats ronder 😉

Ik besef mij terdege dat bovenstaande niet door iedereen wordt gedeeld. Prima, iedereen is vrij om een eigen menig te hebben. Dit is mijn mening. Ik hoop alleen dat iedereen een beetje relativeert. Uiteraard heeft elke vangst die je doet de waarde die je er zelf aangeeft. Hou dat zo want een ander zal daar niet altijd dezelfde waarde aan toekennen. Per slot van rekening vis je voor jezelf. Niet voor de bladen, niet voor de ander en zeker niet voor mij.

Bedankt mannen voor jullie duidelijke visie op dit onderwerp. Nu zijn wij benieuwd wat de mening is van de KWO lezers. Kortom; post jouw visie over ‘de waarde van een kilo’ in de comments hieronder!