KWO Whatsapp met Harald en Roy
Er zijn mensen die een bijzondere indruk op je maken. Of ze zijn heel rustig, of heel druk, of hele goede vissers, gezellig of gewoon gek…. Als je al deze eigenschappen in een mixer gooit dan is het resultaat: Harald en Roy. Twee vismaten uit het Oosten des Lands die al jaren gezamenlijk hun snode karperplannen ten uitvoer brengen. Wat opvalt is dat ze niet vooral heel veel vis vangen en dat terwijl ze niet in de Efteling vissen. Alhoewel Harald wel wat op Lange Jan lijkt!
Zo mannen, we zitten hier aan een fraai Duits water met een paar hengeltjes uit. Vertel eens: hoe zijn jullie elkaar tegen gekomen en waarom zijn jullie samen op pad?
Roy: Haha dat klinkt romantisch Pilaar. We zijn elkaar tegen gekomen op een parkeerplaats aan de A12…. Geintje (lacht). We zijn elkaar een jaar of 8 terug tegen het lijf gelopen en als snel bleken er gezamenlijk liefdes: spiegelkarpers, rubberboten, Mac Donalds en vissen zonder gezeur of jalousie! Daarnaast is het vissen met Harald nooit saai want hij heet niet voor niets Kapitein Stuurloos.
Roy zijn bijnaam is ‘Tosti Roy’… Deze naam is dik verdiend: de tosti’s waren heerlijk!
Harald: Klopt, ik ben inderdaad niet de handigste met boten en heb vaak een flinke bocht uit m’n lijn te halen. Roy zit vaak met z’n handen verzonken in z’n broek om een andere bocht recht te leggen… Vandaar dat zijn bijnaam Al Bundy is! Maar even zonder dollen: we vissen graag samen omdat we 0 % jaloezie naar elkaar toe hebben en we allebei hartstikke fanatiek zijn. We drijven elkaar tot het uiterste om de karpers aan de ‘schubben’ te komen.
Jullie vertelden dat jullie een hekel hebben aan blanken, hoe voorkomen jullie dit?
Roy: We krijgen beiden graag actie en vissen dan ook op diverse wateren. Van keiharde dressuurwateren tot echte ‘run-wateren’. Op ieder watertype hebben we een strategie om zoveel mogelijk vissen te vangen. De dikkerts lopen er vaak vrij snel tussendoor omdat we bijna altijd meer dan 2 dagen voeren. De ervaring leert toch dat de bakken na een dag of 4 voeren keurig liggen te wachten op de voerstek.
Dankzij een goede voerstrategie hebben de mannen al honderden runs kunnen verzilveren.
Harald: Juist, goed voeren dus! Zo voeren we op dun bezette wateren soms 15 boilies per stekje tot 30 kg bollen per voerbeurt op run-wateren. En dan gebruiken we meestal 15 mm balletjes. Denk eens in hoeveel stuks aas je dan voert. Je hebt dan extreem veel aasopnames waardoor we het hebben meegemaakt dat we complete bestanden aan het azen hadden op onze stekken. Zo hebben we in 2006 gevist op een water van Centerparcs. In 8 weekenden kregen we maar liefst 420 runs en waren we dik 200 kg bollen lichter. Het mooie van zoveel aanbeten is dat je veel leert. Zowel over het gedrag van vissen op voerplekken, trekroutes maar ook het verbeteren van systemen. Tegenwoordig verspelen we bijna geen vissen meer, dit is zeker te danken aan het ‘fine-tunen’ van onze systemen tijdens deze monstersessies. Dit kost wel aanzienlijk veel aas, vandaar dat we dit zelf samenstellen om de kosten te drukken. Door de jaren heen hebben we goede adresjes om onze ingrediënten te halen en deze geven we af bij Carpmax in Hengelo die er perfecte bollen van draait! Zo zijn we slechts een paar euro de kilo kwijt. Dit moet ook wel want we verbruiken ieder jaar wel meer dan 1000 kg mix.
Roy met een prachtige Nederlandse spiegel.
Wat mij toch wel opvalt is jullie rig: deze is wat langer dan gemiddeld en ik zie dat jullie altijd met een loodhagel onder een enkele popup vissen! Waarom is dat?
Deze rig doet al jaren deugdelijk werk voor Harald en Roy.
Roy: Klopt, al vrij snel leerden wij dat goed aangevoerde vissen beter te vangen zijn met een ‘middellange’ onderlijn van zo’n 21 tot 26 cm. De vissen zijn vol vertrouwen en zwemmen van boilie naar boilie en wij denken dat de haak nu prikt als de vis al in beweging is richting het volgende aasje. Gingen we korter vissen dan was de inhaking beduidend minder goed. Een korte rig zetten we wel in als de vissen wat schuwer azen of als we op ‘hardcore circuitwateren’ vissen. Overigens vissen we gewoon met ‘ouderwets’ soepel onderlijnmateriaal.
De witte super popups van Harald.
Daarnaast vissen we tegenwoordig altijd met een pop-up als haakaas. Door een klein loodhageltje wordt deze nét tegen de bodem gehouden, maar als de vis ook maar een beetje zuigt: dan vliegt de pop-up (en de haak) de bek in.
Het Shocker systeem van Harald en Roy.
Als de haak prikt dan kan de vis wel gaan kopschudden, maar dankzij een zelf gemaakt ‘shocker-systeem’ komt het lood vrij en schuift dit vrij over de leadcore. Zo kan de vis het loodgewicht niet gebruiken om de haak uit de bek te ‘schudden’. We vissen al een jaar of 5 met dit systeem, lang vóór de onderwateropnames van Korda en PB. Overigens zijn onze favoriete kleuren: wit, roze en bruin. Bruin wordt zeer weinig gebruikt en lijkt onderwater veel op een normale boilie. Deze twee eigenschappen zullen zeker meehelpen bij het succes van de bruine pop-up.
We zijn hier in Duitsland en wat mij opvalt is de rust aan het water en de natuurschoon. Waarom vissen er zo weinig mensen hier op karper?
Harald: Tsja, goede vraag. Er is best veel viswater in Duitsland maar er zijn relatief weinig Duitse karpervissers . Tuurlijk is het druk op de ‘big fish’ wateren, maar er zijn zat putjes waar je bijna geen karpervisser aantreft. Wij snappen dan ook niet waarom iedereen naar Frankrijk rijdt. Uiteraard moet je eerst een Duitse ‘vispas’ kopen: de Angelschein. Dit is een persoonlijk document wat je moet halen bij een gemeentehuis (let op, vrijwel altijd alleen doordeweeks open). Neem mee: je ID, een pasfoto en je vispas van Nederland. De Angelschien moet je jaarlijks moet verlengen. Nu mag je vissen in Duitsland!
Echter: veel wateren worden gepacht door een visclub. Vaak heeft een visclub slechts 1 tot 3-4 wateren in beheer. Veel visclubs rekenen ‘entreegeld’. Soms kan dit oplopen tot € 150,-. Daarnaast kan de vergunning ook nog eens zo’n bedrag kosten. Vraag dan ook altijd goed of er ook een mogelijkheid is tot het kopen van dagkaarten! Dit kan je veel besparen.
Door hard te werken en ver te lopen komen wij op stekken waar niemand vist.
Roy: Voordat je een jaarkaart koopt moet je ook zeker weten dat je het water écht wilt bevissen. Zelf hebben we in ons enthousiasme ook wel eens een jaarkaart gekocht voor een water waar we uiteindelijk nooit gevist hebben. Dit kwam omdat we even later een nóg mooier water tegenkwamen! Overigens zijn veel wateren heldere zandputten. Het wordt helemaal mooi als je de vissen kan observeren tijdens een rondje rond het water. Vaak is de maand juni een mooie maand om op ontdekkingsreis te gaan. Je hebt dan een grote kans om de vis aan de oppervlakte te treffen of zelfs nog in de paai. Succes mochten lezers oostwaarts gaan.
Een impressie van de Duitse visserij.
Jullie zijn ‘spiegel-fanaten’, was dat een reden om meer in Duitsland te gaan vissen?
Harald: Nou, tijdens onze monstersessies in Nederland hebben we zoveel schubs gevangen dat de liefde voor mooi beschubte spiegelkarpers enorm is toegenomen. We selecteren de wateren dan ook echt uit op het slag vis dat er zwemt. Van die kale, bleke betaalwater spiegels lopen we niet echt warm. Het liefst vangen we donkere spiegels met grote schijven op de flanken, heerlijk!
Harald met een prachtige Duitse veertiger.
Noem eens een gebeurtenis aan de waterkant die je niet snel zal vergeten?
Roy: Hahaha, zoals ik al zei is het nooit saai met Harald. Hij zorgt dan ook voor genoeg mooie anekdotes. Ik heb dan ook wel 50 fraaie momenten die ik zou kunnen opnoemen. Ikzelf heb goede herinneringen aan mijn eerste 40ers in Nederland. Dit was eind van de jaren ’90 en ik ving in een week tijd 2 veertigers en een serie dertigers. Bij de grootste vis (een 22 kg schubbenbak) had ik mijn fototoestel vergeten. Ik vloog naar huis op mijn fietsje en toen ik voor de deur stond besefte ik dat mijn huissleutels nog op de stek lagen. Ik keek door het voorraam en zag mijn moeder op een trapje, vlijtig aan het schoonmaken. Vol adrenaline sloeg ik zo hard op de ramen dat moeders zich werkelijk kapot schrok en bijna van het trapje af sodemieterde. Al met al vind ik vaak de randzaken rond een mooie vangst die het speciaal maken.
Roy met een prachtige spiegel (niet de vis uit bovenstaande anekdote, die foto’s heeft hij niet digitaal).
Harald: Mijn mooiste moment is de vangst van een Nederlandse spiegelkarper van ruim 23 kg. Deze bak ving ik in 1999 en nog altijd is dit onvergetelijk voor mij.
Harald met zijn ‘fish of a lifetime’: een Nederlandse mega spiegel vn 23 kilo.
Hebben jullie nog doelen voor de komende tijd?
Harald: doelen stellen we niet zo heel erg veel. We willen gewoon bijleren in onze visserij en nieuwe dingen proberen, nieuwe wateren bevissen en lekker veel vis vangen. In de loop van dit jaar zullen we nieuwe wateren gaan bevissen in zowel Nederlands als dieper in Duitsland. We hebben er erg veel zin in en hopen later in het jaar nog eens in de pen te kunnen klimmen.
Tijdens het antwoord van Harald krijgt Roy een run en jumpt de interviewer mee in de boot. Na een heftige drill schuift een woeste spiegel in het net. Vrij kort daarna volgen nog een aantal aanbeten waardoor er weinig terecht komt van de resterende vragen. Deze bewaren we voor een volgende keer want de mannen hebben nog genoeg moois te vertellen!
Michiel met een Duitse schone, gevangen tijdens het interview met de twee vrienden.
Michiel Pilaar
Dit artikel is een herpublicatie uit het magazine De Karper van De KSN, dé vereniging die uw belangen als karpervisser behartigt. Klik op de afbeeldingen hieronder en wordt lid.
