Tussen de boeken of de karpers opzoeken?
In de mei vakantie heb ik mezelf voorgenomen om eens niet naar Frankrijk te gaan en in plaats van te gaan vissen wil ik mezelf gaan concentreren op mijn studie. Ik zit in de laatste fase van mijn opleiding en de opdrachten stapelen zich in rap tempo op. Deze week kan ik dus mooi even wat werk verzetten!
Na een veel te lange laatste werkweek ben ik blij dat het eindelijk vrijdag is en bereid ik me mentaal voor op een week lang studeren. Tijdens het typen van mijn eerste verslagen stromen de WhatsApp berichten binnen en lees ik alleen maar berichten van teamleden die wél in Viva la France verblijven. Als ik even later Pieter en Saron ook nog eens aan de lijn heb en beiden in geuren en kleuren vertellen hoe fantastisch het er wel niet is, kan ik mezelf niet meer in bedwang houden. Tinus moet naar France, en snel ook!
Er moet nodig gevist worden.
In rap tempo ram ik alles in de auto en check ik nog even snel de weersvoorspelling voor de aankomende dagen. Noord-Frankrijk is qua afstand goed te berijden en de weersverwachting geeft aan dat ik de eerst komende dagen een zachte, zuidwesten wind heb met van tijd tot tijd zon. Met het weer zit het dus wel goed! Na een paar uurtjes slapen draai ik iets na middernacht m’n auto de snelweg op. Na een voorspoedige reis arriveer ik rond 7 uur in de ochtend aan het water. Het is een water van ongeveer 100 hectare en in de buurt liggen er een aantal interessante kanalen. Opties genoeg dus!
Na een vluchtige blik over het water blijkt het lekker rustig te zijn en tevreden constateer ik de enige visser ben. Als ik bijna op de door mij geselecteerde stek kom, stuit ik echter op een tentje. Vanaf een afstand zie ik iemand net het water uit komen, eenmaal dichterbij blijkt het een bekende te zijn. Aan het aantal bewaarzakken die buiten liggen om te drogen, moet hij een vruchtbare nacht achter de rug hebben. Dit blijkt even later ook als hij vertelt dat hij die nacht 7 vissen heeft weten te landen. Na een bakje koffie ben ik verder gaan zoeken naar eventuele stekken. Ik weet van bekenden dat een week geleden ook al goed is gevangen en net daar waar dat ene tentje staat. De vis hangt schijnbaar nog steeds in deze omgeving en maakt nog geen aanstalten om zich naar de paaigronden te begeven.
Zenuwachtig loop ik wat heen en weer en twijfel wat te doen. Ik besluit om eerst een in de buurt gelegen kanaal aan te voeren met de nieuwe Yellow Crab & Krillminol boilies. Dit om daar eventueel later op terug te kunnen vallen. Nu heb ik in ieder geval een ‘back up stek’ mocht de put niet gaan lopen. Eenmaal terug op de put overleg ik met mijn concullega en ik besluit twee honderd meter verderop te gaan zitten. Als de vis de aankomende dagen wél naar de paaigronden trekt, kan ik ze op dit punt goed opvangen. Overdag verken ik de stek en voer ik alvast een aantal stekken aan die ik de komende nacht wil gaan bevissen. Echt veel bijzonders is er niet te vinden en ik besluit de taluds te gaan bevissen die toch net even iets harder zijn als de rest.
Yellow Crab & Krillminol, nieuw in het assortiment van Strategy.
De avond verloopt rustig en ook de nacht brengt weinig actie met zich mee. Het enige voordeel hiervan is dat ik een goede nachtrust heb gekregen. Als ik nog even lig te dommelen op mijn stretcher, krijg ik visite van de buurman. Hij blijkt één van de topvissen van het water gevangen te hebben en vraagt mij om foto’s te komen maken. Met koffie en al lopen we richting de stek en onderweg vertelt hij dat hij die nacht wederom een 6-tal vissen heeft gevangen. Na de fotoshoot moet hij inpakken en naar huis, ik heb niet heel veel bedenktijd nodig om deze stek van hem over te nemen. Toch wrikt het wel een beetje, een water van circa 100 hectare, waar geen vissers op dat moment aanwezig zijn en dat je dan een stek over gaat nemen… Maar goed, vooral in het voorjaar als de vis zich aan het verzamelen is voor de paai kan het zo zijn dat de vis vaak erg gegroepeerd ligt en dat grote delen van het water karperloos zijn.
Voordat ik de stek overneem besluit ik het kanaal nog een keer aan te voeren en nog even wat boodschappen te halen. Na een goed half uur ben ik weer present en maak ik me op voor de tweede nacht. De hoge verwachtingen die ik voor deze nacht heb, zakken in de loop van de middag wat weg. Het weer slaat compleet om. De wind valt weg en de heldere hemel voorspelt een koude nacht. Mijn slechte voorgevoel wordt keihard bevestigd, gewoon geen piep gehad! De hele dag denk ik terug aan die vette bak en dit doet mij besluiten om de stek toch nog maar een nachtje de kans te geven. Ook deze nacht loopt uit op een ijskoude blank en nog voor de koffie liggen al mijn spullen al weer in de auto! Ik ga naar het kanaal, misschien heb ik daar meer geluk.
Op de put blijven de wakers elke nacht roerloos hangen.
Eenmaal bij het kanaal aangekomen liggen de rigs in no-time op de zorgvuldig uitgekozen plekken. De twee dagen voer geeft mij opnieuw een impuls aan vertrouwen. “Dit moet toch een visje opleveren?!” praat ik mezelf moed in. Aan het einde van de middag krijg ik dan eindelijk die lang verwachte, maar oh zo welkome aanbeet! Als ik diezelfde avond nog twee keer sta te drillen, krijg ik weer iets meer rust in mijn hoofd. Het enige wat me niet lekker zit, is de wijze waarop ik de vissen haak. De één zit nipt gehaakt de ander weer te diep, of teveel in de hoek en dat zint mij niet.
Zonder de rig aan te passen, is de kans groot dat ik een losser ga krijgen of dat vissen onnodig beschadigd worden, met name omdat sommige te diep gehaakt zijn en de kans bestaat dan dat de haak gaat lopen. De manier van aanvoeren zou ik kunnen veranderen, om invloed uit te kunnen oefenen op het aasgedrag. Hiermee bedoel ik bijvoorbeeld; verspreider of compacter voeren. Als ik op een compacte (3 bij 3 vierkante meter) voerplek vis, zal ik de onderlijn nooit te lang maken. De vis hoeft simpelweg minder te zwemmen, je vist dus een stuk scherper met een iets kortere onderlijn. Ik kies er niet voor om mijn voertactiek aan te passen, maar wil de onderlijn nog eens kritisch inspecteren.
De eerste verlossende vis van het kanaal.
Ik vis met een Gamakatsu Superhook maatje vier aan een zestien centimeter lange onderlijn in combinatie met een line aligner. Ik wil hier een kleine aanpassing doen, zodat de vissen nu wel goed geprikt worden. De zestien centimeter lange onderlijn ga ik voorzien van een flinke klomp putty. Dit zorgt ervoor dat je de haak beter en eerder naar de onderlip stuurt. Enerzijds ligt de rig beter tegen de bodem en anderzijds werkt de klomp putty als contragewicht om de haak beter te sturen.
Een 16 cm lange onderlijnen geknoopt van het snel zinkende Stamina en tungsten line-aligners.
De aankomende nacht vis ik bewust niet; ik voer de stekken nogmaals aan om de vissen nog meer vertrouwen te geven. ’s Avonds maak ik de hengels al gereed om bij het eerste ochtendlicht geen tijd te hoeven verliezen. De rigjes liggen om 6 uur op scherp en om half zeven sta ik al met een kromme hengel! Heerlijk om zo de dag te beginnen! Als blijkt dat het ook nog eens om een bak van een spiegel gaat, is mijn trip geslaagd! Die dag vang ik nog een aantal schubs die volle bak lijn van de molens af rossen en zo een keiharde strijd leveren. Het voeren en later afromen slaat goed aan en dus ook deze nacht vis ik niet. Ik ben nu ook veel meer tevreden over de manier van inhaken, in ieder geval niet meer te diep en dat geeft vertrouwen tijdens de dril.
Een heerlijk begin van de dag.
Ik weet dan nog niet dat ik de volgende dag niet meer in rust kan vissen. Het blijkt dat 1 mei het roofvis seizoen losbarst en dat het ineens erg druk aan het water wordt. Dit is zelfs wat zachtjes uitgedrukt, links, rechts het ligt overal vol met hengels en ik kan op één hengel na, niet meer op de beoogde stekken vissen. Deze ene hengel levert nog een schubje op en daarmee besluit ik dat het mooi is geweest. De ergste drang om te vissen is geblust en de studie vraagt helaas weer om mijn aandacht. De TomTom wordt weer ingesteld en een aantal uren later zit ik weer thuis achter mijn laptop om aan mijn verslagen te werken…
De drang om te vissen is met deze vangst geblust. De studie vraagt weer om mijn aandacht…
