Van targetspiegel tot superschub – Woelig najaar Deel 1 – Kristof Eyckens

Het najaar is voor velen de laatste en vaak ook de beste kans om je targets achterna te gaan. De ideale periode om de kers op de (hopelijk) overvolle taart vol vangsten te zetten! In dit artikel neemt Kristof Eyckens ons mee in zijn najaarsoffensief, waarbij hij zijn plannen al snel flink moest omgooien…

Plannen in duigen…

Kristof aan het woord: Met de stijgende coronacijfers en grenzen die weer zouden sluiten, moest ik mijn buitenlandse avonturen afzeggen en kiezen voor een najaarsoffensief in eigen land.

Ik zou mijn heil dus in België moeten zoeken. Nu had ik mijn zinnen op een water gezet waar ik vroeger had gevist en waar nog wel enkele vissen rondzwommen die ik niet had gevangen.

Aftrappen maar!

Ondertussen was het al oktober en dus hoog tijd om eraan te beginnen. Ik viste één sessie op het desbetreffende water en keerde visloos huiswaarts. Hierna besloot de regering een avondklok in te voeren.

Opnieuw moest ik mijn plannen wijzigen!

Dit was ook weer een streep door mijn rekening aangezien het water op een redelijke afstand van mijn thuis lag en dat de vissen er vooral ’s nachts aasden. De plannen werden nogmaals gewijzigd en zo belandde ik op een watertje in de buurt waar vroeger een bekend monument van de Kempen huisde.

Ik zou hier mijn tijd doorbrengen tot er versoepelingen omtrent de Covid maatregelen kwamen en we weer zonder zorgen konden gaan en staan waar we wilden.

Teken van leven

Nu was het me niet echt om deze vis te doen omdat ik hem in het verleden al had gevangen. Er waren nog twee vissen die ik nog wel heel graag wilde vangen. Van één van die vissen had ik namelijk geen foto’s meer…

De vis die ik nooit had kunnen vangen was een volschubachtige rijen die waarschijnlijk de ??magische grens’ overschreed!

Dit kwam door de nachtmerrie van vele vissers: het crashen van een externe harde schijf met om het zacht uit te drukken, enkele honderden foto’s. Balen, maar het is niet anders… De vis die ik nooit had kunnen vangen was een volschubachtige rijen die waarschijnlijk de ??magische grens’ overschreed, maar zich heel weinig liet zien. Ook de andere target zat rond datzelfde gewicht. Behoorlijk interessant dus!

Het was begin november en echt visweer: een stevige zuidwestenwind en een goede luchtdruk! Met dit weer vertrok ik maar al te graag naar de waterkant. De eerste sessie was goed voor twee schubs van een kilo of veertien. Tevreden pakte ik in en verspreidde nog wat voer over enkele interessante plekjes. Ik besloot twee dagen later toch terug te komen.

De obstakelstek

De temperatuur was nog extreem warm voor de tijd van het jaar en de zuidwestenwind blies nog altijd flink hard. Net zoals de vorige keer liep ook nu mijn obstakelhengel af binnen anderhalf uur. Vorige keer kreeg ik twee aanbeten binnen de twee uur en voor de rest bleef het angstig stil… Ik was benieuwd of het nu ook weer zo zou zijn, maar helaas bleef het een aantal uurtjes verdacht stil.

Net wanneer ik een hengel wilde verplaatsen loopt de obstakelhengel weer af!

Ik was al zenuwachtig aan het rondlopen om te kijken of ik ergens nog een teken van vis zag. Net wanneer ik een hengel wilde verplaatsen loopt de obstakelhengel weer af, wederom een schub van het formaat zoals de eerste drie. Die groep schubs waren vroeger een stuk kleiner, maar omdat er enkele vissen van het A-team het loodje hebben gelegd, hebben zij uiteraard meer te eten nu.

Ik was blij dat mijn plan werkte en het voer zijn werk deed. De sessie liep bijna ten einde maar een uurtje voor het inpakken ving ik nog een nipte dertiger schub.

TIP: Voer ook NA je sessie!

Bij het vertrek voer ik mijn stekjes nogmaals aan met wat Squid Garlic RR in verschillende diameters. Ik besloot om dit tafereel de volgende dag nog eens te herhalen voor dat ik nog eens ging vissen. Dit doe ik puur om de vissen wat te laten eten zonder dat er lijnen in het water liggen. Hierdoor probeer ik ik ze vertrouwen te geven.

Qua voertechniek had ik niet zoveel keuze. Doordat het water zo laag stond werd ik beperkt qua aantal bevisbare stekken. Ik koos ervoor om het te houden op enkele compacte stekjes die ik regelmatig rust gaf zodat de vissen zonder argwaan konden azen.

Ik koos voor compacte stekjes die ik regelmatig rust gunde.

Local

Toen ik aankwam zat er nog iemand te vissen aan de andere kant, maar hij leek al aan het inpakken te zijn. Toen ik aan het uitpakken was kwam hij een praatje maken. Het bleek een local te zijn. Hij vertelde me dat hij hier dit jaar veel had gevist en buiten de schub en de volschub nagenoeg alles zelfs meerdere malen had gevangen. Ik maakte dus nog kans, dacht ik bij mezelf. Een dik halfuur later vertrok hij en dat gaf mij de kans alles spot on te leggen. Wanneer alles inlag zette ik een heerlijk kopje koffie en tuurde over het water. Dit blijft sowieso mijn favoriete bezigheid, op drillen na! 😉

Primetime

Twee uur later vertrok mijn hengel in het baaitje links en na het oppakken voelde ik meteen dat het om één van de betere vissen ging. Doordat het water zo laag stond, stonden er twee zandbanken bijna droog. De vis scheerde naar rechts achter een zandbank dus moest ik zo snel mogelijk de boot in en richting de vis gaan.

Het was de schub waar ik geen foto’s meer van had!

Daar aangekomen zag ik al een schub bovenliggen die duidelijk een formaat groter was dan al de rest dat ik al had gevangen. Het was de schub waar ik geen foto’s meer van had! Tevreden vaarde ik terug naar de kant en na het weegritueel hing ik hem even weg en vroeg een kennis die toevallig net even was komen kijken om wat foto’s te maken.

We schoten enkele plaatjes en gaven de dikke veertiger zijn vrijheid terug. Met een warm bakje koffie genoten we flink na van deze vangst!

Afsluiten in mineur

Het bleef de rest van de dag stil tot een uurtje voor ik wilde inpakken. De obstakelhengel gaf plots teken van leven. De vis was niet te houden en het was alles of niks. Toen ik hem uiteindelijk van het obstakel weg kon krijgen en ik de vis weer in de buurt van de zandbank zag bovenliggen, zag ik duidelijk dat het om een grote volschubachtige spiegel ging…

Wanneer hij nog één spurtje richting de obstakels nam, schoot de haak los…

Ik stond in het onstabiele bootje te trillen op mijn benen al vechtend met mijn absolute target. Zou het nu eindelijk lukken? Op sommige vissen staat blijkbaar gewoon je naam niet. Wanneer hij nog één spurtje richting de obstakels nam, schoot de haak los. F*ck, f*ck, f*ck! Dit kan toch niet waar zijn. Zwaar teleurgesteld dwarrelde ik nog wat rond op het water om alles wat proberen te relativeren maar het was over en out. Ik besloot m’n boeltje terug in de bus te gooien en zwaar teleurgesteld naar huis te rijden.

De kans dat deze vis zich dit jaar nog eens zou laten zien was miniem, dus ik besloot dit jaar ook niet meer terug te gaan. Ik was niet van plan om het voor gezien te houden en besloot om mijn najaarsplannen verder te zetten en terug te gaan naar het water waar ik eerst mijn zinnen op had gezet. In het tweede deel van mijn najaarsoffensief zal blijken of dit de juiste keuze was…

Stay safe!

Kristof Eyckens

Volg Kristof op Instagram om zijn avonturen op de voet te blijven volgen. Voor meer info over vissen in het najaar vind je op onze Community!