Voorjaar op Carptwenty – Mandy Zupansic aan de slag op een diepe zandafgraving

Tijdens het late voorjaar en het begin van de zomer viste Mandy Zupansic tientallen nachten op een zeer diepe zandafgraving, namelijk Carptwenty. In dit artikel deelt zij haar inzichten die ze opdeed tijdens de tientallen nachten die ze op zandputten viste tijdens de maanden april en mei! Doe er je voordeel mee!

Mandy aan het woord: Via via kwam ik terecht bij Maarten en Jerker Niemeijer, de eigenaren van een 28 hectare grote zandafgraving – voorheen de Leemslagenplas – in de plaats Almelo. Na wat heen en weer gechat via Facebook werd ik uitgenodigd om te komen vissen op dit water. Door de gebroeders Niemeijer is dit water tot ??Carptwenty‘ gedoopt.

Het water

Na wat speurwerk op internet kom ik er al gauw achter dat de plas vroeger werd gebruikt voor zand en grindwinning voor de aanleg van de wijk Windmolenbroek. Het gebied dat de gebroeders Niemeijer beheren is 40ha groot, waarvan 28ha water. Op het water zijn 10 stekken aangelegd waarvan er vijf zijn voorzien van stroom en een laag basalt split.

De overige zes stekken zijn voorzien van houtsnippers. Zo blijven je spullen altijd schoon en dat is iets waar ik niet vies van ben aangezien ik zeer zuinig ben op mijn spullen! Het meenemen van je eigen onthaakmat, schepnetten, slings of bewaarzakken is streng verboden in verband met het overbrengen van eventuele ziektes. Alles wat je nodig hebt krijg je bij aankomst. Voerboten en rubberboten zijn toegestaan en als je geen eigen boot hebt dan kun je die huren bij Maarten of Jerker.

Het Gameplan

Twee dagen voor vertrek rij ik nog even snel met pa langs de Macro om een smikkelmix te maken. Kikkererwten, zoete mais, erwten, linzen en granen. En dat allemaal vers uit blik. Beter kan het niet!

Wie gebruikt er tegenwoordig nog erwtjes in zijn visserij?

Vroeger viste ik veel met deze mix en heb er al veel lastige klanten mee op de kant weten te krijgen. Want ben eerlijk. Wie gebruikt er tegenwoordig nog erwtjes in zijn visserij? Naast deze smikkelmix neem ik ook mijn oude vertrouwde nemo bollen mee van Exclusive baits, de Fish ’n Go.

Droomomstandigheden

Eindelijk is het zover. Het is eind april en na een 3 uur durende rit sta ik aan de oevers van Carptwenty. Wat een prachtige slok water en dat in Nederland! Na even wat rond te hebben gekeken en mijn gevoel te volgen besluit ik om op stek 5 te gaan zitten. De omstandigheden lijken ideaal te zijn, maar je kunt voor vreemde verrassingen komen te staan op diepe wateren. De luchtdruk is 1012, het zonnetje schijnt en er staat een harde ZW wind op het water. Als ik mijn emmer met smikkelmix open zie ik dat ik de verkeerde emmer heb meegenomen en nu dus alleen maar bollen en stickmix bij heb. Blond..?

Voordat ik onderlijnen ga knopen vaar ik eerst stilletjes langs de kanten om te kijken hoe het zit met eventuele plateaus, hotspots en de bodemgesteldheid. Al snel valt mijn mond open van verbazing als ik zie hoe steil de taluds hier zijn en hoe snel het al diep wordt. Het diepste punt dat ik heb gevonden is maar liefst 34.2 meter diep!

Ik vind her en der wat harde platen en besluit daar een gok op te wagen. Mijn onderlijnen houd ik zoals altijd simpel: 12 centimeter soepel onderlijnmateriaal met een Gamakatsu haakmaat 4, een Korda Kicker op het haakoog omdat ik te lui ben om te krimpen en een klein stukje putty om het geheel strak tegen de bodem te drukken. Als aas kies ik voor een 16mm garlic squid bol die al een dik jaar in de soak staat. Om het geheel netjes boven de haak te laten zweven gooi ik er een 12mm pop-up bovenop.

Omdat ik op de steile taluds wil vissen en bang ben dat ik het geheel toch in de knoop neer leg trek in mijn onderlijn door een PVA worst van stickmix. Ik wil gewoon zo scherp mogelijk vissen!

Verschillende dieptes

Om erachter te komen waar de vissen zich ophouden wil ik op drie verschillende dieptes vissen. De zon laat zich goed zien dus leg ik één hengel in de ondiepe zone op 2.6 meter in de hoop dat de vissen zich hier komen opwarmen. Als ik mijn hengel uitvaar zie ik meteen drie vissen over de bodem scharrelen op de stek die ik in gedachten had. De andere twee hengels positioneer ik op 4 meter en op 6 meter. Ik voer max één klein handje gecrushte bollen bij want ik vis voor een aanbeet. Niet voor de aantallen. Eerst maar eens kijken of het gaat lopen!

Laat in de avond arriveert ook Frans bij de poorten van het domein. Hij vist drie nachten mee in de hoop één van de Carptwenty parels te kunnen strikken.

Voor we goed en wel in onze slaapzakken liggen krijg ik een aanbeet op mijn diepste stok. Vanwege de vele plateaus en mosseltjes die her en der verstopt liggen springen we gelijk de boot in. De vis is ongekend sterk en het lijkt wel een eeuwigheid te duren voordat mijn schepnet haar mag omarmen. Mijn eerste vis van dit jaar is een feit en wat een beauty. Omdat het laat in de avond is besluiten we meteen foto’s te maken. Als dat maar goed gaat met dat geflits! #EPILEPSIE

Stille wateren, diepe gronden…

Gek genoeg blijft het na deze vis twee dagen stil. De wind is gedraaid en er staat nu een harde NO wind op onze stek. Ik denk erover na om te verkassen naar een andere stek. Misschien ligt er geen vis meer in deze sector? Of willen ze gewoon niet vreten? Om 10.00 uur wordt deze twijfel abrupt verstoord door een keiharde fluiter. Het is weer mijn diepe hengel en we twijfelen geen moment en springen de boot in. Frans moet alle zeilen bijzetten om tegen de harde wind in te kunnen sturen. De dril duurt lang en de vis blijft steeds de diepte in te duiken. Uiteindelijk win ik en kan ik het schepnet onder een jonge schubbert steken.

Frans vertrekt vandaag, maar veel zin heeft hij niet. Maarten komt hem met de motorboot ophalen zodat ik door kan vissen. Frans heeft het domein nog maar net verlaten of ik krijg weer een volle fluiter. Die dag vang ik nog 4 kleine uitzetters bij. Stuk voor stuk plaatjes van vissen!

Ik besluit nog één nachtje te blijven zitten. Zoals ik al had verwacht blijft het weer stil en laat in de middag liggen alle spullen in de boot. Ik verkas naar stek 2 die in een andere hoek van het water ligt. De luchtdruk is flink gestegen en ik heb er niet veel vertrouwen in. Dan maar genieten van een lekkere BBQ. Als ik niets meer vang dan heb ik in elk geval optimaal genoten! Mijn gevoelens kloppen want de rest van de week blijft het akelig stil. Niet getreurd: over anderhalve week ben ik weer terug!

Tijd voor revanche!

Het is drie mei als ik opnieuw de oevers van het domein betreed. Dit keer is het rustig met vissers en ben ik bijna alleen aan het water. Ik kies ervoor om op stek vier te vissen, want hier is de afgelopen weken niet gevist. Hier kan ik ook lekker lui vanuit mijn bus vissen! Op deze stek is stroom en ik kan mijn accu opladen wanneer nodig.

Zonnende karpers

Dit keer ben ik mijn smikkelmix niet vergeten en dankzij de wind die de hoek in blaast ben ik zeer optimistisch. De luchtdruk is ook goed en de zon brandt aardig op mijn huid. Als ik met de boot op het water dobber zie ik de ene na de andere bak langs de boot zwemmen en sommige vissen zwemmen rustig achter de boot aan. Echter is er dit keer een keerzijde aan de medaille. Het water is zo helder dat ik probleemloos 6 meter diep kan kijken!

Als de derde hengel is uitgevaren tuur ik over het water en zie de ene na de andere vis uit het water komen. Diep van binnen weet ik gewoon dat ik de vissen die aan de oppervlakte liggen niet ga vangen.

Of toch?

Omdat de kiezelstenen vibraties doorgeven aan het water wil ik zo veel mogelijk op het gras blijven. Voordat ik ook maar een voet op het gras heb gezet krijg ik een terug zakker op mijn linker hengel. Ik graai de hengel uit de steun en draai de lijn strak. Yes! Om de vis geen kans te geven spring ik gelijk de boot in en na een zenuwslopende dril vang ik een massief gebouwde spiegel.

Na het maken van de foto’s vaar ik de hengel weer terug op zijn plek en wederom zwemt de ene na de andere bak langs de boot. Ze krijgen één handje smikkelmix en 4 halve nemo bolletjes. Ik voer extra weinig omdat ik zo een snelle aanbeet wil forceren. Helaas mislukt dit plannetje en blijft het de hele nacht stil.

Helaas blijft het de hele nacht stil…

Dolfinarium

Als ik ’s morgens de deur van mijn bus open knal zie ik de ene na de andere vis uit het water komen. Dit gaat uren lang zo door totdat ik vroeg in de avond een volle fluiter krijg. Dit keer lijkt het een betere vis te zijn, want ik word ruim 20 minuten over het water gesleept.

Steeds weer duikt ze de diepte in en mijn slip blijft maar gaan. Als ik de vis eindelijk kan scheppen zie ik dat deze een beste hangpens heeft. Wat een brute vis zeg! Hell yes!!!

In de uren die volgen los ik ruim 4 vissen. Nog voordat ik de hengel kan oppakken is de haak al los. De uitettertjes van 2018 gaan als ware stofzuigers over de bodem en azen extreem gretig waardoor ze nauwelijks gehaakt worden en los schieten. Omdat ik maar vier nachten blijf zitten moet het nu toch echt gaan gebeuren. Komt er nog een Carptwenty bak uit of niet?

Mijn middelste hengel draai ik binnen want hier komt maar geen actie op. Het is steeds dezelfde hengel die af loopt. Maar waar ga ik hem leggen? Ik wil namelijk de hoek niet afblokken en hierdoor het risico lopen dat de vissen schrikken van de lijn.

In het kantje

Als ik voor de kant wat op neer vaar spot ik een mooi aflopend talud dat op 6 meter even vlak blijft en dan in één keer hard afloopt naar 14 meter. Het is recht voor mijn stek en hooguit 10m voor de kant. Ik voer één handje smikkelmix bij en leg de lijn mega slap op de steun. De rest van de dag blijf ik zoveel mogelijk van de kiezel af. Uit het niets krijg ik een volle fluiter en ik ren automatisch naar de boskant hengel, maar tot mijn verbazing zie ik dat het de kant hengel is. Een mooi gebouwd spiegeltje mag even met mij op de foto en ik kan wel zeggen dat de sessie geslaagd is!

Ik geniet nog even van de avond zon en besef dat dit alweer de laatste avond is. De nacht verloopt stilletjes en ik ruim rond 11.00 uur op om nog even wat mee te helpen rond het water voordat de gasten arriveren. De broers zijn inmiddels al druk in de weer en het water ligt er echt super bij!

Vier belangrijke tips om diepe, kraakheldere zandafgravingen te bevissen

• Zorg ervoor dat je onderlijnmateriaal en je lood matcht met de bodem om alles mooi weg te laten vallen.

• Steile taluds zijn zeer geliefd bij de dikke hangbuiken. Hier kunnen ze makkelijker azen zonder ondersteboven te hangen.

• Voer niet te veel in het begin ?? wat overigens altijd wel van toepassing is ?? want wat je erin gooit kun je er niet meer uit halen.

• Met zig-rigs kun je op dergelijke wateren zeer succesvol zijn mits het water niet extreem helder is. Ga niet 34 meter diep op de bodem vissen. Hier zul je geen karper vinden en het gevaar dat de zwemblaas knapt door de opwaartse druk is té groot.

Binnenkort volgt er weer een sessie op dit prachtige domein. Het Frankrijk gevoel dat hier heerst is onbeschrijflijk en de mannen van Carptwenty zijn super aardig en gastvrij.

Ik wensen jullie veel succes op dit prachtige water!

Mandy Zupansic

Genoten van dit artikel? Check dan ook Mandy’s andere artikelen in het archief! Volg haar ook op Facebook voor meer vangstmeldingen en check ook zeker ons eigen avontuur op Carptwenty.