Winterparels van de Ebro – Remco Akkermans
Remco Akkermans gaat in deze blog op zoek naar Spaanse winterparels. Het was kouddd, afgezien geblazen. Maar: wél genoten en zowaar nog vis gevangen ook!
Mijn gedachten zijn al in Spanje…
Tijdens de kerstdagen zit ik alweer te stuiteren in de bank, maar onze vlucht naar de Ebro gaat pas op 3 januari. Die dag lijkt maar niet dichterbij te komen en terwijl ik overdag zit weg te dromen over sterke schubkarpers, lig ik ’s nachts piekerend wakker, denkend aan alles wat ik misschien wel ben vergeten!
Tot de nok gevuld met Halibut & Crab bollen van Gulp!
On the airport: er had nog wel een loodje bijgekund 😉
Het is donderdag 3 januari rond middernacht als we na een vlotte vlucht aankomen op de plek waar we hebben afgesproken met Gary, onze Engelse vriend die we afgelopen jaar tijdens de World Carp Classic hebben ontmoet. Hij zit al aan de waterkant samen met vier Italianen van het Feed-up Team en zou voor ons al een compleet ingerichte tent klaar hebben staan. Het enige probleem is dat we hier geen bereik hebben met onze gsm en we weten niet precies waar we moeten zijn. Het gevolg is dat we in the middle of nowhere een dik uur aan het zoeken zijn tot we dat ene kleine zandpaadje vinden dat leidt naar onze stek aan de rivier! Gelukkig zien we uiteindelijk een hoofdlampje in de verte en kan Gary ons niet veel later verwelkomen met een warme bak koffie. Na een gezellig praatje besluiten we niet meer te vissen die nacht en lekker de warme slaapzak op te zoeken.
Zo is het lekker wakker worden!
De volgende ochtend maken we gelijk de hengels klaar en terwijl we daarmee bezig zijn, krijgt één van de Italianen een aanbeet waarna een geweldig gevecht begint vanuit de boot. We zien gelijk dat het om een grote vis gaat en dat blijkt later ook te zijn als ze aan de kant komen met een mooie meerval. De zin om te vissen wordt hierdoor alleen maar groter, dus snel gaan we verder met onze hengels die een uur later allemaal netjes op hun plek liggen.
Heftige shit zo’n mega meerval! Riccardo Battisti en Sandro Di Cesare vermaken zich prima!
Tijd voor een gezellig praatje, denk ik bij mezelf, en tegelijkertijd maar even informeren wat de Italianen al gevangen hebben. Valt dat even tegen; het praatje is wel gezellig maar de vangsten blijken niet best te zijn. Ze zitten met z’n vieren al 3 dagen te vissen en hebben naast de meerval van vanochtend pas één karper van 8 kilo gevangen. Ik bedenk me geen moment en ga gelijk met Ron in overleg om een plan te bedenken wat we eventueel gaan doen als we geen beet krijgen op deze stek. Omdat het ons ook al niet lekker zit dat wij vlakbij de Italianen zitten en zij stroomafwaarts van ons zitten, besluiten we één nacht af te wachten. Er vanuit gaande dat de vis tegen de stroom in aast en dan eerst 12 hengels tegen komt voor dat ze bij onze stek komen, hebben wij het idee dat het erg moeilijk zal worden om hier vis te vangen, zeker omdat ze niet erg actief blijken te zijn…
Brrrr, frisjes zo in de ochtend!
Na weer een erg koude nacht worden we wakker in een bevroren tent, zonder enig teken van leven te hebben gehad. De jongens naast ons hebben met zijn vieren weer maar één vis gevangen, dus besluiten we te gaan verkassen. Snel pakken we in en gaan op weg naar de stek die Ron in november ook al beviste. Hier hebben we de ruimte en veel meer mogelijkheden binnen ons bereik, waardoor we meer kans maken om de weinig actieve vissen te vinden. Jammer genoeg blijkt de accu die we mogen gebruiken voor onze dieptemeter, bij het uitvaren van de eerste lijn alweer leeg te zijn, waardoor we al onze lijnen op gevoel moeten uitvaren. Als alle rigs op hun plek liggen en Gary de accu naar huis brengt om op te laden, genieten we nog even van de rust en het Spaanse zonnetje. Ondanks het feit dat we niet blij zijn dat er misschien weer een nacht verloren gaat omdat we de stekken niet konden zoeken zoals we dat zouden willen, hebben we er wel vertrouwen in want we hebben hier al meer activiteit gezien dan op de vorige stek.
Visgids Gary kent het gebied door en door!
Als het die avond donker wordt en we lekker hebben gegeten kruipen we op tijd onze tent in. De temperatuur is weer flink gezakt waardoor het fijn is om lekker in onze slaapzak te kruipen. Rond middernacht krijgt Ron een aanbeet en als twee dollen schieten we de tent uit. Bij het aanslaan merkt Ron meteen dat de vis ergens omheen gezwommen is, waardoor hij snel besluit om in de boot te stappen. Na 10 minuten zie ik hem alweer terug komen zonder vis, eenmaal boven het obstakel gekomen bleek de vis er al af te zijn, waarna Ron zijn rigs makkelijk los kreeg van de bodem. Ook al balen we flink toch varen we de lijn snel uit. We hopen op nog een kans, maar nu in het donker zonder visvinder weten we helemaal niet of we weer in de buurt van de stek liggen waar we net de aanbeet hebben gehad.
In de ochtend worden we wakker zonder nog iets gezien te hebben, waardoor de telleurstelling toch weer groot is maar de drang naar vis alleen maar groter wordt. Als Gary uiteindelijk met de volle accu terug komt, kunnen we eindelijk ons ding doen. Vol goede moed gaan we op zoek naar nieuwe stekken. De bodem staat vol met obstakels (van die kleine struikjes die nu door het hoge water onderwater staan) maar al vrij snel vinden we meerdere plateaus op verschillende dieptes waardoor we weer gelijk vertrouwen hebben in de laatste twee dagen. Overdag genieten we van het warme zonnetje waarna we ons weer voorbereiden op een koude nacht, die begint met twee aanbeten. Helaas gaan ook deze verloren in de obstakels. Bij de laatste hengel besluiten we om het systeem wat aan te passen door met een drop-off systeem te gaan vissen en dit maakt het verschil want ’s morgens vroeg knalt deze hengel bijna uit de steunen, waarna ik na een stevige dril de eerste vis vang! Wat een geweldig gevoel geeft dit om zo vroeg in het jaar zo’n koude winterparel in mijn handen te hebben. Na deze vangst voorzien we alle hengels van hetzelfde systeem en varen we de hengels uit met behulp van de gps op onze Lowrance visvinder.
De eerste vis. Een machtig gevoel!
De gps was nodig om de stekken te vinden, maar ook om (bij dichte mist) de oever te ontdekken!
Midden overdag is het ook raak voor Ron. Na een geweldige dril die ik volledig op de film kon zetten, schuift hij het net onder een lange schub. Wat geeft dit een vertrouwen in de laatste nacht, die uiteindelijk goed verloopt met allebei nog één vis. Het waren geen grote vissen maar oh, wat vechten die vissen daar.
Klik op de afbeelding om naar het filmpje Remco en Ron te gaan!
De krachtpatser van Ron!
Als het ’s morgens licht is vertrekt er weer een hengel van mij. Al bij het aanslaan voel ik dat de vis toch weer ergens omheen is gezwommen, dus spring ik snel in de boot en verdwijn in de dichte mist. Als ik eenmaal boven het obstakel zit voel ik de vis al niet meer en merk ik dat ik mijn laatste kans waarschijnlijk heb verschoten. Uiteindelijk komt alles los en kan ik weer rustig terug varen naar onze stek, althans dat dacht ik. Door de dichte mist wist ik niet eens welke kant ik op moest en zat zover uit de kant dat Ron mij niet hoorde roepen. Even twijfelde ik maar toen kwam ik op het idee om via de gps terug te varen. Ik had het geluk dat wij altijd voor we gaan uitvaren onze visstek opslaan in de gps waardoor we bij het uitvaren kunnen zien hoe ver we uit de kant zitten. Gelukkig werkt dit goed waarna ik na een flinke speurtocht uiteindelijk terug bij Ron ben.
Ron weet er nog een ijsklomp uit te peuteren!
Onze trip zit er alweer op, maar de drang om een echte Ebro beer te vangen is nog lang niet weg, waardoor Ron en ik alweer plannen hebben gemaakt om samen terug te gaan in het voorjaar. We zullen dan gewoon met de auto gaan om zo onze eigen spullen mee te kunnen nemen waardoor we niets aan het toeval over kunnen laten. Voor de mensen die graag eens naar de Ebro willen gaan en gebruik willen maken van een gids is de Engelse Gary Sheridan van www.carpdreamfishing.com de ideale uitkomst. Voor ons is dit een mooie korte proeftrip geweest waar we veel van hebben geleerd, waardoor we in het voorjaar gewoon weer met zijn tweeën op zoek gaan naar de Ebro karpers want dat is toch wel de manier zoals wij het liefst vissen. Hopelijk komt er dus een deel 2 van deze Ebro blog waarin we weer net zo veel avontuur beleven maar dan met meer karper!
Bekijk ook het FILMPJE van deze trip op Karperfilmpjes.nl.
