De jacht op Belgische vijftigers – Woelig najaar Deel 2 – Kristof Eyckens

In het eerste deel lazen jullie al hoe Kristof Eyckens een bak van een schub wist te verzilveren. Helaas verspeelde hij ook zijn absolute target en hierna richtte hij zijn plannen weer op nieuwe uitdagingen. Hij neemt ons in dit tweede deel mee op jacht naar Belgische vijftigers!

Kristof aan het woord: Na de omzwervingen op het water waar ik naar was uitgeweken had ik de grootste schub gevangen en mijn andere target spijtig genoeg verspeeld. Ik had er dus voorlopig niks meer te zoeken en het begon toch te kriebelen om de oorspronkelijke plannen terug op te pikken.

Half november

Met nog een dikke anderhalve maand te gaan dit jaar was ik zeker nog niet van plan om een pauze in te lassen. Ik besloot om het toch maar te riskeren en naar het eerstgeplande najaarswater te gaan. Wie weet kon ik daar nog een mooie afsluiter vangen van het rare jaar 2020.

Het water waar ik wilde vissen was een water waar ik ?jaren geleden al had gevist. Ik had dus al wel wat voorkennis. Het betrof een openbaar water van ongeveer 40 hectare. Toen ik er ooit begon, waren er twee uitzettingen gedaan. Ondertussen zijn er hier al meerderen van uitgegroeid tot een fraai formaat.

Veel van de originele oude vissen waren ondertussen al gestorven, maar er zwommen er zeker nog enkelen die mij de dans wisten te ontspringen.

Een stroeve start

De vraag was natuurlijk of mijn kennis van vroeger over het water nog bruikbaar was. Zouden de nieuwe vissen het gedrag en de aasplekken hebben overgenomen? Ik denk persoonlijk dat de jonge vissen domineren en de grote vissen zich uiteindelijk hebben aangepast om hun graantje mee te kunnen pikken. Het werd tijd om eraan te beginnen! De eerste sessie was er eentje van een twintigtal uur en leverde een losschieter en een graskarper op, dus niet echt iets om over naar huis te schrijven.

Thuis hield ik het weer voor de komende dagen in de gaten en zag dat de wind ging draaien. In de wetenschap dat de vissen de wind zouden volgen nam ik dan ook aan de andere kant van het water plaats. De eerste twee sessies waren vergelijkbaar en brachten geen karper in het net. Omdat het blijkbaar vrij stroef liep ben ik genoodzaakt om terug een beetje te zoeken en verschillende stekken af te vissen. Daarnaast ga ik ook observeren om andere aanknopingspunten te vinden.

Na drie keer blanken moest ik het roer gaan omgooien.

Let’s go!

Ik laadde m’n kar terug vol en begon samen met mijn trouwe viervoeter al fluitend weer aan de lange tocht tot aan de auto. Ik voelde mij hier goed en was blij dat ik terug was, ik had er echt zin in en plande twee visdagen. Aangekomen aan het water koos ik voor een stek aan de kant waar ik in het verleden eigenlijk bijna nooit gevist had. Om de eenvoudige reden dat de vissen die ik nog niet had gevangen, hier meer rondhingen en ook werden gevangen.

Tijdens wat voorbereidingen had ik al wat peil en zoekwerk verricht en vond ik een nieuw stekje. Een mooi klein talud op zes meter diepte. Hier zou zeker een hengel komen te liggen. De andere zou op een stek komen die ik vanaf de andere kant ooit al had bevist. Ik wist 100% zeker dat er vis moest passeren!

Ik had de dag van tevoren al uitgebreid meerdere stekken voorzien van Squid Garlic Robin Red’s van CBB. Hierdoor kon ik nog schakelen indien iets niet naar wens zou lopen.

Rigkeuze

De onderlijn die ik gebruik is er eentje die ik al jaren bijna altijd en overal inzet. Deze kan wel eens verschillen in lengte en materiaal, dit hangt af van de structuur van de bodem. Bij een zachte bodem zal deze wat langer zijn zodat mijn onderlijn niet mee in de modder wordt getrokken. Ik gebruik de laatste jaren meestal grotere haken, zoals een haakmaatje vier.

Zoals je op de foto ziet is het laatste stukje gestript en heb ik op de overgang van stijf naar soepel een balletje putty gekneed. Het klein stukje krimpkous en de putty zullen ervoor zorgen dat de haak sneller in kan draaien. De grote haak zorgt er dan weer voor dat die logischerwijze meer vlees pakt. Bij een snowman presentatie mag er van mij wel wat ruimte zijn tussen haakbocht en haakaasje. Dit zal het indraaien van de haak ook weer ten goede komen!

Vertrouwen is het beste aas

Het geeft altijd meer vertrouwen wanneer je achter de hengels zit en de plekjes van tevoren al van voer hebt voorzien. Dat het voer zijn werk had gedaan bleek al snel. De hengel op het nieuwe plekje liep al na anderhalf uur af. Na een kalme maar logge dril kon ik het net steken onder een gigaschub. Toen ik zijn rug zag wist ik zeker dat het om één van de toppers ging!

Eenmaal op de mat was ik helemaal zeker en het betrof de kleinste van de twee toppers. De onthaakmat lag bomvol rode pap, zo bleek dat het aas zijn werk prima had gedaan!

De naald stopte net voor de 26 kilogram!

Zo blij als een klein kind was ik. Wie verwacht nu dat ik zo snel één van die vissen zou vangen?! Ik hing hem aan de weegklok en de naald stopte net voor de 26 kilogram. Ongelofelijk!

Fotomoment

Ik belde m’n maatje Lennert? op die in de buurt woonde. Hij beloofde een reeks mooie foto’s te komen nemen. Zo gezegd, zo gedaan en na een reeks mooie plaatjes kreeg het bakbeest zijn vrijheid terug. Als je zo snel een aanbeet krijgt verwacht je dat het wel eens los kan gaan. Niets was echter minder waar…

De rest van de sessie bleef het stil op een schubje van ongeveer dertien kilogram na. Gelukkig kon ik op de vangst van de grote schub wel even teren 😉 Na het inpakken en het naar huis rijden wilde ik zo snel mogelijk terugkomen want wie weet kon ik er nog iets aan toevoegen. Alles vanaf nu is absolute bonus, maar een visser heeft uiteraard nooit genoeg…

Hopelijk krijgt dit dus nog een vervolg!

Stay tuned!

Kristof Eyckens

Volg Kristof op Instagram om op de hoogte te blijven van zijn avonturen. Voor meer artikelen over het najaar, kan je op onze Community terecht!