Een succesvolle najaarssessie op het Franse kanaal – Jorus Bart

KWO Redactie 18 december, 2021 om 12:00

Het is niet de eerste keer dat we een avontuur van Jorus tegengekomen, eerder vertelde hij al over een fantastische najaarstrip en deelde hij een aantal anekdotes én leerpunten uit de escapades in het Franse land. In dit artikel neemt hij jullie mee na een koude, maar succesvolle najaarstrip op een kanaal in Frankrijk!

Koude omstandigheden

Jorus aan het woord: Het najaar staat op het punt om plaats te maken voor de winter als onze laatste buitenlandse trip van 2021 voor de deur staat. Mijn vismaat Niels en ik hebben de afgelopen weken het weer goed in de gaten gehouden. Het echt koude weer is laat dit jaar, maar de week voor we gaan is er toch al dagelijks nachtvorst. Dat wordt afzien!

De week voor vertrek is er dagelijks nachtvorst, maar dat weerhoudt de mannen niet!

We gaan naar een kanaal in het uiterste noorden van Frankrijk. Als we om 11:00 uur bij het water aankomen is het welgeteld één graad. Het kanaal bestaat uit sluisstukken variërend van een paar honderd meter tot ongeveer tien kilometer. Van een paar stukken kennen we het bestand redelijk door de eerdere sessies van Niels, de andere zijn ook voor ons nog onbekend!

Stekken zoeken en aanvoeren

We besluiten vijf stekken aan te voeren; drie bij sluizen, één op een middenstuk en één bij een schiereilandje. Bruggen, sluizen en eilandjes zijn altijd wel holdings, dus daar gaan we sowieso proberen! Om de kansen te spreiden, voeren we ook een kanaalstuk aan zonder onderbrekingen/ obstakels. De plekken hebben we gezocht via Google Maps, wat superhandig is bij deze visserij!

De mannen zochten de stekken vooraf al uit via Google Maps…

… dat scheelt een hoop zoekwerk tijdens de trip zelf!

Wat meteen opvalt, is de gigantische hoeveelheid wier op alle stekken… We gooien daarom de boot op het kanaal en zoeken de kale plekken met de kijkemmer. Vervolgens voeren we die aan met gecrushte tijgernoten, hennep en halve boilies. Met dit attractieve voertje en de verscheidenheid aan stekken hopen we ergens de (passieve) vis te vinden zodat we verder kunnen op dat type stek.

Door gebruik te maken van een kijkemmer, konden Niels en Jorus de kale plekjes tussen het wier vinden.

Actie tijdens de eerste nacht

Na een dag zoeken en voeren, strijken we neer op een onbekend stek bij een sluis. We moeten haasten om voor het donker alle hengels in te hebben. Ik vis tegen de sluisdeur en iets daarvoor, Niels zoekt kale plekken wat verder van de sluis.

We hadden gehoopt op een graad of tien, maar we moeten het doen met acht…

De dieptemeter hebben we mee om de temperatuur te meten. We hadden gehoopt op een graad of tien, maar we moeten het doen met acht!

Tip: neem in de wintermaanden een kruik mee om jezelf lekker warm te houden!

Als de hengels in liggen eten we snel wat en gaan we slapen. Om elf uur krijg ik een run, dat hadden we zo snel niet verwacht! Ik land een klein schubje. Later die nacht krijg ik nog een run en moet ik de boot in voor wat later een mooie dwarrelschub blijkt. Het is zó koud dat we de vis snel terugzetten zonder een foto. Er zit zelfs een ijslaag op de hengel en netsteel!

Verkassen naar een aangevoerde stek

De volgende ochtend voeren we de stekken voor een tweede keer aan en wordt er verkast naar de eerste aangevoerde stek. Het is nog steeds zo koud, maar volgens de weer-apps wordt het na vandaag ietsjes warmer. We moeten ons er even doorheen slepen.

De nieuwe stek bij de sluis en ook hier staat weer veel wier.

Op de nieuwe stek vissen we weer dichtbij een sluis. Het is nu midden op de dag waardoor we de lijnen goed kunnen uitvaren met de kijkemmer. Niels houdt mijn hengel vast terwijl ik naar een schone plek peddel, vervolgens wordt de kijkemmer gebruikt en laat ik de rig zakken. We gebruiken ‘feather weights’ en als haakaas kiezen we voor een snowman. Het voordeel is dat deze goed te zien is bij het laten zakken van de rig. Het is van cruciaal belang dat de rigs niet in het wier liggen, anders zijn we kansloos…

Door opvallend haakaas te gebruiken, kunnen de rigs (met behulp van een kijkemmer) perfect gepositioneerd worden tussen het wier.

Het tussenstuk

Na een godsgruwelijk koude dag land ik ’s nachts de eerste “echte” kanaalvis, een spiegel van een kilo of elf. De sluizen zijn in de eerste twee nachten wel lonend, maar het is niet denderend. We verkassen daarom op de derde dag nog één keer naar een stek bij een sluis en gaan daarna verder op stukken “in het midden”. Niels vangt de derde nacht een mooie spiegel, maar daar blijft het helaas ook bij.

De sluizen zijn in de eerste twee nachten wel lonend, maar het is niet denderend.

De vierde dag is het iets minder koud waardoor we positief gezind zijn. We hebben twee andere Nederlandse vissers gesproken die er afgelopen nacht twee hebben gevangen. We wisselen onze plannen voor de komende dagen uit en vertrekken naar “het tussenstuk’”. Daar aangekomen gaan we de boot in en passen we de geijkte tactiek toe. In het midden van het kanaal loopt een lange, dunne strook van grind en schelpen. Dit is de enige wiervrije plek in deze regio.

De hengels werden verspreid op een stuk van 100 meter…

…dit om een relatief breed stuk van het kanaal te bevissen.

De hengels liggen dus als een paternoster over een stuk van ongeveer 100 meter verspreid. Door de hengels op losse steunen te plaatsen en deze uit elkaar te zetten, kunnen we een relatief breed stuk bevissen, al blijft dat relatief op een kanaal ;-).

De tactiek werkt!

In het zonnetje krijgt Niels al snel een run op zijn linkerhengel, de vis zit hier op het voer! Het is een mooie spiegel voorzien van winterse kleuren van een kilo of tien. Die dag krijgen we nog vier runs, allemaal op die linkerhengel!

Als het in dit tempo doorgaat komt er vanzelf een grote langs!

Het lijkt erop dat dit een trekroute is van de vissen. We vangen karpers van rond de tien kilo, maar we klagen niet over de gewichten. Als het in dit tempo doorgaat komt er vanzelf een grote langs!

De nieuwe stek levert gelijk een aantal mooie vissen op!

’s Nachts is het zover en krijgt Niels weer een run op de linker hengel. Na een gevecht uit de boot zien we bij het landen meteen dat dit een betere vis is. Na wegen blijkt ze 21,6 kilo te zijn! We gaan vaker samen naar Frankrijk, maar afgelopen twee trips hebben we geen echte units gevangen. Mooi om dit nu weer eens mee te maken!

Na wat kleinere vissen wist Niels deze dikke kanaalbak te vangen.

Voerstrategie

De volgende dag voeren we de stek aan met het idee om twee dagen later terug te komen. De gecrushte tijgernoten, hennep en gehalveerde boilies hebben duidelijk hun werk gedaan. We hebben twee soorten boilies mee; een zoet pittige en een winterspecial. Beide zijn licht verteerbaar. In de winter is het namelijk belangrijk dat de vissen geen ‘zwaar’ voer krijgen en hiervan blijven eten. Hoog in koolhydraten, laag in eiwitten en vetten. De gecrushte tijgers zijn lekker attractief en de hennep bevat olie die zelfs op koude temperaturen prima oplost in het water. Met deze mix houden we de vissen aan de praat.

Eèn van boilies die meeging was een winterspecial, perfect voor deze periode!

En garde! (de pêche)

Opgewekt vertrekken we richting de stek bij het schiereiland. We hebben daar vier dagen gevoerd, dus dat moét een goede stek zijn. Het vertrouwen is torenhoog, maar de dag eindigt in een mineur.

Het vertrouwen is torenhoog, maar de dag eindigt in een mineur.

Een opaatje in een typische Citroën Berlingo uit het jaar 1907 stopt en komt druk gebarend op ons afstormen. We blijken hier niet te mogen nachtvissen en hij stuurt ons weg. Teleurgesteld ruimen we in het donker op.

Uiteindelijk keerde de mannen terug naar de aangevoerde stek, echter kon de boot nu in de auto blijven.

We rijden naar de plaatselijke kebab toko en bedenken tijdens het eten een nieuw plan. We gaan terug naar de aangevoerde stek waar we veel vingen. Omdat er vorige nacht goed vis op zat, hopen we dat het meeste voer op is en daarvan kunnen profiteren. De platen weten we redelijk goed vinden, dus deze keer wordt alles uitgegooid. Met uiteindelijk één vis valt de nacht een beetje tegen.

Laatste nachtje

We hebben allebei een aantal vissen gevangen waarvan Niels één echte grote, maar ik ben nog niet helemaal tevreden. Het is koud en we zitten er een beetje doorheen… Toch besluiten we om nog één nachtje te verkassen naar een stek 300 meter verder, daar is namelijk een mooie zwaaikom. Op de vorige stek kwamen de vissen van de meest linker hengel, dus hier ergens moeten ze vandaan komen.

Aangezien de meeste vissen van links kwamen, besloten de mannen 300 meter op te schuiven.

Alle hengels positioneer ik op dezelfde grindstrook die doorloopt vanaf de vorige stek. ’s Middags krijg ik een run op de meest linkerhengel. De vis zit vast in het wier, dus we duiken de boot in! Niels trekt aan de voorslag met zijn handen en er komt een bonk wier tevoorschijn mét wartellood. Hier moet de vis dus tien centimeter onder zitten! Hij duwt het schepnet er snel onder en we bekijken de vis, het is een mooi exemplaar! Met dit op zak gaan we allebei voldaan naar huis. We zetten de vis op de foto in een mooi herfstdecor en leggen de hengel opnieuw in.

Deze spiegel geeft Jorus een voldaan gevoel!

Alles wat nu nog komt is bonus! ‘S nachts vangt Niels een dikke spiegel die we rond de 18 kilo schatten, maar na het wegen blijkt deze precies 20 kilo te zijn! Veertiger nummer twee voor hem, wat een bonus ;-). We gaan weer slapen en pakken de volgende ochtend op tijd in. Het was een zware week qua weersomstandigheden, qua vissen en ook voor onszelf. Gelukkig waren de vissen het allemaal driedubbel waard, dus komen hier zeker nog eens terug!